FORCED MARRIAGE TO LALAINE

CHAPTER 34

Oras nalang ang inaantay nilang lahat para sa isang plano na bakasyon para sa couple na ikakasal. Ang couple na hindi magkasundo. Magkasundo pa kaya sa huli o sadyang hanggang bangayan nalang hanggang matapos at dumating ang kasal nila.

If Carlos is in his room. Lalaine is with her Auntie Imy and Uncle Carl. Tulad ng nabanggit ng mga ito. Lahat ready na. Gamit na dadalhin nilang dalawa ni Carlos. Nakahanda na nga talaga. Mula sa damit, undies, mga underwear pambaba, at pantaaas. At ilan pang gamit na kailangan nila sa biyahe nila. Maging ang budget. Binigyan si Lalaine. To make sure lang at magkaroon sila ng assurance na may pera na hawak si Lalaine Incase may mga nais siya man bilhin. May pera siyang magagamit.

Si Carlos? Sabi nila mag-asawa. Hayaan mo na ang batang yon. He's big and may pera siyang sarili. Hindi mo na dapat intindihin and only you need is unawain nalang at habaaan pa ang pasensya upang matagalan ni Lalaine ang pagsasama nila ni Carlos sa isang bakasyon na handog sa kanila ng mag-asawa. Mga magulang pa rin ni Carlos. Wala naman iba ang mga mapag pakialam sa relasyon na hindi pa man nila alam kung maayos nga ba nila sa mga pinaggagawa nilang mag-asawa. Pero nais pa din nila subukan at baka sakali sa lahat ng mga iniisip nila. Magawa nila mabago ang relasyon sa pagitan ng dalawa.

Baka nga! At hindi sila susuko na hanggang magawa nila yon at dumating ang panahon na magiging maayos lahat at makikita nila ang isang bagong usbong na relasyon ng dalawa na may halo na— na pagmamahalan. Ang siyang magiging magandang simula ng dalawa. At hangad nila talaga ang mabago ang pakikitungo ni Carlos kay Lalaine. Pero naisip nila. Mangyayari lang yon kung magagawa ni Carlos makita ang mga bagay na especial kay Lalaine. Kung maimumulat lang ni Carlos ang mata niya at hahayaan na makita ang mga madalas nilang sabihin sa anak nila. Saka lang nito matutunan na buksan ang puso at papasukin ang hindi niya noon magawa at sa isip pa lang nito. Sa madalas na pangunguna. At ayaw bigyan halaga. At bigyan pansin. Pero once Carlos realize. Mababago lahat ng ikot.

Napapangiti ang mag-asawa habang titig na nakatingin kay Lalaine. “Bakit po?" takang tanong ni Lalaine sa mga naituring na mga pangalawang magulang.

Kangina pa rin niya pansin ang mga mata ng dalawa na malalim ang mga iniisip. Subalit nakatingin sa kanya at hindi maalis ang titig.

“Malapit na tayo umalis!" pag-iwas na sabi ng kanyang Auntie Imy. Habang ang mga mata nakatingin sa may hagdan. Pababa na pala ang kanilang pasaway na nakasimangot agad. Anak nilang si Carlos. Bumababa ito ng hagdan ng nakasimangot. Hindi na naman mapinta ang mukha habang humakbang ang mga paa pababa sa bawat baitang ng hagdan. Buti nalang kabisado na rin niya at halos bilang na rin niya ang bawat baitang ng hagdan nila sa bahay.

Bata pa lang siya. Iyon na ang madalas niyang gawin. Ang maglaro sa hagdan nila sa bahay. Baba at pataas ng hagdan ang kanyang paborito na gawin ng pabalik-balik. Minsan na rin siya nalaglag sa hagdan nila sa madalas na paggawa non.

