39 เธอเป็นเมีย
“คิดถึงมั้ย”
“คิด... คิดถึง อะไร...”
เสียงหวานสั่น เบี่ยงตัว บิดหนีพัลวัน ปากร้อนร้ายกาจแนบนาบ ปัดลิ้นเลียลากลำคอ ไซ้เลียขึ้นลง ขบดูดบ้าง จูบบดขย้ำบ้าง ไม่นำพาเหงื่อไคลใดๆ ที่เกิดจากการเต้นเมื่อครู่ เธอเสียวซ่านวูบวาบไปหมด
นิวารินใจเต้นรัว ตัวสั่นไปกับการกระทำห่ามๆ อีกครั้งของเขา หน้าบันไดห้องโถงนั่งเล่น ไฟสว่างจ้า ถ้าเกษรากลับมา เธอจะเอาหน้าไปไว้ไหน
“อย่า... หยุดสิคิงส์ ไม่เอา”
คีต์กวีหัวเราะในลำคอเบาๆ ดึงหน้าขึ้นมามองดวงหน้าสวยที่ตอนนี้บิดเบ้ ในอาการกระวนกระวาย เธอสับสน หวาดกลัว แต่ก็มีความตื่นเต้น เขามองเห็นมันทั้งหมดในตาของนิวาริน สายตาแบบนี้มันกระตุ้นเร้าชายชาตรีแบบเขาดีนัก
“เธอคิดถึงฉัน คิดถึงความเสียวซ่านที่ฉันทำให้”
“ไม่จริง นายมัน... มัน...” เธอนึกคำพูดไม่ออก ดันแผงอกกว้างสุดฤทธิ์ เอนใบหน้าออกห่างหน้าคมให้มากที่สุด พอเขายื่นหน้ามาใกล้ เธอเบี่ยงหลบพร้อมก่นว
