FORCED MARRIAGE TO LALAINE

CHAPTER 27

“Pumasok ka!" utos ko, kung bakit naka ilang salita na ako, habang pinapapasok si Lalaine sa loob ng sasakyan. Ayaw nito pumasok.

“Hindi ka ba talaga papasok? O, kaladkarin kita papasok sa loob?" sabi ko, nasabi ko pang sasampalin ko siya kung hindi siya papasok. Dinaan ko nalang sa pananakot. Pumasok lang siya sa loob.

“Itutulak talaga kita! Pumasok ka na!" pambabanta ko muli, pumasok na rin ito sa wakas ng nagdadabog. Narinig ko pang napabuga ito, galit at masama ang tingin. Nakasimangot sa akin ng nanlilisik na tumingin pa sa akin bago tuluyan na pumasok at sinarado ko naman ang pinto ng sasakyan ko pabagsak.

Binalibag ko, nang napatigil sa pag-uusap yuong mga kaibigan ni Lalaine. Kasama yung lalaki. Nagulat sila. Napabuga ako, iniwasan na sila ng mga tingin at umikot sa kabilang pintuan.

Hindi ako agad nakapasok. Napaisip pa ako.

SH*T! bulalas ko sa hangin. Napabuga ulit at napahugot ng hininga sa hangin.

T*NG - *NA! na lalaking 'yon! Nakuha pa talaga ang magpacute. BWISIT! aniya kong bulong na pahayag matapos ko kangina makita ang pakikipag-usap ni Lalaine sa lalaki na siyang nakaaway ko. Naka suntukan ko.

Ikinahawak ko nang kamay ko sa mukha ko. Napatingin ako sa kamay ko, nang mapansin ko na nabahiran pa nang dugo ang palad ko na pinanghawak ko sa sugat ko sa labi.

BWISIT NA G*G* NA YON. nausal ko, nabulong ko sa hangin. Nasambit ko, habang titig sa palad ko na may dugo.

Napahawak ako sa ulo ko, kumirot.

Bigla ito sumakit, may bukol pala.

INIS! I whispered again.

Nakakainis talaga kung hindi lang ako inawat, KAMING DALAWA. Baka mas napuruhan ko pa siya at mapatay ko siya sa lahat ng mga sinasabi niya. At pananakit niya sa mukha ko na halos mabasag nang dahil sa kagagawan ng lalaking baliw na yon.

Haist! Kakainis, kung bakit hinayaan ko siya kasi na makailang suntok sa akin, kangina. Dapat ako lang ang gumawa nun sa kanya at hindi dapat siya nakaulit ng suntok at naka-ilan pa siya.

GRRRRRRRR! nanggigigil talaga ako once naiisip at naaalala ko.

ANG DALDAL NIYA PA! asar, ang sarap dukutin yung bibig at basagin. Sayang nga lang at hindi ko masyado nagawa kangina sa kanya.

GRABEH! naiinis talaga ako habang naaalala ko lahat ng mga pinag-umpisahan at pinagmulan kung bakit kinakailangan umabot kaming dalawa sa ganun. At hindi na rin ako nakapag pigil kangina.

Siya naman ang nauna. Sinapak n'ya ba naman ako while I was speak at pinagsasabihan si Lalaine at maging ang mga kaibigan niya.

Kung bakit…

LETSE! Ang t*rant*do na yon. Bigla na lang dumating at pumasok saka ako malakas na sinapak sa mukha. I sighed habang sinulyapan pa ang lugar kung saan nakatayo pa ang mga kaibigan ni Lalaine, kasama ang g*g* na lalaking yon.

Sinamaan ko nang tingin ang hudas na yon.

At ang babaeng kaibigan ni Lalaine na matabil ang dila. Masamang tiningnan ako. Napabuga ako, nginisihan ko nga ito. Sininghalan ako ng baliw. Demon face naman sagot ko.

Napansin ko na pabulong na may sinabi yung lalaking kasama nila. Saka, bumaling ang mga baliw sa akin.

G*G* NA LALAKING YON! nagtatawanan habang nakatingin sa akin. Ngunit hindi ko na sila pinansin ulit at pumasok na ako sa loob ng sasakyan ko.

Sa pagpasok ko nang sasakyan. Isinarado ko agad ang pinto.

Malakas ang pagkakasarado ko nang pinto. Pabalibag. But, hindi ko pa binuksan ang makina ng sasakyan upang paandarin.

I saw Lalaine. Nabigla rin ito. Napansin ko na nagulat siya nang halos ihagis ko pasarado yuong pintuan.

Ipinatong ko naman ang aking magkabila na kamay sa manibela. Habang nasambit ko.

ANG KAPAL NG MUKHA NANG LALAKI NA YON TALAGA. nasabi ko na naman.

Nanginginig pa rin ang mga braso at kamay ko. Tikom, nais ko ulit ito sugurin nang mga oras na makita ko na pinagtatawanan nila ako habang nakatingin. ANG YABANG!

Hindi ako makapaniwala na may lalaking ipagtatanggol si Lalaine. NAKAKATAWA!

