สายตาคมเหลือบมองคนตัวเล็กที่ลุกพรวดพราดขึ้นยืนทันทีที่เขายอมปล่อย มือหนายกขึ้นจับฝาขวดน้ำบิดข้อมือเพียงนิดก็สามารถเปิดฝาขวดได้สบาย โดยที่สายตาของเขายังคงจับจ้องไปที่คนตรงหน้าไม่วางตา
"หึ" ริมฝีปากหยักได้รูปยกยิ้มพร้อมกับเปล่งเสียงหัวเราะในลำคอเบา ๆ ให้กับท่าทีที่เหมือนคนทำตัวไม่ถูกของเธอ
"ฉัน…ฉันไปก่อนนะ" เมื่อไม่รู้ว่าควรทำยังไงต่อ พอได้สติเธอก็รีบหาทางหลบหลีกออกไปจากสถานการณ์ที่ทำให้ใจเธอเต้นแรงอยู่ตอนนี้ให้เร็วที่สุด เพราะแม้แต่ตอนที่พูดยังไม่กล้ามองหน้าเขาด้วยซ้ำ
"ตามสบาย"
พอได้ยินเขาตอบกลับมาแบบนั้นก็ไม่รอช้ารีบหมุนตัวเดินเร็ว ๆ ไปที่ประตูห้องทันที แต่ก็ต้องชะลอฝีเท้าลงเมื่อเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเธอไม่สามารถกลับลงไปที่ห้องของตัวเองได้หากเขาไม่ลงไปส่งที่ด้านล่าง
"แล้วฉันจะลงไปยัง" ยี่หวาหันกลับมาขมวดคิ้วตั้งคำถามกับเจ้าของห้อง
"แล้วเธอขึ้นมายังไงล่ะ" ไทม์ถามกลับ
"ก็คนของนายพาขึ้นมา"
