6:00 pm
ร่างบางในชุดนักศึกษาทิ้งตัวลงบนโซฟากลางห้องรับแขกอย่างรู้สึกเหนื่อยล้า เป็นวันที่เธอเรียนหนักเรียนเต็มทั้งวันจนไม่มีเวลาว่างให้ไปทำอย่างอื่น แถมคลาสเรียนสุดท้ายอาจารย์ยังสอนเกินเวลาไปกว่าครึ่งชั่วโมง กว่าจะฝ่ารถติดกลับถึงที่พักได้ก็ไร้แสงสว่างจากดวงอาทิตย์แต่ถูกทดแทนด้วยแสงไฟแทนแล้ว
ครืน ครืน~
ดวงตากลมโตที่เพิ่งจะปิดลงได้ไม่ถึงห้านาทีก็ต้องลืมตาขึ้นอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือของตัวเองที่อยู่ในกระเป๋าเกิดแรงสั่นขึ้นเบา ๆ
Time: ขึ้นมานี่
ข้อความที่แสดงบนหน้าจอทำเอายี่หวาขมวดคิ้วแน่น ทีตอนที่เธอทักหาเขาเมื่อเช้าเขาบอกไม่ว่าง แต่มาตอนนี้กลับมาบอกให้เธอขึ้นไปหาเอง
"ฝันไปเถอะ!" เสียงเล็กเอ่ยกับหน้าจอโทรศัพท์ที่โชว์ข้อความของเขาค้างอยู่ เธอไม่ได้กดเปิดอ่านเลือกที่จะทิ้งไว้แบบนั้นแล้วฟุบหน้าลงหลับตาต่อ
รู้สึกว่าพอมีเขาเข้ามาวนเวียนอยู่ในชีวิต ชีวิตของเธอก็ดูวุ่นวายขึ้นเก
