FORCED MARRIAGE TO LALAINE

CHAPTER 42

“Bakit ba ayaw mong tumigil?" her tears persist to flow. Ayaw tumigil panay ang agos sa kanyang mata habang dumadaloy sa kanyang mukha. Babagsak sa kanyang hita. Kahit pigilan niya. She said stop, many times she pleaded with her tears to stop. To herself. But her tears won't stop. It rejected her and didn't stop.

Naiinis na siya sa sarili niya kung bakit ayaw tumigil sa pag-iyak. “Tama na, please. Tama na!" punas ng dalawa niyang kamay ang mata habang pinipigilan niya ang bumagsak ang luha niya. Mapanglaw ang mata niya habang masamang-masama ang loob niya.

She's grudging to Carlos from what his doing to her. Parang hindi na niya kakayanin. Pero, yung nararamdaman niya. Kontra sa naiisip niya. May bahagi sa kanyang katawan, sa utak niya ang nagsasabi na tiisin niya lang magbabago din ito tulad ng madalas sabihin sa kanya ni Imy.

Patience! Ang madalas din mabanggit ni Imy.

Endure the pain. Dahil sa huli. Baka sakali lahat ng sakit maaari mapalitan ng masasayang ngiti. Pero, hanggang kelan nga ba siya magtitiis?

Hanggang kelan siya magtitimpi sa kakatiis ng lahat? Masasakit na salita, napagbuhatan na din siya.

Lagi mainit ang ulo ni Carlos. At siya ang madalas sisisihin nito.

Pag naiirita si Carlos. Siya raw ang dahilan non.

Pag ayaw siya makita ni Carlos. Pero, andiyan raw siya nakahalang at siya ang una nitong nakikita. Nakakasawa na raw.

Pag nawalan ng gana si Carlos. Sabi nito sa kanya. Iyon ay dahil ulit sa kanya.

Pag pakiramdam niya raw nasusuka siya. Ang sabi ni Carlos. Siya pa rin ang dahilan. Dahil sa malansa at masangsang niyang amoy na madalas nito na masinghot at maamoy kahit umiiwas. Kahit malayo na ito sa kanya. Kahit anong iwas raw nito. Andiyan pa rin daw siya. Hindi mawala sa paningin nito. Parang sinabi nito. Mawala na lang siya at nang mabura na ang lahat ng iyon. Ang lahat ng mga reklamo nito. Mawala. Once she disappear to his sight.

Kangina. Takot na takot talaga siya. Kala niya mas masasaktan siya ng maipasok na siya sa loob ng kwarto. Buti nalang. Maliban sa pabagsak siyang iniupo nito. Hindi naman siya nito hinawakan o ginalaw. Hindi lang siya makatayo. Nahihirapan siya dahil sa masakit na pagkakaupo niya sa sahig ng bumagsak siya.

Nakatayo lang din si Carlos. Nagwawala, sumisigaw pero matalim ang mga mata na nakatingin sa kanya. Yung ipin parang nagkikiskisan sa sobrang gigil na nararamdaman nito para sa kanya.

Mukha ni Carlos magkaparehas sa mukha ng bulldog na aso. Yung galit pero cute tingnan. Charr lang naman. Gwapo nga si Carlos pero ubod ng sama ng ugali. Masyado siyang ganid. O, dahil lang sa pagseselos nito kaya siya nagkaganyan. Nawawalan na ng respect sa iba. Nagbago ng tuluyan ang ugali nito.

Kulang talaga siya sa atensyon. Normally nangyayari naman talaga sa iba. Lalo kung mataas masyado ang pride at hindi nasusunod ang gusto. Ganun ang nangyayari ngayon kay Carlos. But, maliban kaya sa mga reklamo at sinasabi nito. May iba pa kaya? Ibang dahilan.

Lalaine hurts because of Carlos. Physically, emotional, and… Ayan na naman siya. Umiiyak, bumubuhos ang luha sa mata. Nasasaktan ng sobra sa kakaisip niya.

Ano 'nga naman ang susunod na gagawin ni Carlos sa kanya? sa kakaiyak at kakaisip niya. Andun ang kirot sa puso niya. Hindi rin ito mawala sa isipan niya. Isa sa mga gumugulo. Habang nalalapit sila sa kasalan na yon. Mukhang mas masasaktan pa siya. Pero, mas nasasaktan ang puso niya.

Mahal niya si Carlos. Oo, Mahal na nga niya si Carlos.

Habang tumatagal ang nararamdaman niya para dito. Habang mas tumatagal ang pagsasama nila sa isang bahay. Mas nadedevelop sa kabila ng masasakit na salita na binabato nito at pambabatikos sa kanya. Sa kabila ng mga bintang nito na walang basehan. Sa kabila ng bawat pagtitiis niya kay Carlos. Mas lumalalim pa, ang nararamdaman niya.

