“กล้าต่อจากนี้ไป ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น แกต้องอยู่กับท่านเจ้าคุณแล้วนะลูก พ่อไม่ไหวแล้ว แค่กๆ” ขุนภักดีมองลูกชายเพียงคนเดียว แม้จะอยากเฝ้าดูจนเติบใหญ่ แต่ด้วยพิษไข้จากโรคระบาด ก็ทำให้ตัวเองไม่อาจจะฝืนวัฏจักรของชีวิตได้
“อยู่กับกู กูจะเลี้ยงให้ดีไม่ต่างจากลูกเลย ไอ้ปราบ มึงเป็นเพื่อนรักกู โตมากับกู ลูกมึงก็ไม่ต่างจากลูกกู อย่าห่วงไปเลย ไปให้สบายเถิดหนา ไอ้เกลอ”
พระยาสุเรนทร์เดชา เดินทางมาดูใจเพื่อนรักได้ไม่ทันไร ลมหายใจของคนเป็นเกลอรักก็ดับม้วยมรณา ท่ามกลางความเสียใจของลูกชาย และญาติๆ พระยาสุเรนทร์เดชารับกล้าเข้ามาอยู่ในฐานะลูกเลี้ยง ให้เป็นเพื่อนเล่นกับหนูอุ่น ลูกสาวเพียงคนเดียว ที่แม่ของเธอตายตั้งแต่คลอด หนูอุ่นเลยเป็นเหมือนแก้วตาด้วยใจ
“ไอ้กล้า อย่าไปยอมหนูอุ่นมันมากสิวะ ลูกข้านี้ จะเสียนิสัยก็เพราะเอ็ง”
“เพราะท่านเจ้าคุณนั่นแหละค่ะ ในเรือนนี้จะมีผู้ใดตามใจหนูอุ่นที่สุด ก็คงจะเป็นท่านเ
