หนึ่งชั่วโมงผ่านไป ค่อยโล่งใจหน่อยที่พวกนี้มันเลิกคุยกันเรื่องนั้นแล้ว เพราะกำลังสนใจผู้หญิงโต๊ะข้างๆ
โต๊ะที่เรานั่งจะเป็นสี่เหลี่ยมแล้วมีเก้าอี้ลอบ แปงนั่งคู่กับต้า คีเวิร์ดนั่งคู่กับสงคราม ส่วนฉันนั่งคนเดียว
“ไอ้ต้าคนนั้นแม่งเด็ดกูจอง” แปงสะกิดบอกต้า แต่ต้าหันมาบอกอย่างตัดเยื่อใย “กูได้ไลน์มาแล้วว่ะ โทษที”
“เชรด!! เร็วแสงสัสๆ”
“กูว่าน้องเสื้อขาวนมโตคนนั้นชอบไอ้สงครามชัวๆ แม่งนั่งมองตั้งแต่มันมานั่งแล้ว”
“น่าเสียดายที่วันนี้ไอ้ครามมันคงจะอิ่มท้องอยู่ เพราะได้ลิ้มลองรสชาติของความบริสุทธิ์”
ติ้ง~ ขณะที่ฟังเพื่อนคุยกันเสียงแชตก็เด้งเข้ามาในโทรศัพท์ ฉันจึงรีบก้มหน้าดูว่าใครส่งข้อความมาเอาป่านนี้
พี่เมฆ: ไอ้ตัวเล็กหลับหรือยัง
ฉันกดเข้ากล้องแล้วถ่ายภาพส่งไปให้พี่เมฆแทนการพิมพ์ตอบกลับ
พี่เมฆ: โห! ไปไม่ชวนพี่เลย น้อยใจนะเนี่ย
ฉัน: ด้ายคิดว่าพี่เมฆคงไม่ชอบมาเที่ยวแบบนี้เลยไม่ได้