Hindi na niya mapigil. Hindi na niya maiwasan. Andun na siya sa point na talagang hulog na siya. Hindi na niya magawa maiahon. Kasi 'nga. Mas tumindi pa ang nararamdaman niya kahit nasasaktan siya ng sobra.

Ang tanga! Martir raw ang tawag ang sabi ng kanyang mga kaibigan. Pero hindi niya sinasabi na nahuhulog ang loob niya kay Carlos. Sa kanya lang yon. Tanging puso niya lang ang nakakaalam. Dahil ito, ang nakakadama at nakararamdam non.

But, ang utak niya. May bahagi don ang nagsasabi na tama na, Lalaine. Masyado na masakit. Tama na ang pagtitiis. Tama na minahal mo siya. Pero ang madalas na sinasaktan ka. Ang pananakit nito, ang pantataboy sayo palayo. Enough. Dahil sobra na yon para mahalin mo pa siya at ipagpatuloy ang nararamdaman mo.

Enough! Dahil sa baka sa susunod. Mas matindi pa ang makuha at ibalik sayo ni Carlos.

Buntong hininga ng malalim. Napahigpit ang hawak niya sa kanyang suot na damit. Nakikipag kontra ang isang bahagi niya sa sinasabi ng kabilang bahagi niya habang ang isa. Kontra sa sinasabi ng kabilang bahagi. Naguguluhan tuloy siya. Nahihirapan siya. Kakaisip sa sinasabi ni Carlos kangina. Sa sinasabi ng puso niya.

Naisip niya, nang medyo mahimasmasan siya at masandal sa gilid ng kama. Kahit masakit ay pinilit niya ang makarating sa gilid sa may paanan ng kama at isinandal don ang kanyang likod.

Tumingala siya sa kisame. Habang may malalim siyang hugot.

“Ano na naman kaya ang sinasabi non?" naiiyak pa rin na napapaisip siya. Pero, hindi na gaya kangina ang pagbagsak ng luha niya sa mata.

Masakit na ulo niya sa kakaisip ng sinasabi nito kangina at kung bakit galit na galit na naman ito sa kanya. Napapikit, napakurot, nakagat ang ibaba na labi, nakakunot ang noo, napangiwi. Lahat ata bakas na bakas sa kanyang itsura habang umuurong siya at pilit na itinukod ang kanyang kamay sa semento upang makatayo.

Masakit pa rin. Hindi pa rin niya magawa ang tumayo.

Yung tumama sa pinto masakit.

Yung balakang na tila namamaga masakit.

Yung likod niya na natukod sa doorknob. Masakit.

Ang bumagsak niyang balakang na halos madurog. Masakit.

Ulo niya, masakit.

Yung puso niya higit na nasasaktan ngayon. Mas masakit pa sa nararanasan niyang sakit sa buo niya na katawan.

Nasaan na kaya si Carlos. Naisip niya ng muli isandal ng maayos ang kanyang katawan at likod sa kama.

Si Carlos, nasa sasakyan niya. Sa pagmamaneho niya. Umabot siya sa isang bar. Huminto siya sa isa sa mga bar na ang hilera.

Maraming ilaw. Sa mas marami siyang ilaw napahinto. Buntong hininga ito na nagdesisyon na lumabas ng kanyang sasakyan. Kanyang isinarado ang pinto ng dala niyang sasakyan. Lumakad siya sa may entrance ng bar. Pumasok siya.

KTV bar pala ang pinasukan niya. Maraming babae ang mga sumalubong at nakikita ng mga mata niya. Mga nagseseksihan na babae. May mga halos luwa at wala na suot na damit. Tanging gagarampot lang ang siyang natatanaw niya at nakikita sa mga katawan ng mga babae ang nakatakip.

Napabuga siya. Habang napabaling ang tingin sa stage. May nagsasayaw. Nagulat siya. Hindi dahil sanay na rin siya sa pagsama sa mga tropa at kaibigan niya. Yung babae. Gumigiling habang hawak ang underwear nito. Naalis na rin nito ang suot na bra at wala na itong kahit isang saplot.

Malalakas na sigawan ang pumapalibot sa buong bar. Samo't sari ang mga tao na laman ng bar. May mga negosyante. May ordinary empleyado lang, may call center agent. Makikilala naman sa mga suot nitong mga uniforms. May nakalabel. Naka embroidered ang mga pangalan ng mga kumpanya na pinapasukan. May mga doctor, Nurse kung bakit tila aliw na aliw pa ang mga ito habang nanonood.

Hindi na siya nagtaka. Dahil sa Manila uso naman ang mga ganun na maging sa mga ganitong klaseng bar. Kahit naka uniform wala sa kanila mga problema.

Kahit na may mataas na katungkulan sa gobyerno makikita sa loob ng mga bar. Hindi na yon iba sa mga mata ni Carlos. Dahil sa madalas makasabay pa nila ang mga ito sa pamimili ng mga babae. Pero sa kanila ang tungo ng babae. Gawa, ayaw sa mga may edad kahit marami pang pera.

