FORCED MARRIAGE TO LALAINE

CHAPTER 22

Ikinaiinip ni Lalaine ang pagtitig at paghahantay niya kay Carlos. Gusto na niya umuwi at masyado na malalim ang gabi. Naiisip niya ang mga magulang ni Carlos na tiyak na naghihintay na sa kanilang dalawa.

Hanggang ngayon kasi ay ayaw pa rin nito tumayo.

Ay, hindi nga pala siya makatayo sa kanyang pagkakasalampak sa sementadong kalsada.

Pumipikit-pikit na rin ang mga mata nito sa antok.

“Miss, lasing na ata boyfriend mo?" tanong ng isa sa mga dumaan.

Ang swerte naman nila na may nakakita pa sa ginawang pag tantrums ni Carlos.

Ang malas lang ni Lalaine. Dahil sa napagkamalan pa na boyfriend niya si Carlos.

Hindi nalang niya pinansin.

Hinayaan na lang niya na pansinin sila ng mga ilang napadaan kesa ang pansinin niya ang ginawa ni Carlos.

Huminga si Lalaine habang iniisip ang kanyang gagawin. Okay 'nga sana kung tatayo na ito. Saka niya iiwan.

May isang oras na ata sila andoon. Hindi sigurado ng dahil sa hindi naman tumingin si Lalaine sa kanyang orasan. Pero dahil sa pagkainip. Napadako siya sa relo niya sa kanyang braso.

Isang oras na, hindi pa ba siya pagod sa arte niya? aniya na kanyang naibulong ng biglang magring ang cellphone ni Carlos.

“Carlos, nakauwi ka na?"

“Nope!" he sighed.

“Nasaan ka?"

“Nasa kalsada" sagot niya habang he breathe.

Napa dighay din siya nalasahan niya ang alak na kanyang ininom kangina.

“Huh?"

“Nasaan na ba kayo? I need help."

“What?"

“Anong nangyari?" gulat na gulat tanong nito.

“Hindi ako makatayo. Pakiramdam ko naninigas ang mga binti ko." sagot niya.

“Okay nasaan ka ba? Puntahan kita." Carlos gave him the place where he is.

“Okay, wait papunta na ako." sagot ng katropa niya at ibinaba na ang phone.

Sinabi ng kausap niya na nasa bar pa ang mga ito dahil sa isa sa mga kasama nila ang hanggang ngayon ay natutulog pa. Hindi muna nila ginising upang makapag pahinga

Siya naman hanggang ngayon nakasalampak sa sementadong kalsada habang hindi maitayo ang mga paa niya dahil sa paninigas at parang nawalan ng lakas.

Ano bang nangyari? inis niya na bulong sinuntok-suntok ang mga binti.

“Hoy, ikaw!" anito na sigaw habang tinawag si Lalaine. Lumingon si Lalaine.

“Umuwi ka na!" sabi ni Carlos.

“Okay!" mabilis naman na sagot ni Lalaine. Nagmamadali na tumalikod.

Nilakad niya na ang mga paa papalayo kay Carlos. Maliban sa sagot niyang okay. Hindi na siya sumagot pa kay Carlos agad niya itong tinalikuran upang makaalis at makalayo sa lugar na yon.

Ayaw ni Lalaine na maabutan pa siya ng mga kaibigan ni Carlos sa area kung saan iniwan niya si Carlos.

Ayaw niya makita ang mga ito habang nag-uumpisa na naman si Carlos sa tuntrums niya.

Yung lalaki na yon! She smirked habang mas nilakihan pa ang mga hakbang. Naramdaman naman n'ya ang pananakit ng braso na kangina hawak ni Carlos ng mahigpit.

Grabe, ang sakit pa rin.

Bwisit talaga yung lalaking yon.

Haist! Kaasar.

Kung bakit kailangan ko pang ma-pakasalan ang bwisit na sira ulo na yon.

“Miss, mag-ingat ka nga sa paglalakad." nang hindi niya pala napansin ang lalaking nakabanggaan niya.

Malapit na siya sa bar kung saan naiwan ang mga kaibigan.

