17
1169 Words
“นี่คงไปโกหกอะไรเด็กบ่อยสิท่า ฉันอ่านสีหน้าเด็กเก่ง เพราะเลี้ยงเด็กมาเยอะ หน้าตาแกไม่เชื่อคำพูดคุณ”
จู่ๆ แม่หนูก็หัวเราะเอิ๊กอ๊ากราวกับรู้เรื่องที่ผู้ใหญ่คุยกัน
“ยุ่ง อย่ามาทำรู้ดี”
ลิลลี่เดินเข้าไปใกล้ แล้วเงยหน้ายิ้มเยาะเขา “เด็กยังไม่เชื่อเลย”
แล้วเธอก็ต้องสะดุ้ง เมื่อถูกมือน้อยๆ กำผมไว้แน่น ซาลาเปาเห็นปลาโลมามาใกล้ๆ จึงพยายามจะเอามันมาเล่นให้ได้
คราวนี้เป็นดีแลนที่หัวเราะไม่หยุด “สมน้ำหน้า ปากดีนัก เป็นไง”
ลิลลี่ร้องโอดครวญ ว่าลุงร้ายหลานก็ไม่เบา “นี่คุณ มาช่วยฉันก่อนสิ มือแกเหนียวมากกำผมฉันไม่ปล่อยเลย”
“ทำไมฉันต้องช่วยเธอด้วย เราไม่ใช่พวกเดียวกัน ฉันกับซาลาเปาต่างหากพวกเดียวกัน”
“ขอร้องละ อย่ามาแบ่งพรรคแบ่งพวกตอนนี้ได้ไหม เอามือหลานคุณไปจากหัวฉันก่อน”
“งั้นเธอพูดมาก่อน ว่าคุณดีแลนหล่อมาก”
ลิลลี่เจ็บจนน้ำตารื้น แต่เจ็บใจหากต้องยอมพูดว่าเขารูปหล่อ “ไม่พูด”
“งั้นซาลาเปาลุย”
เมื่อลุงสั่ง เหมือนหลานจะฟังรู้เรื่อง แถมเซียงเซียงน้อยยังยุขึ้นอีกด้วย หรือแม่หนูอยากได้ปลาโลมามากก็ไม่รู้ มือเล็กที่กำเส้นผมของลิลลี่กระตุกแรงขึ้นพร้อมเสียงหัวเราะ
“แอ๊ แอ๊”
ส่วนมืออีกข้างไล่คว้าปลาโลมาไม่หยุด จนดีแลนเห็นแล้วสงสารลิลลี่ พยายามจับมือของซาลาเปาไว้ แต่ก็ไม่วายแกล้งแม่ตัวแสบ
“พูดเร็วเข้า ชมฉันหล่อเร็วสิ หรือจะเอา อยากลองดีกับซาลาเปาหรือไง”
ลิลลี่ข่มกลั้นความโมโห มองคู่ลุงหลานตัวร้าย “โอเค แกะมือหลานคุณออกจากผมฉันที หนังศีรษะฉันจะหลุดแล้ว ได้โปรดเถอะค่ะ คุณดีแลนสุดหล่อ”
ดวงตาคมสาดแสงเจิดจ้าอย่างพอใจ แล้วยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย “ก็เท่านั้น”
ในที่สุดลิลลี่ก็ยืนน้ำตารื้น ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง ส่วนเขาแบกซาลาเปาตัวอวบหันหลังออกจากห้องของเธอไป แต่เด็กน้อยไม่วายโผล่ใบหน้าน่ารักขึ้นมาพาดไหล่บึกบึนจ้องมองมาที่ลิลลี่เขม็ง แล้วส่งยิ้มแป้นแล้น
“แอ๊ แอ๊”
ราวกับบอกว่าวันหลังจะมาเล่นด้วยใหม่
“แสบทั้งลุงทั้งหลาน สงสัยนิสัยลุงจะตกใส่หลานเยอะ”
คฤหาสน์สกุลจาง
ดวงตาของมาเฟียหนุ่มเบิกกว้าง วันนี้ทั้งวันเขาอยู่กับความหงุดหงิด หาทางลงกับใครไม่ได้ จางจิ้งเหวินคว้าปืนสั้นขึ้นมาวางบนโต๊ะ แล้วลุกขึ้นยืนตั้งใจจะออกไปห้องซ้อมยิงปืนรัวให้หมดแม็กซ์เพื่อระบายความคั่งแค้นที่กำลังจุกอก
“เป็นห่วงน้องสาวทำไมถึงไม่เอาตัวฉันไปแลกมาล่ะ” เสียงหวานใสของหญิงสาวชาวไทยดังแหวกอากาศมา
ร่างเพรียวระหงในชุดกี่เพ้าสีชมพูหวานลายนกยูงเดินเร็วๆ ลงมา ทุกครั้งที่ก้าวเดินรอยแยกตรงปลีน่องจะแหวกผ่านให้เห็นเรียวขาสลักเสลาดูพลิ้วไหวสวยงาม
“พาฉันไปส่งคืนดีแลนเดี๋ยวนี้ ฉันอยากกลับบ้าน” เพชรลดาบอก ยิ่งเขาพาเธอมาแบบนี้ เมื่อไหร่เธอจะถึงจุดหมาย
