5 เพื่อน

1134 Words

5 เพื่อน “ฉันก็เรียนวิศวะนะยะ พูดอะไรช่วยนึกถึงเพื่อนสาวแสนน่ารักคนนี้ด้วย” เรียกเสียงฮาครืนรอบวง เพิ่มความสนุกขึ้นไปอีก เมื่อเกษราหยิบเครื่องดื่มสีสวยมาเปิดให้สาวๆ ขณะที่ดารินขอดื่มเบียร์กับพวกผู้ชาย “สปายคลาสสิก เหมาะกับสุภาพสตรีนุ่มนวลแบบเรา” ข้าวหอมหัวเราะ แต่ไม่ปฏิเสธ จะว่าเครื่องดื่มพวกนี้เธอลองดื่มลองกินมาหมดแล้ว เพราะกลุ่มเพื่อนสนิทอย่างทศเทพนั่นแหละที่สอนให้เธอดื่ม นิวารินไม่ปฏิเสธ แม้ว่าการนั่งข้างๆ ร่างสูงทำให้ใจตุ้มต่อมแปลกๆ หากเขาก็สนใจคุยกับเพื่อนๆ อย่างออกรส มากกว่าจะสนใจเธอ ช่วยไม่ได้ที่เธอรู้สึกว่า ดารินจะสนิทสนมกับกลุ่มของคีต์กวีเป็นพิเศษ การพูดจาที่โผงผางบ้างเป็นบางครั้ง กล้าฟาดมือกล้าทุบอิทธิฤทธิ์กับกวิน เพราะอยู่ใกล้เธอที่สุด นิวารินหันไปคุยกับข้าวหอมเบาๆ ส่วนใหญ่ก็ถามเกี่ยวกับสารทุกข์สุกดิบธรรมดา ข้าวหอมมาที่บ้านบ่อยๆ เมื่อก่อน ช่วงหลังนานๆ มาครั้ง คงเพราะเรียนเยอะ แถมยังต้องตะลอนไปหาถ่ายรูป เขียนภาพเหมือนเกษรา ไม่ค่อยอยู่ติดบ้าน “กลับจากนอกทั้งที ชวนเพื่อนมาเลี้ยงสุกี้ กูนึกว่ามึงจะพากูไปกินอะไรที่มันฟินเฟ่อเว่อร์กว่านี้ซะอีก” กวินโพล่งขึ้นตอนหนึ่ง ทุกคนจึงหันไปมองที่คีต์กวียิ้มๆ เมื่อเขากำลังถูกเพื่อนรุม “ไปกินข้างนอก ก็เมาไม่ได้สิวะ กินที่นี่เมาเท่าไหร่ก็ได้ เที่ยวแบบนั้นไว้ไปเมื่อไหร่ก็ได้น่าเพื่อน” “จริงด้วย กินที่บ้านได้คุยกันนานๆ กินไปดื่มไป แบบนี้รินว่าดีออก” ดารินสำทับ “เออๆ แต่คราวหน้ามึงต้องเลี้ยงกูแบบผู้ชายๆ นะโว้ย” อิทธิฤทธิ์กระเซ้า “ลำแข้งกูมั้ย” คีต์กวีแสร้งตอบ เลยถูกกวินโถมเข้ามาล็อกคอ ร่างสูงเบี่ยง มาชนกับร่างบางของนิวาริน ท่ามกลางเสียงหัวเราะสนุกสนานของคนอื่นๆ “โทษทีเจ็บรึเปล่าครับน้ำ” กวินยื่นหน้ามาถาม เพราะเมื่อครู่เขาเห็นว่าตัวเพื่อนกระแทกหญิงสาว นิวารินสั่นหน้ายิ้มๆ หนุ่มหน้าทะเล้นถูกกระชากกลับไปกดให้นั่งที่เดิม “ดื่มๆ ไม่เมาไม่เลิกวันนี้” คีต์กวียกขวดชูขึ้น ทุกคนเลยชูขวดมาชน ดื่มกันแบบไม่ง้อแก้ว ก่อนดื่ม ชายหนุ่มหันมาหาคนข้างกาย ขอชนกับเธอ นิวารินสบตาคม ยกขวดที่พร่องไปเกือบถึงก้นขวดขึ้นมาชนด้วยเบาๆ “ขอโทษนะ” ปากเข้มขยับ ทว่าไม่มีเสียงพูดออกมา นิวารินรู้สึกแปลกๆ แต่ก็แค่แป๊บเดียว เพราะความทะเล้นของสองหนุ่มสร้างความครื้นเครงไม่หยุดหย่อน เผลอแป๊บเดียว เวลาก็ล่วงไปเกือบจะเที่ยงคืน “ไม่ไหวแล้วว่ะ วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะเพื่อน กูต้องกลับบ้านแล้ว” อิทธิฤทธิ์บอกเสียงยานคางนิดๆ สะบัดหัวไปมาไล่ความมึน “อ้าว ไมพวกมึงไม่ค้างที่นี่เลยวะ พรุ่งนี้ไม่มีเรียนนะโว้ย” คีต์กวีถามเพื่อนอย่างห่วงๆ “ไม่ได้ๆ พรุ่งนี้ป๊ากะม้ากูมาจากเมืองจีน ตอนเช้ากูต้องรีบแหกขี้ตาไปรับ และถ้ารู้ว่ากูไม่อยู่บ้านนะ หูแฉะ” อิทธิฤทธิ์บอกพร้อมทำหน้าสยอง ซึ่งเบียร์ที่พากันดื่มไปนั้นไม่ได้ทำให้เขาเมามายอะไร มึนมากไปนิดเท่านั้น “เออ พรุ่งนี้กูก็มีธุระ ฝากรถไว้บ้านมึงนะ พวกกูกลับแท็กซี่ดีกว่า ปลอดภัยจากตำรวจ ฮ่าๆ” กวินบอก ดารินก็จะกลับคอนโดเหมือนกัน “งั้นไปกับข้าวหอมกับเกรซก็ได้ พอดีข้าวหอมให้เพื่อนมารับ” เกษราบอก “แล้วเธอจะไปไหนเกรซ” คีต์กวีถามคู่แฝดอย่างสงสัย เพราะอีกฝ่ายไม่ได้บอกล่วงหน้าถึงแพลนเรื่องนี้ “พรุ่งนี้ฉันกับข้าวหอมจะไปถ่ายรูปกัน ไม่ต้องห่วงหรอก นายทศเพื่อนข้าวหอมน่ะดูแลพวกฉันอย่างดีน่า” “ไม่ต้องห่วงนะ ไปแค่บางแสนเอง” ข้าวหอมรีบบอกพร้อมยิ้มให้อีกฝ่ายคลายใจ “อ๊ะ ทศมาแล้ว พวกเราไปกันเถอะ จะได้ไม่ต้องไปเรียกแท็กซี่ให้ลำบาก” เสียงแตรรถที่ดังขึ้นหน้าบ้าน แต่ละคนจึงขยับตัว เดินไปส่งที่หน้าประตูรั้ว “แล้วเจอกันที่มอนะเพื่อน” “เออๆ อย่าไปเถลไถลล่ะ เดี๋ยวม้าด่ามึงเละนะไอ้อาท” “กูรู้น่า มึงภาวนาให้กูตื่นทันไปรับม้าแล้วกัน ไปล่ะ ไปก๊อง ริน” คีต์กวีโบกมือให้เพื่อนๆ ที่เดินกันเป๋นิดๆ เห็นแล้วก็ส่ายหน้า เขาก้มมองคนขับตอนที่ข้าวหอมเปิดประตูรถก็พบผู้ชายอายุอานามคงประมาณพวกเขานั่นเอง “นายคนนั้นเพื่อนข้าวหอมเหรอ” “ทศน่ะเหรอ ใช่ ไม่ต้องห่วงเกรซหรอก ทุกอาทิตย์จะตะลอนๆ ไปถ่ายรูปเขียนภาพแบบนั้นแหละ” นิวารินตอบคนถามเบาๆ กลับเข้ามาในบ้าน เพื่อจัดการเก็บถ้วยชาม ทำความสะอาด คีต์กวีไม่พูดไม่ถามอีก เดินมาช่วยกันเก็บ ยกไปวางในครัว “ไม่ต้องล้างหรอกดึกแล้ว พรุ่งนี้ฉันจัดการเอง” นิวารินร้องบอก รู้สึกแปลกๆ เมื่อทั้งบ้านเหลือแค่เธอกับคีต์กวี ชายหนุ่มไม่ตอบ เก็บกวาดถ้วยชามไปวางที่ซิงค์ล้างจาน หาผ้ามาถูพื้น เสร็จแล้วก็มาล้มตัวนอนที่โซฟาหน้าทีวี หญิงสาวหันมามอง ทำท่าจะบอกเขาขึ้นไปอาบน้ำนอน ก็กลัวจะยุ่งกับอีกฝ่ายมากไป ร่างบางเลยเดินไปปิดผ้าม่านประตู ม่านหน้าต่างทุกบาน สำรวจการล็อกของมัน แล้วจากนั้นหมุนตัวขึ้นไปชั้นบน เพื่ออาบน้ำเข้านอน ทว่า... อาบน้ำเสร็จ ขึ้นเตียงไปนานแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้ยินเสียงคนอีกห้องมาอาบน้ำ ร่างบางค่อยๆ ลงจากเตียง ย่องลงบันไดเงียบๆ ก็พบว่าเขายังนอนเหยียดยาวอยู่ที่โซฟาเหมือนเดิม นิวารินหมุนตัวกลับขึ้นห้อง ไปนอนบนเตียง พลิกไปพลิกมาหลายครั้ง ก็ไม่ได้ยินเสียงน้ำ หรือเขาจะหลับอยู่ข้างล่าง กินเบียร์ไปตั้งเยอะแบบนั้น เมาหลับไปแล้วมั้ง... หญิงสาวลงจากเตียงอีกครั้ง เปิดตู้หยิบผ้าผืนใหญ่ติดมือไปด้วย อากาศเที่ยงคืนเย็นแบบนี้ ขืนนอนไม่ห่มผ้าได้หนาวตายพอดี แล้วเขาดื่มไปเยอะแบบนั้น เกิดภาวะหัวใจล้มเหลวเฉียบพลันไป โอ๊ย ไม่อยากคิด

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more