FORCED MARRIAGE TO LALAINE

CHAPTER 21

“Don't try to touch me." banta na sabi ni Carlos ng muntik na siya mabuwal at mabilis naman gumalaw si Lalaine upang sana ay saluhin siya. Alalayan, wag lang siya tuluyan sana bumagsak sa sahig.

Kaya lang, mabilis si Lalaine at nahawakan agad siya. “Bitiwan mo ako." annoyed.

“You didn't understand? As I told you earlier, don't try to touch me." he breathed.

“Oh, 'di ayan." aniya ni Lalaine nang tuluyan na bumagsak si Carlos sa sementadong sahig ng kalsada kung saan sila ngayon na dalawa ay napahinto ng kanilang paglalakad.

Binitawan niya si Carlos.

Ang yabang niya pa kasi na kala niya ay kaya niya pang kontilin ang kanyang sarili at tumayo ng diretso nang kanyang katawan.

Ikinatuwa ni Lalaine ang naging itsura ni Carlos nang bumagsak na ito sa sementadong kalsada, pero pinipigilan pa niya bumulalas at napahagik naman siya na agad niyang pinigilan sa pagsunod-sunod.

Ang arte kasi.

Ayun tuloy at natuluyan siyang bumagsak at nasaktan.

Masunurin lang si Lalaine.

Kaya agad niyang binitiwan si Carlos.

Edi nakita niya ang naging resulta ng kaartehan at kayabangan niyang kakayanin niya.

“Ouch!" nang masaktan, he murmurs.

Napahawak siya sa balakang niya na malakas na sumayad sa pabagsak siyang napabuwal ng bitiwan siya ni Lalaine. Naitukod din niya ang kanyang braso na mas kinalamukos ng mukha at todo na nasaktan.

He looked at Lalaine.

He looks like a fool while he's looking at Lalaine.

He was angry because he was released and hurt when he fell on the paved road.

Siya naman ang nagsabi na bitiwan siya.

Ang tanga talaga ni Carlos habang masamang tingin ang ipinukol niya kay Lalaine. Kahit siya naman din ang may kasalanan at kagustuhan.

“Anong itina-tawa-tawa mo?" he sighed habang he groaned at napapikit sa sakit ng kanyang balakang.

Nakuha pa nito magalit sa kabila ng sakit ng kanang balakang. Nasugatan din pala siya sa kanyang braso.

Nakakuha siya ng mga galos sa pagsaudsod ng braso niya ng may tukod.

May gasgas din siya sa kanyang palad.

Sugat pala.

Nang may tukod niya sa may butil-butil na bato at buhangin.

Hindi pala flat at maayos, pulido ang pagkaka-semento ng kalsada. Kaya mas ikinagalit.

Ikinakunot niya ng kanya mukha.

Kaya ngayon nakuha pa ni Carlos, ang magmagaspang ng kanyang ugali sa harapan ni Lalaine at napamura habang sumigaw.

“Sh*t! Ang malas." He murmurs.

Napapikit ng mata.

He breathed heavily.

Nabuhay ata! Lahat ng mga nabuhay sa kanya kangina. Dahil sa inis at galit niya na tila sasabog.

Dahil 'yon kay Lalaine na ikinaatras nito nang tangkain ni Carlos na maabot ang isa sa mga binti niya.

Buti nalang at mabilis si Lalaine.

Naiiwas niya agad ang kamay ni Carlos na maging kanyang suot na damit. Yung laylayan ang sinubukan naman nito abutin upang hilahin.

Matalino si Lalaine, alam niya agad at nakuha niya ang susunod na hakbang ni Carlos ng hindi maabot nito ang binti niya.

“Sorry ka!" aniya, she growled.

“Kala mo ahh!" she's whispering habang nakatingin sa nakaupong si Carlos, nakaupo pa rin sa sahig. Hindi pa rin makuhang makatayo dahil sa paninigas ng magkabila niyang binti.

“Lumapit ka dito." furious

“Ayaw ko!" mariin na tugon ni Lalaine, tanggi niya sa utos ni Carlos. Alam na niya, baka masaktan lang siya sakali na kanya itong lapitan.

“Sabi na lumapit ka!" He yelled.