คำว่าดีแลนและบ้านที่เพชรลดากระแทกใส่หน้าทำให้คนที่เฝ้ารักมาตลอดถึงกับกัดฟันกรอด เขาไม่ชอบเลยที่เพชรลดาพูดถึงชื่อผู้ชายอื่นในบ้านของเขา
เสียงห้าวตวาดกลับแล้วจ้องมองอย่างหาเรื่อง “ใครใช้ให้เธอลงมา ที่ของเธอมีที่เดียวในบ้านหลังนี้คือเตียงนอนของฉัน ไม่ใช่มาเดินเพ่นพ่าน” จางจิ้งเหวินตะคอกกลับด้วยอารมณ์โมโห ทั้งที่ภายในใจไม่เคยคิดดูถูก เขารักผู้หญิงใจร้ายคนนี้ไปได้ยังไงนะ แม้ว่าเจ้าหล่อนจะไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ แม้ว่าเขาจะได้เธอต่อจากดีแลนหรือใครต่อใครก็ช่างหัวมันเถอะ สรุปง่ายๆ
‘เขารักเพชรลดา’
คงตั้งแต่วันแรกที่เขาไปดื่มที่คลับแล้วเจอเธอร้องเพลง เสียงหวานๆ นัยน์ตาเศร้า แค่ตาสบตาก็ทำให้เขาอยากปกป้องดูแล เพชรลดาไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น เธอไม่แม้แต่ชายตามองเขา ตรงกันข้ามกลับดูรังเกียจ หากเลี่ยงได้ที่จะมองหน้าเขา เพชรลดาทำแน่ บางครั้งดวงตาคู่งามลึกซึ้งนั้นยังแอบลอบมองราวกับว่าเกลียดเขามาก
เพชรลดามองคนที่สาดวาจาร้ายๆ ใส่เธอ ผู้ชายคนนี้ตั้งแต่วันแรกที่เจอไม่เคยมีเหตุผลยังไง ตอนนี้ก็ยังเป็นแบบนั้น เธอเลือกจะไม่พูดบางสิ่งที่เก็บงำไว้ในใจ เธอไม่อยากอยู่ที่ฮ่องกงอีก หากกลับไปหาดีแลนได้เธอจะบอกเขาว่าขอกลับเมืองไทยทันที เธออยากกลับไปใช้ชีวิตที่เมืองไทย จางจิ้งเหวินไม่ควรพาเธอมาจากดีแลนเลย
“คุณคิดว่าจะขังฉันไว้อีกนานแค่ไหน เรื่องนี้มันไม่จบง่ายๆ แน่ มันต้องบานปลาย คุณจะทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ทำไม”
ดวงตาของจางจิ้งเหวินวาวโรจน์ขึ้น เขาปวดแปลบทุกครั้งเมื่อคิดว่าเพชรลดาอยากกลับไปหาคู่อริหัวใจ “ที่เธอเดือดร้อนเพราะไม่ได้นอนกับมันใช่ไหม อยากมีผัวเป็นฝรั่ง ไม่ชอบผู้ชายตาชั้นเดียวอย่างฉันว่างั้น”
ผู้หญิงคนนี้ไม่มีหัวใจจริงๆ เธอรู้ว่าเขาเกลียดอะไรก็พยายามทำสิ่งนั้น
“ฉันเคยขอเธอแต่งงาน อยากจะดึงเธอขึ้นมาจากการเป็นนักร้องในคลับแต่เธอกลับยอมลดตัวไปเป็นนางบำเรอของไอ้ดีแลน เธอใจร้ายกับฉันก่อนนะเพชรลดา”
เพชรลดามองหน้าเขาด้วยแววตาตัดพ้อ แต่ก็เพียงวูบเดียว เขาคิดไปเองทั้งนั้น เธอไม่ได้อยากเป็นนางบำเรอใคร
“มันเรื่องของฉัน ตัวของฉัน”
“หึ ยอมเป็นนางบำเรอของไอ้ดีแลนดีกว่าเป็นเมียฉันงั้นเหรอ”
“ฉันไม่อยากพูดกับคุณอีกแล้ว พูดไปคุณก็ไม่เข้าใจ” เพชรลดาสะบัดหน้าหนี แต่ก็ถูกมือหนาราวคีมเหล็กบีบปลายคางให้หันกลับมา
“ฉันเจ็บนะ”
“เจ็บสิดี ทีฉันเจ็บเธอยังไม่สนใจเลย อยากกลับไปหาผัวเก่ามาก ถ้างั้นฉันคงไม่ใจดีถนอมเธอไว้อีกแล้ว”
เพราะผ่านมาเกือบสามอาทิตย์ที่แล้วจับตัวเพชรลดามา ทว่าเขายังไม่เคยหักหาญน้ำใจเพชรลดาเลย แค่จะจูบก็ถูกตะกุยหน้ากลับมาจนแหกยับ เขาเพิ่งรักษารอยข่วนบนใบหน้าหล่อเหลา คอยทายาทุกวัน จนกระทั่งกลับมาหล่อเท่าเก่า หากวันนี้เธอข่วนอีกเขาเอาจริงแน่
- Writer
