8
1185 Words
เซียงเซียงน้อยดูทีวีอยู่กับเขา ดีแลนอุ้มเธอไว้บนตัก แต่ดีแลนเผลอหลับไปก่อน เซียงเซียงจึงคลานลงจากตัวเขา เพราะเธอหันไปเห็น ‘หลี่เจี๋ย’ เจ้าสุนัขแสนรู้วิ่งผ่านหน้าไป
มันเป็นสุนัขฮีโรพันธุ์ปอมเมอเรอเนียน ตัวเล็ก ขนฟู จมูกแหลม หางเป็นพวง มันช่วยชีวิตเธอเอาไว้ ด้วยการพาบอดี้การ์ดของลุงดีแลนไปเจอเธอที่ถูกทิ้งไว้ในตะกร้าใต้ต้นสนหน้าโรงพยาบาล
“แอ๊ แอ๊” เซียงเซียง เรียกมันบอกให้เจ้าหมาน้อยรอด้วย
เธอคลานตามมันไปแอบไปเล่นอยู่ที่หลังโซฟาด้วยกันในห้องรับแขก เพราะเวลาที่ดีแลนอยู่กับหลานมักจะบอกพี่เลี้ยงให้ไปทำอย่างอื่นจึงไม่มีใครเห็น
ดีแลนตื่นมาแล้วไม่เห็นเซียงเซียง เขาตกใจมาก จึงรีบตะโกนให้คนทั้งบ้านช่วยกันตามหา แล้วก็พบว่าเซียงเซียงคลานไปแอบอยู่ด้านหลังโซฟาหลุยส์ในห้องรับแขก ดวงตาคมแอบเห็นเธอกำลังยกแขนอวบๆ ลูบหัวหลี่เจี๋ย เจ้าปอมเมอเรอเนียน ตัวเล็กก็นอนหมอบพังพาบยอมให้หนูน้อยลูบเล่นอย่างเพลิดเพลิน
“แอ๊ แอ๊”
หลี่เจี๋ยขนนุ่มแม่หนูลูบไปมาแล้วเห็นมันทำท่าสบายจึงแกล้งดึงขนมันแรงๆ จนหมาน้อยสะดุ้งพรวดลุกขึ้นมายืน
แต่พอเสียงคนในบ้านพูดต่อๆ กันว่าเจอคุณหนูเซียงเซียงแล้ว ดีแลนก็เห็นเลยว่าเซียงเซียงน้อยแอบลอบถอนหายใจ แล้วทิ้งตัวกลมๆ ลงนอนคว่ำราบไปกับพื้นราวกับว่าจะซ่อนตัวอย่างนั้นแหละ เซียงเซียงคิดได้อย่างไรว่าตัวกลมๆ ของเธอจะหลบสายตาของผู้ใหญ่ทั้งบ้านพ้น
เซียงเซียงน้อยเห็นลุงดีแลนเดินผ่านไปแล้วจึงกระดกหัวขึ้นมาเหลือบมอง แล้วหันไปยิ้มร่าให้กับสุนัขแสนรู้ที่หมอบแอบอยู่ข้างๆ
“แอ๊ แอ๊” เซียงเซียงกำลังบอกหมาน้อยว่าลุงดีแลนไม่เห็นพวกเรา เดินผ่านไปแล้ว
ดีแลนลอบยิ้มแกล้งเดินเลยไปทำไมเขาจะไม่เห็นซาลาเปายักษ์ลูกโต แล้วย้อนกลับมาที่หลังโซฟา ก่อนจะย่องเข้าไปใกล้หลานสาว “เจอตัวแล้ว ซาลาเปาของลุงดีแลนแอบอยู่ตรงนี้เอง”
เด็กน้อยถูกจับได้จึงสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ ดีแลนถอนหายใจพลางส่ายหน้าแกมเอ็นดู เขาอุ้มขึ้นมาแล้วจูบแก้มซาลาเปาลูกโตสีขาวอมชมพูที่เซียงเซียงอมไว้ตั้งแต่เกิด
“จับได้แล้วยัยซาลาเปาตัวแสบ”
“แอ๊ แอ๊”
