ไออุ่นปรารถนา

4 เลี้ยงต้อนรับ

4 เลี้ยงต้อนรับ

ความเติบโตของนิวารินมีผลกับเขาแบบนี้เชียว ไม่น่าจะใช่ ชายหนุ่มปฏิเสธเสร็จสรรพ ไม่ว่าผู้ชายคนไหน ถ้าได้เห็นผู้หญิงที่เนียนหมดจดยืนเปลือยอยู่ตรงหน้าก็คงรู้สึกไม่ต่างจากเขาทั้งนั้นแหละ

เสียงผิวปากเบาๆ สร้างความขุ่นเคืองใจให้กับเจ้าของห้องอีกฝั่ง อารมณ์สุนทรีย์เมื่อก่อนอาบน้ำหายไปสิ้น สวมเสื้อผ้าชุดนอนเสร็จ นิวารินซุกตัวขึ้นเตียง เอามือปิดหูไม่อยากได้เสียงเริงรื่นของตาบ้านั่นเลย

มือก็เหมือนจะปิดไม่มิดยังได้ยินท่วงทำนองเพลงที่เขาผิวปากสูงต่ำเป็นเพลงสากลเพลงหนึ่ง หญิงสาวคว้าหมอนอีกใบมาปิดหัว นอนคว่ำซุกหน้ากับหมอน มีอีกใบปิดอยู่ข้างบน

ใจเต้นแรงอย่างไม่ควรเป็น แค่วันแรกที่คีต์กวีกลับมา ทำเธอปั่นป่วนขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย เจ้าตัวเขาคงไม่คิดอะไร แค่แกล้งเธอแน่ๆ ใช่! เขาแกล้งแน่ๆ คนบ้านั่น

ฉันเกลียดนายที่สุด!

คีต์กวี!

เช้าวันต่อมานิวารินตื่นแต่เช้า อาบน้ำแต่งตัวไปเรียนโดยไม่รอเกษราเหมือนทุกวัน ส่งข้อความไลน์ไปบอกว่ารีบจะออกไปก่อนเนื่องจากมีเรียนเช้า ไปถึงมหาลัยไม่มีเรียน จริงๆ เรียนตอนบ่าย เธอแวบเข้าห้องสมุดหาหนังสืออ่าน เพื่อนๆ ที่เรียนด้วยกันยังไม่มา พอตกเย็น เข้าบ้าน พบว่าคีต์กวียังไม่กลับ เธออาศัยทานอาหารมาจากร้านปากทางเข้าบ้านแล้วจึงขอตัวเข้าห้องเลย อ้างกับเกษราว่าจะไปถักกระเป๋า ซึ่งเพื่อนรักไม่ได้ว่าอะไร คงเพราะเกษราก็มีงานที่เธอต้องทำส่งอาจารย์เหมือนกัน

นิวารินทำแบบนี้อยู่สามวัน สามารถหลบเขาได้ เวลาอยู่มหาวิทยาลัยเธอก็ไม่ต้องกลัว เพราะคณะวิศวกรรมฯอยู่ห่างจากคณะบริหารฯ มาก กระทั่งถึงวันศุกร์ เหมือนช่วงเวลาหลบของหญิงสาวหมดลง กลับเข้ามาบ้านก็พบวงสุกี้ตั้งรออยู่แล้ว

“กลับมาแล้วเหรอน้ำ มาๆ วันนี้เพื่อนๆ นายคิงส์พากันมาเลี้ยงต้อนรับนายคิงส์ที่นี่” เกษราส่งเสียงมาแต่ไกล ปลีกตัวจากเพื่อนหญิงอีกคน ซึ่งนิวารินรู้จักดีนั่นคืออนามิกา หรือข้าวหอม เพื่อนที่มหาวิทยาลัยของเกรซนั่นเอง

นิวารินยิ้มให้ข้าวหอม และเผื่อแผ่ไปถึงทุกคนในที่นั้น สองหนุ่มคณะวิศวฯ ซึ่งเธอยังไม่เคยรู้จักแต่ดูจากเข็มกลัดที่เนกไท และคนต้นเรื่องเดินออกมาพร้อมกับสาวสวยในชุดนิสิต มองเข็มกลัดแล้วก็รู้ว่าเรียนคณะเดียวกับเขา มองเลยไปที่ร่างสูงซึ่งถือจานใส่เนื้อใบใหญ่ ตาสบตากัน เขามองเธอนิ่งๆ แต่นิวารินกลับหน้าร้อน เธอเมินหลบ กระนั้นก็ยังมองเห็นว่าคีต์กวียังสวมเสื้อสีขาว พับแขนถึงศอก นุ่งกางเกงยีนสีซีด

“เดี๋ยวแนะนำให้รู้จักนะ” เสียงเกษราแว่วๆ พร้อมกับมาดึงแขนเธอให้เดินไปนั่ง

ตอนนี้โถงกลางห้องนั่งเล่นแปรสภาพเป็นร้านสุกี้ไปแล้ว ตรงหน้าทุกคนมีเครื่องดื่มหลายขวด เบียร์ที่พากันเหมามาจากร้านขายของชำแบบเป็นลัง