Pero, ewan! Bakit ganito ang nararamdaman ko AFTER I WAS GET BACK FROM WHAT HAPPENED TO ME AND TO THAT STUPID GUY.

I remembered what he said.

SH*T! WHAT HE SAYS? as I moaned and whispering while I get back from what he says to me at talagang nagpanting ang magkabila kong taenga sa sinabi niya.

HINDI RAW AKO WORTHY FOR LALAINE, TO MY FIANCE.

WOW!

GOSH!

ANONG KARAPATAN NIYANG SABIHIN SA AKIN ANG MGA SALITANG YON? HININGI KO BA ANG OPINION NIYA FOR THAT?

HINDI NAMAN.

SO, WHY DID HE ENTER THE SCENE WHEN HE WAS NOT INVOLVED?

BOYFRIEND BA SIYA NI LALAINE?

KUNG HINDI BAKIT?

WHY HE NEEDS TO DEFEND LALAINE AND LET HIM GET HURT BECAUSE OF LALAINE?

ABNORMAL! I whispered.

Sabi pa nito, kung ayaw ko pakasalan si Lalaine. Why can't I give her to another guy na mas better than me.

Nagpapatawa ba talaga siya?

ANG KAPAL NG MUKHA NA DIKTAHAN AKO.

as I whispered again at pinuna ang mga pagtitig ni Lalaine sa akin.

“Hoy, wag mo nga ako tingnan ng ganyan." singhal ko sa kanya.

“Hindi kita tiningnan." sagot ni Lalaine sa akin.

“Hindi?" naibulalas ko.

“Kangina mo pa nga ako tinitingnan ng masama. Pagpasok ko pa lang ng sasakyan. Ganyan na ang tingin mo sa akin. Wag ka nga magpalusot." sabi ko sa kanya.

“Ewan ko sayo, Carlos." narinig ko na tugon niya at tumingin sa labas ng bintana.

Hindi na siya nagsalita pa.

“Ewan ko rin sayo." sabi ko, sinabayan ko nang andar ng aking sasakyan. Pinaandar ko na yung sasakyan ko.

Tumingin ako sa maliit na salamin ng sasakyan ko. Pinasadahan ko lang siya ng saglit na sulyap. Sa labas na nga ito nakatingin.

Hindi na ito bumaling ng tingin sa akin. But, she says. “Uuwi ba tayo o hindi?" galit na tono niyang tanong sa akin.

“Oo naman, and once na makauwi tayo. Ikaw magpaliwanag kila mom, and dad kung bakit nagkaganito ang mukha ko." sabi ko sa kanya.

“It was your fault kung bakit halos mabasag ang gwapo kong mukha." mayabang kong pagkakasabi pa sa kanya.

Suminghap siya, and she said. “Bakit ako?"

Huminga siya. “It was your fault, not mine. Kung hindi ka ba naman T?"

“What?" bulalas ko.

“Anong sabi mo?" matigas kong sabi. Tinanong siya.

“Bakit hindi ikaw ang magsabi sa mga magulang mo kung bakit nagkaganyan ang mukha mo. And please, wag mo akong gamitin sa katarantaduhan mo. Ikaw ang may kasalanan niyan kung bakit nagkaganyan ang mukha mo. And don't use me." sagot sa akin ni Lalaine. Hindi tumitingin.

Natututo na rin sumagot ni Lalaine.

Hindi ako makapaniwala na natutunan na niya ang sumagot lalo na ang lumaban. Ang sagutin ako.

MALAKAS NA LOOB NITO AHH! naibulong ko.

“Ako?" bulalas ko, tanong.

“Ako pa talaga ang may kasalanan?" anitong sambit ko.

“Bakit hindi?"

“Yung boyfriend mo may gawa nito." nanggigigil na wika ko.

“Hindi ba siya ang may gawa nito?" pahayag na sabi ko ulit.

“Ikaw naman ang nauna di ba?" malisik ang mata na tugon niya.

“Kung hindi ka parang bata na pinatulan ang mga kaibigan ko. Hindi naman sana mangyayari yan sayo."

“Sino ba ang nauna?"

“Hindi ba! Talaga naman na ikaw?"

“Kung hindi rin sa lalaking yon. Hindi sana matitigil ang kaka-putak, at mapagpatol mong bunganga. Sino ba may sabi sayo lapitan pa kami at makipag away ng ilang beses sa mga kaibigan ko? Hindi ba ikaw?" sunod-sunod na wika na galit ni Lalaine.

“Ikaw na panay lapit at daldal. Panay sabi tungkol sa kasalan na nais ng magulang mo. Sino ba may gusto na pakasalan ang isang gaya mo? Walang kwenta."

“Ano kamo?" nanggigigil na tugon ko sa mga sabi ni Lalaine.

“Nothing" Sabi niya.

“Magmaneho ka nalang at umuwi na tayo." utos na pahayag din nito, humarap na ulit sa bintana.

Ang kapal ng mukha na sagutin ako.

Nanginginig ang mga kamay ko sa galit ng marinig ko sabihan ako ni Lalaine na walang kwenta.

ITONG BABAE NA TOH! sambit ko na naibulong, at huminga ng malalim.