38 ถอดเสื้อทำไม
บทท่องเมื่อครั้งเป็นเด็ก กับคำกลอนที่ฮิตติดหูจากโฆษณาหนึ่งเมื่อหลายปีก่อน กระตุกใจคนทำประชดให้ทำไม่ลง นิวารินจำตักข้าวกับอาหารในจานเข้าปากจนหมด ขณะที่คนพูดลอยๆ นั่งมองเธอ ตาคมพราวระยับ
แต่นิวารินไม่ได้จำใจกินนัก เพราะอาหารร้านนี้อร่อยทุกอย่าง เมื่อกินเสร็จ เธอเก็บจานเข้าครัวไปล้าง เนื่องจากมีไม่กี่ใบ แกล้งอ้อยอิ่งล้างจานนานๆ เพื่อที่ให้คีต์กวีขึ้นห้องไปก่อน หลายวันมานี้เขาทำงานดึกทุกวัน บอกว่าเขียนโปรแกรมเสนอลูกค้า อีกเหตุผลคือรอเกษรา เมื่อคืนเขาไม่ได้มาวุ่นวายกับเธอ นับต่อไปนี้ก็คงไม่วุ่นวายกระมังถ้ามีเกษราอยู่ด้วย
“จะล้างให้มันเอี่ยมเหมือนใหม่เลยเหรอน้ำ” เสียงทักกลั้วหัวเราะดังมาทางด้านหลัง
นิวารินแอบถอนใจยาว เธอว่าเธอน่าจะหนีขึ้นห้องก่อนดีกว่า รอเขาก็ไม่ยอมขึ้นสักที ขืนอยู่ข้างล่างนี่ ประสาทกินแน่นอน คนบ้าอะไรผีเข้าผีออก เดี๋ยวยั่ว เดี๋ยวไล่ต้อน ฉวยโอกาสกับเธอตลอด
ร
