ตรอกโย่งเถียนได้ชื่อว่าเป็นตรอกที่ที่ดินมีราคาแพงที่สุดแห่งหนึ่งในเมืองเทียนหวง หอเหมยฮวาพันราตรีก็ตั้งอยู่ในตรอกแห่งนี้ นอกจากสถานบันเทิงเริงรมณ์ เช่น หอคณิกา โรงน้ำชา และหอสุราแล้ว ตรงท้ายตรอกยังมีคฤหาสน์หลังงามหลายหลังที่เป็นสมบัติส่วนพระองค์ของโอรสสวรรค์อีกด้วย ที่นี่ถูกจัดให้เป็นที่พักของบรรดาราชทูตจากเมืองต่างๆ
เช้านี้ที่หน้าประตูทางเข้าคฤหาสน์มีกระดาษซวนจื่อติดไว้ บนกระดาษมีทั้งตัวอักษรจีน และตัวอักษรญี่ปุ่นเขียนเอาไว้ สร้างความประหลาดใจแก่ผู้พบเห็นยิ่งนัก
“ไม่น่าเชื่อเลยว่าที่นี่จะมีคนรู้ภาษาของเรา ถึงขนาดเขียนได้ด้วย” บุรุษวัยกลางคนเอ่ยอย่างแปลกใจ
“ไม่แน่ว่าที่นี่อาจจะมีคนที่รู้ภาษาของพวกเรา นั่นยิ่งดีใหญ่”
“ว่าแต่…เหตุใดจึงรู้ว่าพวกเรานั้นโปรดปรานกล้วยยิ่งนัก แสดงว่าคนผู้นี้ต้องรู้จักบ้านเมืองของเรา รู้จักคนของเรา อีกทั้งยังสามารถเขียนภาษาของเราได้ด้วย”
“ข้าชักอยากจะรู้แล้วว