“Ayan na pala si Carlos. Tamang-tama. Aalis na rin tayo makalipas ang sampung minuto. Nakahanda naman na lahat. Yung bawat tickets niyo. Nasa bag mo Lalaine. Isiningit ko don. Ikaw na bahala na maghawak ahh! Basta incase any problems. Or, may kailangan kayo. Tawagan mo lang kami ng Uncle Carl mo…"

“Ano ka ba Imy, honey. Daddy na di ba? Nalimutan mo na ba?" panuway na tugon at sabi ni Uncle Carl niya. Daddy na pala dahil sa iyon ang gusto na nang mag-asawa. Hindi pa man sumasapit ang kanilang kasal. Nais na agad ng mga ito na baguhin ang nakasanayan na tawag ni Lalaine sa kanilang mag-asawa. And syempre. Dahil sa nalalapit na kasal. Magiging kabahaging tunay na pamilya na nila si Lalaine. Hindi ampon. Kundi isang manugang at anak. Ang nuon ay malayo sa relasyon na meron sila.

Pero nuon naman ay talagang anak na rin naman ang turing nila kay Lalaine. Hindi naman nabago ang tawag lang ang mababago. “Sorry, oo nga pala. Bakit ba nakalimutan ko? Ang hirap ng tumatanda. Nagiging makakalimutin na rin." pahayag din na tugon na sabi ni Imy sa kanyang asawa. Napakamot sa ulo. Natawa. Nagkatawan ng sabay ang mag-asawa.

“Oo nga, tumatanda na tayo. Kaya dapat makaikasal na talaga sa lalong madaling panahon itong dalawa." si Carl naman ang siyang nagsalita at sumang-ayon sa sinabi ng kanyang asawa. Sakto na rin nasa baba na rin si Carlos. Bitbit na ang isang backpack.

Isang may kalakihan na backpack ang dala nito. Kasama na sa loob. Ang laptop niya. Isang laptop bag kasi ang dala niya at ang laman lang laptop, cellphone, charger at ilang important na gamit niya.

Dala na rin niya ang mga documents niya na kailangan niyang i-review. Dinala na rin nya ang kanyang mga personal things. Like his favorite sabon, shampoo, may lotion pa siya na tila babae. Hindi makatatagal na wala iyon. Parang cream na pinapahid niya rin sa mukha to moisturize his skin. Meron din siyang dala. Bigay lang naman yon ng isang kabarkada nya and ang sabi sa kanya nakakabuhay ng mga dry skin at nakakaganda ng mukha. Para hindi masyado mahalata na stress siya sa parating niyang kasal.

Minsan lang naman niya gamitin yon. Dahil sa malapit sa beach ang pupuntahan nila. Dinala talaga niya yon. Dahil sa mayroon din ang cream na yon ng sunblock. Ayaw niya masunog. Takot masunog ang skin. Kaya to make sure na hindi mangyayari. Nagdala na rin siya para handa. If maisip niya magbabad sa beach. If mabwisit siya sa kanyang kasama.

“Carlos, lahat ng mga habilin ko ahh! Please. Take care Lalaine. And if magkaroon kayo ng problem please. Call back. Tatawagan din namin kayo madalas to ask kung kamusta kayo don. And if may mga kailangan ba kayo. Para maipakiusap namin at maipakisuyo sa mga tao sa…"

“Mom, wag na paulit-ulit. Kabisado ko na po lahat." sabi ni Carlos. Nauna na ito lumabas. Dumadaldal pa ang kanyang Mommy.

“Tingnan mong bata na yon. Kelan ba talaga siya magbabago? Napaka tigas talaga ng puso. Ang hirap palambutin ng loob." buntong hininga na sabi ni Imy, habang hinawakan ang kamay ni Lalaine at sinabi. “Okay lang yan. Makakaya mo ring titiisin lahat. Wag mo nalang pansinin. Alam naman namin na mas mahaba ang pasensya mo sa aming mag-asawa. Natiis mo na nga siya sa ilang taon na ganyan na siya. Ngayon pa ba? Alam namin magbabago din yan. Makikita mo. Not now. But soon." muli na naman narinig ni Lalaine ang mga katagang madalas itinatatak ng mag-asawa sa kanya sa tuwing nagkakaharap sila.

Lumakad na sila palabas din ng bahay. Habang dala ang mga gamit ni Lalaine. Ang iba bitbit ng kanyang Daddy Carl. Habang siya naman. Hawak ng kanyang Mommy Imy sa kamay.