ไออุ่นปรารถนา

9 มีความสุขไหม

9 มีความสุขไหม

คีต์กวีโน้มตัวเธอเข้ามาจูบปากแลกลิ้น ก่อนจะพลิกขยับรวดเร็ว วางบั้นท้ายกับขอบเบาะโซฟา ส่วนเขาลงไปนั่งคุกเข่ากับพื้น จ้องมองเรือนร่างอมชมพูที่หอบระรวย ทอดกายระทดระทวยบนโซฟา ชายหนุ่มจับชายเสื้อเชิ้ตของเขากระตุกแรงๆ กระดุมหลุดจากแถว เขารีบถอดมันออก เผยแผงอกกำยำ ลอนหน้าท้องล่ำสันด้วยซิกซ์แพ็กแน่นๆ ที่สาวๆ ต่างคลั่งไคล้ ก้มหน้าลงไปจูบฟัดสองเต้านมอวบอัด เลียลิ้นดูดงับอย่างเมามัน ลากลิ้นผ่านลงมาตรงกลางร่องอก ตรงผ่านหน้าท้อง สะดือเล็ก หยุดตวัดลิ้นปัดป่าย เธอก็หอบหายใจแรง หดเกร็งหน้าท้อง ป่ายมือมาจับลำไหล่เขา บีบแรง จมูกโด่งและปากลิ้นร้อนจึงลากลงต่ำ เนินนางอวบอูมนวลเนียนที่แทบจะเกลี้ยงเกลา ขนสีน้ำตาลบางเบาแทบไม่รู้สึกว่ามี คีต์กวีจูบโคนขาขาวด้านข้าง นิวารินครางสะอื้นสะดุ้งตัว เนินเนื้อถูกลมหายใจอุ่นพ่นรด

“คิงส์ อื้อ”

เนินสาวสวยใหญ่ อวบอูม เนียนละมุน คีต์กวีหายใจสะดุด ลำคอแห้งผาก จ้องมองไม่วางตา ขณะลูบมือลูบเบาๆ มันนุ่ม อุ่น ตรงกลางร่องรอยแยกยังเปียกน้ำหวาน นิวารินกระตุก ตัวสั่นสะท้าน พยายามดึงมือเขาออก เขายอมตาม แต่เพื่อจับขาเพรียวดันให้แยกกว้าง กลีบสวาทจึงแย้มบานกระแทกสายตา

“สวยเหลือเกินน้ำ”

“คิงส์ มะ มันไม่ดี อย่าทำแบบนี้” เธอไม่รู้ว่าอยากให้หยุดจริงหรือเปล่า ยามที่เห็นหน้าหล่อเหลาจับจ้องเนื้อตัว อารมณ์เสียวสยิวกลับยิ่งมากขึ้น ติ่งเนื้อน้อยๆ ที่เธอเองยังไม่เคยแตะต้องมากมายเหมือนจะกระตุกตอดยิกๆ ขณะที่วงหน้าร้อนผ่าว

“ฉันจะทำให้เธอรู้สึกดี น้ำ... ให้ตายทำไมเธอสวยแบบนี้”

กลีบดอกรักสดสวย ไร้ร่องรอยชอกช้ำ แย้มบานรับการเชยชมดุจดั่งดอกไม้ยามเช้าที่แย้มกลีบรับแสงอาทิตย์ สองกลีบดอกอูมอวบ เกสรตูมเต่งยังเปียกลื่นด้วยน้ำหวานที่พรมพร่างดุจน้ำค้างกลางหาว มันตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่กลางร่องชื้นฉ่ำ รอยชมพูนิดๆ ที่ประดับกลีบเกสรเกิดจากการเสียดสีเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้าเท่านั้น คีต์กวีเงยหน้าขึ้นมองหน้าสุกปลั่ง ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อ ในความงดงามแฝงไว้ด้วยความสะอาดสวย เขากดหน้าลงไป บั้นท้ายเล็กถดถอย จนต้องสอดมือไปจับบั้นเอวบางไว้ กดจมูกโด่งสูดดมกลิ่นดอกไม้หอมหวาน ปาดลิ้นแตะเกสรชิมรสน้ำค้างที่หวานลิ้นอย่างบอกไม่ถูก ตาคมเหลือบมองคนที่ร้องครางแผ่ว กวาดลิ้นลากเลียร่องสวาทกับเกสรสาวเนิบนาบ หน้าสวยบิดเบ้เหมือนจะร้องไห้ เธอจิกมือขยุ้มลำไหล่เขาแน่น ตัวสั่นระริก หายใจถี่แรง แข้งขาอ่อนสั่น เขาเลยจับไปวางพาดบนที่พักแขนด้านหนึ่ง อีกข้างใช้ลำแขนดันไว้ ปาดเลียเกลี่ยไล้มองความทรมานบนหน้าเธอไปด้วย ยิ่งเพิ่มอารมณ์ให้คีต์กวี แม้กระสันอยากครอบครองนุ่มเนื้อดอกไม้สาวสดหอมหวานขนาดไหน ชายหนุ่มกดใจให้เย็น รสน้ำผึ้งอร่อยลิ้น จึงงับดูด จูบเคล้า มือก็บีบแก้มก้นเธอแรงๆ ก่อนจะเลื่อนมือหนึ่งบีบคลึงมาทางหน้าขา ทาบนิ้วกลางเข้าที่ร่องฉ่ำ ค่อยๆ อัดเรียวนิ้วเข้ากับร่องสวาทช้าๆ เขี่ยขึ้นเขี่ยลง วนปลายนิ้วคลึงปากบ่อน้ำผึ้ง