Isang babae ang lumapit sa kanya. “Hi, Papa! Mukhang bago ka." malagkit ang tingin na wika nito habang pinasadahan ng tingin ang kabuuan ni Carlos. Napangiti ito.

“Gwapo ka! Mukha ka pang may pera." pabiro na wika habang ang isang palad niya humaplos sa katawan ni Carlos.

“Matigas. Mukhang masarap ka." aniya na may ngiti at binasa ang ibabang labi ng laway habang lumabas. Inilabas nito ang dila may matulis na hurma.

“Papa, umiinom ka ba? Gusto mong saluhan kita? Kahit sa kama pa?" hinawakan si Carlos sa kamay at iginaya nito sa paglalakad papunta sa isang bakanteng mesa.

Pinaupo niya si Carlos. Habang umiikot ito sa likod. Lumawit, ang mukha sa may mukha ni Carlos. Sa kabilang side habang nasa likod ang babae. Hinihipan niya ng hininga ang leeg, balat at sa may likod ng tainga ni Carlos. Nagstart na ito na akitin at palambutin ang galit na mukha ni Carlos. Ramdam ng babae ang mabigat na hininga nito. Mukhang mainit ang ulo. Kaya manipis na ngiti na napangiti ito habang tinitingnan ang mukhang nakabusangot ni Carlos.

“Papa, mukhang mainit ang ulo mo? Gusto mo, palamigin natin? Iinom natin. Pag lasing ka na, mawawala na yan at kung gusto mo. Pwede mo rin ako subukan pampalamig niyan. Pampawala ng sakit ng ulo mo. Pampalipas ng problema mo. At syempre, maliligayahan ka sa serbisyo ko at baka makalimutan mo pa ang mga pinoproblema mo. Baka nasa serbisyo ko ang sagot diyan sa problemang dala mo." ganun pa rin maakit na pananalita ng babae.

Mahusay ito na magsalita habang tumawag ng isang waitress. Sinabi nito at iniutos sa babae na bigyan sila ng alak na maiinom at samahan ng masarap na pulutan pero yung hindi sasarap sa kanya. Dahil ang biro pa nito. Dapat mas masarap pa rin siya sa pupulutanin ng kanyang customer.

Natatawa na umalis na napangiti ng bahagya ang waitress na tumungo sa counter. Ibinigay ang order nito na sinabi ng babaeng isa sa magagaling at mabenta nila entertainer.

“Para kanino?"

“Dun, kay Melissa. Para sa bago niyang customer. Loka na babae. Iniwan ang matandang customer niya para lang sa gwapo at mukhang mayaman na batang customer na ka papasok pa lang." wikang pahayag ng waitress habang nakatingin sa gawi nila Carlos at nang binabanggit nitong si Melissa.

“Bagong dating?"

“Oo, sinabi ko na di ba? Nabanggit ko na kasasabi ko lang 'nga na bagong dating. Kaya nga iniwan ni Melissa si Tanda. Hindi na nga nag pa-bayad 'ang gaga. Libre nalang raw ang ginawa niya. Pumayag naman si Tanda. Ikaw ba naman. Naligayan 'na sa ginawa ni Melissa. Nakalibre pa." ngiting-ngiti ito habang kinukwento ang ginawa ni Melissa sa matandang binabanggit pa rin ng waitress.

Ang kwento ng babae na ikinabigla, ikinagulat, nang mukha ng nasa counter. Medyo nabuhay nga ang kanyang ikinukubli sa ibaba niya.

Ang sabi ng waitress. Napalunok ang lalaking kakwentuhan niya. Ang sabi nito si Melissa. Habang nakaupo sa mesa ng matandang customer nito. Ay ginapang nito ang ibabang bahagi ng matanda. Ang sabi raw kasi ng matanda. Natutulog yung ANO niya. Napangisi ang mukha ng waitress. Dahil kuha na yon ng lalaki sa counter.

Nakuha na nito ang ibig sabihin ng tinutukoy ng waitress sa kwento. Yung maliit na nanlalambot na kinu-kwento ng waitress. Maging tuloy ang napadpad sa may gawi nilang dalawa nakiki-simpatya sa kanilang dalawa habang nag-uusap ng mga kalokohan na sinabi ni Melissa sa waitress kangina nung bulungan siya nito bago siya tumalikod at umalis sa table ni Carlos.

Natatawa, napahagikhik sa tawa ang ilan habang lumakad na palayo dahil sa biglang hinto nila ng dumaan ang manager nila sa bar. Tiningnan sila ng malisik at takang nakasimangot ito sa kanilang dalawa. Tawa sila. Pero ang kwentuhan nila saglit muna nila inihinto habang nakatayo sa tabi nila ang manager. Pinaki-kiramdaman silang dalawa ng lalaki sa counter. Napabuga ang waitress habang naghihintay sa order ni Melissa na dadalhin niya sa table ni Carlos na wala pa rin imik habang dumadaldal si Melissa sa tabi niya at gumagapang.