“วันนี้กะเมาปลิ้นที่นี่ ถ้ายังไงฝากดูแลผมด้วยนะครับน้ำ ผมชื่อก๊อง ครับ ก๊อง กวิน” คนใจกล้าหน้าเป็นรีบแนะนำตนเองพร้อมขยับพื้นที่ให้สาวนั่งลงข้างตัวเอง

“รีบเลยนะมึงไอ้ก๊อง ผมอาทครับ อาท อิทธิฤทธิ์ ไม่น่าเชื่อว่าเพื่อนเกรซมีแต่คนสวยๆ นะครับ” อิทธิฤทธิ์รีบแนะนำตัวอย่างไม่ยอมน้อยหน้าเพื่อน ยิ้มกว้างให้หญิงสาวด้วยความเป็นมิตร

นิวารินคลี่ยิ้มให้ ขยับไปนั่งข้างข้าวหอม เพราะคิดว่าอีกเดี๋ยวเกษราก็คงนั่งลงข้างตัวเอง เพื่อล้อมเป็นวงกลม มีหม้อสุกี้ที่กำลังเดือดอยู่ตรงกลาง ที่ไหนได้เพื่อนรักของเธอไปนั่งอีกข้างของข้าวหอม รับถาดผักจากสาวสวยวิศวฯ พร้อมดึงเจ้าหล่อนนั่งข้างตัวเองซึ่งพื้นที่ด้านนั้นเต็มพอดี

คีต์กวีที่ยืนอยู่หลังเพื่อนที่ชื่อกวิน หยุดดื่มเบียร์ที่เพื่อนยกขวดให้ เขาส่งจานเนื้อไปให้เพื่อนรับขวดมากระดก และถือโอกาสเบี่ยงตัวมานั่งข้างนิวารินซะเลย

“งั้นก็เหลือแค่เราสิยังไม่ได้แนะนำตัว” สาวสวยเงยหน้ายิ้มให้นิวาริน “เราชื่อดารินนะ เรียนปีสุดท้ายเหมือนพวกนี้แหละ”

นิวารินยิ้มบางๆ ส่งให้ มองสาวสวยที่นั่งพับเพียบเรียบร้อยก็นึกเห็นใจ กระโปรงของดารินสั้นมาก นั่งลงชายกระโปรงผ้ารัดรูปร่นขึ้น เผยเข่าเนียนขาวกับขาอ่อนไปครึ่งขา

“นั่งสบายไหม เอากางเกงเปลี่ยนก่อนไหมคะจะได้นั่งสบายๆ”

ดารินก้มลงมองตัวเองแล้วหัวเราะ “ไม่เป็นไรค่ะ รินคงอยู่นานไม่ได้ อีกเดี๋ยวก็กลับแล้ว”

“งั้นเอาเสื้อเราไปคลุมก่อน”

คีต์กวีเอี้ยวไปหยิบเสื้อแจ็กเกตของตัวเองส่งให้ เพราะเขานั่งอยู่ใกล้โซฟาที่สุด เสื้อก็พาดที่พนักโซฟานั่นเอง

ดารินเอ่ยขอบคุณรับเสื้อไปกางคลุมขาไว้ ขยับนั่งในท่าสบายมากขึ้น

นิวารินไม่เป็นปัญหา เพราะกระโปรงของเธอเป็นกระโปรงพลีท กลีบรอบตัว และยาวถึงข้อเท้า

“เอาๆ ฉลองๆ ไอ้คิงส์มันกลับมาเสียทีกูนี่คิดถึงมึงมากเลย มึงไม่อยู่ไม่มีใครให้กูลอกการบ้านเลยว่ะ” กวินตบไหล่เพื่อนรักปั๊บๆ

“เออ ความดีกูมีแค่นี้สินะไอ้ห่าก๊อง”

“บอกตรงเพื่อน คณะเราเหงาไปเลย มึงไม่อยู่ สาวๆ นี่ซึมกะทือยังกะท่อนไม้ แต่ละคนดูไม่ได้เลยว่ะ ไม่เหมือนตอนมึงอยู่ พวกหล่อนๆ แข่งกันแต่งหน้าแต่งตาจนกูสับสนว่าเรียนคณะวิศวฯ หรือนิเทศฯ แน่วะ ฮ่าๆ” อิทธิฤทธิ์ช่วยเสริมอย่างออกรส เลยถูกมือหนักๆ ของดารินฟาดเข้าให้

“ฉันก็เรียนวิศวะนะยะ พูดอะไรช่วยนึกถึงเพื่อนสาวแสนน่ารักคนนี้ด้วย”

เรียกเสียงฮาครืนรอบวง เพิ่มความสนุกขึ้นไปอีก เมื่อเกษราหยิบเครื่องดื่มสีสวยมาเปิดให้สาวๆ ขณะที่ดารินขอดื่มเบียร์กับพวกผู้ชาย

“สปายคลาสสิก เหมาะกับสุภาพสตรีนุ่มนวลแบบเรา”