Babalik siya dahil sa mga gamit niyang naiwan doon. Wala siyang dala kahit pera, maging cellphone niya ay naiwan niya sa loob ng bar.

Kaya kina-kailangan talaga na mabalikan niya iyon upang makauwi siya. Tiyak din kasi na tumatawag na ang mga magulang ni Carlos sa kanya. Panigurado na nag-aalala na ang mga ito dahil sa hindi pa rin siya nakakauwi sa oras na ipinaalam niya.

“Sorry!" hinging paumanhin niya.

Lumakad siyang muli. Hanggang sa matanaw na niya rin sa wakas ang bar na pinanggalingan kangina. She breathes again.

Nakahinga din siya sa wakas dahil sa malapit na siya sa bar.

Ano na kaya nangyari sa baliw na yon? tanong sa sarili bago pumasok sa loob ng bar. Napailing siya habang ikinanguso ng makita ang mga kaibigan niyang nag-aalala sa kanya kangina.

“Lalaine!" bigkas na tawag ni Mira sa kanya at lumapit ito agad upang salubungin ang pagdating niya.

“Anong nangyari sayo?"

“Sinaktan ka ba niya?"

“Anong ginawa niya sayo?"

“Ang sira ulo na lalaking yon."

“Makita ko lang talaga siya gigilitan ko talaga." “Bwisit, hindi na nahiya. Pumapatol sa mga babae."

“Asar, t*ng. Buti nalang wala ako don." sunod-sunod na pahayag ni Mira habang tinitingnan maige ang kanyang buong katawan.

“Okay lang ako." she answered.

She breathed heavily

“Alam mo, sira ulo talaga nung lalaking yon." aniya ni Mira.

“Tama ba ang ginawa niya kay Carla?" tanong nito kay Lalaine.

“Ang kapal ng mukha niyang saktan si Carla." she yelled. Nakangiti na alinlangan si Lalaine.

“Hindi na siya nahiya babae yung sinasaktan niya. Paano ka pa magpapakasal sa lalaking yon na ganun ang pag-uugali? Huh?" inis na inis na ito habang nagsasalita at pinagsasabihan na rin si Lalaine.

Nag-uumpisa na naman mangaral si Mira habang pigil na matawa si Lalaine.

Nakatingin naman at nakatayo sa may likuran ni Mira ang dalawa pa sa mga kaibigan nila.

“Baka maging impyerno ang buhay mo sa gago na yon." aniya na sabi muli ni Mira

“Pag-isipan mong maigi." muli nitong sinabi.

“Kung dapat ka ba magpakasal sa gago na yon o dapat ka na umatras at matakot." may pananakot na sabi pa.

“Baka sa susunod, o pag magtagal na ang pagsasama n'yo. Hindi ka lang kaladkarin. Baka saktan ka rin o mapatay ng sira ulo na yon."

“Hindi naman siguro." biro niya lang sinabi kay Mira. Hindi siya sigurado. Dahil sa natatakot din siya ayaw niya lang sabihin at ipakita.

“Hindi?" mad

Lumunok. “Gaano ka ka-sigurado sa hindi mo?"

“Ngayon pa nga lang ganyan na ang ipinakita niya kila Carla at Trisha." anito na sabi ni Mira. Inis sa nasagot ni Lalaine.

Nag-aalala lang naman din siya sa possible na mangyari kay Lalaine sa oras na maikasal na ito kay Carlos.

Totoo naman nakakatakot nga ang gaganapin na kasalan nila Lalaine at Carlos. Wala pa ang nakakahula at makakaalam sa magiging pagsasama nila at kung ano mangyayari sa pagsasama nila once na maikasal na silang dalawa.

Tanging hula lang nila pero panigurado na may ilan sa mga iyon ang tama at tunay na mangyayari. Hindi na magbabago si Carlos ang nasa isip ng bawat isa sa kanila.

Pero nais pa rin sumugal at sumubok ni Lalaine. Tulad ng kahilingan sa kanya ng mga taong nagtiwala sa kanya at nagbigay ng pag-asa. Kaya nasa sitwasyon siya ngayon kung saan nagawa niyang matupad ang isa sa mga pangarap niya. Ang maging isa siyang nurse.