“ยัยหนูอุ่นจะไม่มีวันกลับมา คุณพี่จะต้องติดอยู่กับอิฉันเยี่ยงนี้ ตราบชั่วอสงไขย ฮ่าๆๆ” เสียงหัวเราะเย็นเฉียบ ของวิญญาณคุณหญิงกำไลดังกึกก้องไปทั่ว
“กลับมาอย่างแน่นอน พร้อมเมียคนอื่นๆด้วย อยากให้พี่อยู่ที่นี่ ก็ทนเจ็บปวดใจต่อไปเถิด ต่อให้ร้องไห้จนน้ำตาเป็นสายเลือด ก็จะไร้ผู้ใดเห็นใจ ต่อให้ตราบนานเท่าอสงไขย พี่นี้ก็จะเอาเมียทุกคนมาอยู่ด้วย”
“จะใครก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่ยัยหนูอุ่นของอิฉัน”
“วิญญาณที่ไร้เรี่ยวแรงอย่างหล่อนจะมาทำอะไร ทำได้แค่มองดูพี่เสพสมกับเมียคนอื่นให้เจ็บ ครั้นเหมือนเมื่อตอนมีชีวิต”
วิญญาณคุณพระหายวาบ ทิ้งไว้ให้คนที่เจ็บ เจ็บยิ่งลึกไปไปถึงกระดองใจ เพราะไม่ว่าจะกี่ภพ กี่ชาติ ชายผู้เป็นที่รัก ก็มากรักไม่เคยพอ และไม่เคยหยุดอยู่แค่เธอ
=================
อีกด้าน
“ไม่ไหวเลยนะมาใช้วิธีนี้ ไว้ใจมันแล้วรึไงเจอกันแค่ไม่กี่วัน” จันทร์ฉายเงยหน้ามองภรรยาที่ตอนนี้นั่งให้เค้าหนุนตักอยู่
