วันต่อมา…
ติ๊ง!
เสียงสัญญาณลิฟต์ดังขึ้นพร้อมกับประตูที่ค่อย ๆ เลื่อนเปิดออกช้า ๆ ร่างบางในชุดนักศึกษาเสื้อพอดีตัวกระโปรงทรงเอสั้นรัดรูปเหนือเข่าขึ้นมากว่าคืบ กำลังจะก้าวเข้าไปด้านในเป็นต้องชะงักเมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่ในลิฟต์
"ถ้าไม่ลงก็อย่าเรียก เสียเวลา" เสียงเข้มของคนที่ยืนอยู่ในลิฟต์เอ่ยขึ้นพลางเอื้อมมือไปหมายจะกดปิดลิฟต์ แต่ก็ถูกคนด้านนอกเรียกไว้ก่อน
"เดี๋ยวสิ! ฉันยังไม่ได้บอกว่าจะไม่ลงสักหน่อย" พูดจบเธอก็ก้าวเข้าไปในลิฟต์ด้วยความระมัดระวัง จนกระทั่งพาตัวเองมายืนอยู่เคียงข้างร่างสูง ก่อนจะขยับตัวไปยืนอยู่ด้านหน้าเขาเล็กน้อยแล้วเอื้อมมือที่มีคีย์การ์ดไปกดปุ่มลิฟต์ เมื่อเห็นว่าคนที่ลงมาจากชั้นบนสุดนั้นกดไว้ที่ชั้นของล็อบบี้ เธอจึงต้องกดไปยังชั้นลานจอดรถที่เป็นเป้าหมายของตัวเอง
สายตาคมไล่มองสำรวจคนตัวเล็กตรงหน้าอย่างพิจารณา เมื่อเห็นลักษณะการแต่งตัวเธอดูแปลกตากว่าทุกครั้ง ปกติเขามักจะเ