“Ayaw ko nga!" sagot niyang muli kay Carlos

“Ang sabi mo diba wag kita hahawakan? So bakit pa ako lalapit sayo? Para saktan mo?"

“Nek, nek mo." sabi niya inaasar si Carlos.

Lasing na lasing si Carlos kaya ayos lang. Naisip niya na baka bukas hindi na nito maalala.

Sana nga! natatawa na bulong ni Lalaine na ikinalunok niya.

“Bakit ba ang hilig mong magmatigas?"

“Bakit ba ang hilig mong... magsungit?" tinitingnan niya si Carlos sa mata.

Nagkasalubong sila.

Nagkatinginan.

Nagkatitigan at sa huli ay iningusan lang siya ni Carlos. Umikot ang mata nito at ngumuso naman si Lalaine habang mas kinainis ni Carlos.

“Don't look at me like that." furious again.

“Edi wag!" ani ni Lalaine.

“And don't tell me na kaya mo tumayo?" she hardly sighed.

“Bakit hindi?" saka niya sinubukan na igalaw ang kanyang magkabilang binti. Kahit paa n'ya naninigas at nahihirapan siyang maigalaw.

“Kaya?" she smile

“Wag ka nga tumawa!" ingos ni Carlos. Frowned face.

“Ano gusto mo? Sumimangot ako?" aniya.

“Ayoko nga, hindi naman ako kagaya mo." tugon muli niya. Kay Carlos.

“And besides, sayo na nanggaling nuon. Malayo ako sayo. And never ko mareach kung nasaan ka ngayon." she sighed and said.

“Wow!" kinatawa.

“Ang yabang mo talaga!" anito ni Carlos.

“Sabi na nga ba! May tinatago kang ugali na hindi mo ipinapakita kila Mom, and Dad." nagngingitngit.

“Demonyita ka!”

“Eh ano?" goofy face

Nang iinis lang siya. Sinusulit niya na nang makaganti man lang siya sa mga ginawa ni Carlos sa kanya.

“Ahh! Sabi na nga… That's why you don't want to show up as the real you in front of Mom and Dad." he said. Annoyed. Lasing nga! Ayaw pa rin tumigil at magpatalo.

“Why?" he's irritated

“Ngayon mukhang alam ko na." he yelled.

“Because you don't want to be ruined in their sight? right?" he breaths.

“So you act like an angel in their eyes to make sure to get their attention."

“Good job!" bulalas ni Lalaine. Tumaas kilay.

“So ngayon alam mo na?" she breaths. Sabi niya kay Carlos. Iniinis pa rin niya ito. Mas lalo na ikinainis nga ni Carlos at napamura.

“T*ng!"

“Wag kang magmura!" she said. Pinigilan niya, sinuway at banta niya kay Carlos.

“Pissed!" inis na siya. Si Carlos, pilit na ipinatayo ang mga paa. Kaya lang ay pabagsak siyang napaupo ulit sa semento. Hindi niya makaya.

“Wag mong pilitin kung hindi mo naman kaya. But if you need help…" nag-isip.

“Sorry wag na lang pala." maloko niyang sabi. Tumawa.

“Sabi na wag mo akong tawanan." he yelled.

“Humanda ka talaga once makatayo ako dito."

“Kung sakali na makatayo ka!" she answered. Napalunok. Nagdadasal na wag na sana makatayo. Nang dito na sa kalsada si Carlos makatulog.

Charrr. Biro lang n'ya sa isip niya.

Huminga si Lalaine.

Iniisip niya pa ang dapat niya gawin dito. Kay Carlos kung paano niya ito mapatigil at mapahinto sa pagiging ganito.

Para na lang tanga si Carlos na daldal pa ng daldal. Buti na nga lang at sila lang ang nasa kalye kung saan sila napahinto matapos na maglakad ng iwanan nila sina Carla at Trisha.

Naisip ni Lalaine. Kung magbago ang ugali nito, okay nga naman. Kaya lang ay mukhang malabo. Hindi na niya aasahan. Pero kinabahan pa rin siya sa paparating nilang kasal.

Malabo pa sa… natawa na lang siya na kinasinghap. She sighed.