“หนิงเอ๋อร์ มาช่วยย่าดูบัญชี” ฮูหยินผู้เฒ่ากวักมือเรียกหลานสะใภ้ที่เพิ่งเรียนปักผ้ากับป้าหลิวเสร็จ หลายวันมานี้ หลานสะใภ้ผู้นี้ว่านอนสอนง่ายจนน่าเหลือเชื่อ ซึ่งถือเป็นเรื่องดี คนแก่เช่นนางจะได้วางใจลงได้บ้าง
ซ่งเฉียนที่นั่งอยู่ตรงข้ามเซี่ยหนิงลอบเบะปาก นางเองก็กำลังเรียนปักผ้ากับป้าหลิว ซึ่งน่าเบื่อมาก เข็มตำนิ้วนางไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ
การกระทำของซ่งเฉียนมีหรือจะพ้นสายตาผู้อาวุโส เรื่องราวบาดหมางระหว่างหลานสาวและหลานสะใภ้นั้น แม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อยแต่ก็ควรปรับความเข้าใจกัน มิเช่นนั้นแล้ว เรื่องราวเล็กน้อยก็อาจบานปลายใหญ่โตได้ในภายหน้า
ซ่งเฉียนนั่งเรียนปักผ้ามาทั้งวัน รู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัว ทันทีที่ปักผ้าผืนสุดท้ายเสร็จนางก็รีบเงยหน้าขึ้นเอ่ยกับผู้อาวุโสว่า “ท่านย่า เฉียนเอ๋อร์ปักผ้าเสร็จแล้ว เช่นนั้นเฉียนเอ๋อร์ขอตัวเลยนะเจ้าคะ” พูดจบสาวน้อยก็รีบลุกขึ้นแล้วยอบกายลง หันหลังเร่งฝีเ