นิวารินผวามือตกลงมาจับต้นแขนใหญ่คล้ายจะดึงออก ร่างบางแอ่นบิด สะโพกสะบัดระริก ครวญครางปนสะอื้น เกสรสวาทสั่นกระตุก เพราะเมื่อเขาทาบนิ้วสอดเสียดไล้ลากขึ้นลงกลางร่อง ปากร้อนก็พุ่งเข้าดูดรัดติ่งเกสร เธอเสียววาบแทบขาดใจ ยิ่งยามนิ้วแกร่งกดวนเน้นๆ รอบกล้ามเนื้อปากปล่องร่องสวรรค์ บั้นท้ายสั่นส่ายเข้าหาด้วยความเสียวกระสันหลั่งน้ำหวานออกมาเปียกชุ่ม ลิ้นอุ่นเฝ้าดูดดื่มกลืนกิน ยามที่ลิ้นเขาวนปากบ่อน้ำหวาน นิ้วแข็งก็เปลี่ยนไปบดขยี้ติ่งกระสัน เธอเสียววาบแปลบปลาบ ท้องไส้ปั่นป่วนหดเกร็งถี่ๆ

คีต์กวีมึนเมาในความสวยงาม นุ่มละมุนละไมลิ้น เฝ้าดูดเลียจนแห้งเหือด กดปลายนิ้วลงไป แทรกสอดซอกสวาทที่แสนคับแคบ แค่หนึ่งนิ้ว มันกลับแน่นตึง แรงดูดตอดรอบๆ กับการบีบรัดทำเขาเสียววาบที่ลำกาย นิวารินครางเสียงสั่น นิ้วแข็งดันสอดเข้าออกเนิบนาบ ทาบปากดูดติ่งเนื้อ เสียงสั่นครางซี้ด เกร็งลำขาจนสั่นระริกไปทั้งตัว เขาเหลือบมอง สองเต้ากระเพื่อมไหวตามแรงหายใจน่าจับน่าจูบ คีย์กวีละมือจากบั้นท้าย วางขาขาวลง ส่งมือเข้าไปบีบขยำเต้าอวบงามจนเนื้อนวลปลิ้นออกมาตามร่องนิ้ว บีบเคล้นซ้ายบ้างขวางบ้าง กระแทกนิ้วเข้าออกเร็วๆ น้ำหวานซึมออกมาเปียกแฉะไปทั่วร่อง เธอกรีดร้อง เด้งสะโพกโยกรับการสอดแทรกหลายนาที หวีดเสียงครางยาว...

“อา...”

ปากร้อนรวบดูดตูมเกสรแรงลึก บีบมือกำเต้านมอวบแน่น แม้รู้ว่ากายสาวสะบัดเกร็งอารมณ์แตกซ่านกระเซ็น เรียวนิ้วแข็งยังกระแทกเน้นๆ ทั้งกดนิ้วเพิ่มไป คลี่ขยาย กล้ามเนื้อปริตึง นิวารินหวีดเสียง ข่วนเล็บจิกเนื้อเขาแรงๆ เสียวสั่นจนสมองขาวโพลน หลั่งน้ำหวานพรูพรั่งมากมาย เขากระแทกจ้วงลึกถี่รัว จนเธอหายสั่นเกร็ง ทิ้งตัวระทวย ชายหนุ่มถึงได้ถอนมือออก ถอนปากที่ดูดติ่งสวาทเนิ่นนาน คืบคลานยืดตัวขึ้นในท่านั่งคุกเข่า หน้าหล่อเหลาเสมอดวงหน้าเหยเก

ตาคมจ้องมองสีหน้าอ่อนระโหย คลี่ยิ้มเอ็นดู ก้มลงไปดูดยอดอกสองข้างเบาๆ ก่อนจะยืดขึ้นประกบปากจูบดูดลิ้นนุ่มแรงๆ จนเธอหายใจติดกระเส่า เขาถอนปากออก ลูบมือเช็ดเหงื่อกับไรผมตามหน้าผากเล็ก

“มีความสุขไหมน้ำ”