ประตูห้องตรวจรักษาผู้ป่วยของแผนกผู้ป่วยทั่วไปถูกเปิดออกอีกครั้งหลังจากที่คุณหมอได้ทำการตรวจรักษาในเคสล่าสุดเสร็จเรียบร้อย
ร่างบางที่ยังอยู่ในชุดนักศึกษามองซ้ายมองขวาเมื่อพยาบาลเข็นรถเข็นของเธอออกมานอกห้องตรวจ คิ้วเรียวเล็กเริ่มขมวดเข้าหากันแน่นเมื่อไร้เงาของคนที่พาเธอมาโรงพยาบาลรออยู่ด้านนอกอย่างที่ควรจะเป็น
"เดี๋ยวพยาบาลพาไปส่งที่จุดรับยานะคะ" พยาบาลวัยกลางคนที่เป็นคนเข็นรถเข็นออกมาจากห้องตรวจเอ่ยขึ้นอย่างใจดี
"ขอบคุณค่ะ" ยี่หวาเองก็พยักหน้ารับรีบเอ่ยขอบคุณกลับด้วยความเกรงใจ เพราะเหมือนว่าพยาบาลคนนี้จะอยู่ประจำห้องตรวจเพื่อช่วยคุณหมอดูแลคนไข้
ตลอดทางที่พยาบาลเข็นรถให้เธอ เธอก็คอยสอดส่องสายตามองหาคนพามาส่งโรงพยาบาลตลอดทางแต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงา จะโทรหาเขาก็โทรไม่ได้เพราะกระเป๋าที่มีทุกอย่างของเธอนั้นอยู่กับเขา
"รอฟังเรียกชื่อรับยาตรงนี้นะคะ" เสียงนุ่มนวลของพยาบาลเอ่ยขึ้นอีกครั้งเมื่อเดิ