“ยัยซาลาเปาน้อยมาแอบซนอยู่ตรงนี้ รู้ไหมลุงดีแลนตามหาจนทั่ว”
“แอ๊ แอ๊” ดวงตากลมโตชั้นเดียวส่งยิ้มเผล่
ดีแลนมองข้างๆ เธอเห็นหลี่เจี๋ยหมอบอยู่ข้างๆ
“ที่แท้ก็คลานหนีมาเล่นกับหลี่เจี๋ยนี่เอง แกก็อีกตัว นึกว่าตัวเล็กจนฉันมองไม่เห็นหรือไง พอกันเลยทั้งคนทั้งหมา”
เซียงเซียงส่งยิ้มหวานเมื่อถูกจับได้ แล้วยื่นมือขาวอวบ ไปลูบคางสากๆ ของลุงดีแลนเล่นซะงั้น
“แอ๊ แอ๊”
“ชอบให้ลุงดีแลนโกนหนวดใช่ไหม ลุงโกนหนวดแล้วหล่อ หน้าไม่ดุ หนูไม่กลัวแล้วเนอะ แบบนี้ลุงดีแลนฟัดพุงเซียงเซียงเล่นได้แล้วใช่ไหม”
ดีแลนแกล้งฟัดพุงกลมๆ จนแม่หนูน้อยดิ้นถีบแรงๆ และหัวเราะเอิ๊กอ๊ากไม่หยุด
เขาอุ้มแม่หนูตัวกลมยกขึ้นสูง เซียงเซียงเป็นเด็กผู้หญิงแต่ชอบให้เล่นด้วยแรงๆ และชอบให้ยกตัวขึ้นสูงๆ เด็กน้อยจะหัวเราะไม่หยุด คงนึกว่าตัวเองบินได้
“ลุงดีแลนเพิ่งเคยเห็นว่าซาลาเปาที่ฮ่องกงบินได้ด้วย”
“แอ๊ แอ๊”
เสียงหัวเราะของสาวน้อยหายไป กลายเป็นเสียงเข้มขึ้น แต่ที่ร้ายไปกว่านั้น ดีแลนอึ้งตะลึงค้างจนพูดไม่ออก เมื่อเซียงเซียงก้มมองลงมาอย่างเจ้าเล่ห์ สาบานได้เขาไม่ได้ตาฝาด แม่ตัวน้อยยิ้มเล็กๆ
เพียงพริบตาเดียว ร่างสูงที่ทำให้ทุกคนในบ้านรู้สึกเสียวสันหลังวาบเพียงแค่ปรายตามอง แต่ยัยตัวกลมที่เขาอุ้มเล่นคงเห็นต่าง ถึงได้กล้าทำกับผู้มีอิทธิพลคับวงการมาเฟียฮ่องกงอย่างเขาแบบนี้
ร่างสูงสัมผัสได้ถึงน้ำอุ่นๆ รสชาติเฝื่อนๆ มีกลิ่นเฉพาะที่กำลังไหลลงมาบนหน้า
“ให้ตายเถอะ เซียงเซียง กล้าฉี่ใส่ลุงเหรอ”
เสียงเอิ๊กอ๊ากดังขึ้นพร้อมกับการดีดดิ้นกระทุ้งเท้าราวกับชอบอกชอบใจ
“แสบจริง! ยัยซาลาเปาไส้พริก”
พี่เลี้ยงของเซียงเซียงได้ยินว่าตามหาหนูน้อยเจอแล้ว จึงเดินมาแอบลอบมอง พอเห็นภาพน้นก็อดอมยิ้มไม่ได้ เวลานายใหญ่คุยกับหลานสาว ราวกับเป็นคนละคน ความอบอุ่นและอ่อนโยนแบบนี้คงจะมีหนูเซียงเซียงคนเดียวละมั้งที่ได้เห็น
ดีแลนไปทำธุระที่เมืองไทยมาพักใหญ่ แต่ไม่มีวันไหนที่จะไม่วิดีโอคอลล์เพื่อคุยกับเซียงเซียง เขาไม่เข้าใจนักว่าหัวใจของพ่อแม่เด็กหญิงทำด้วยอะไร ถึงได้ทิ้งเด็กที่น่ารักขนาดนี้ได้ลงคอ ถ้าคนของเขาไม่เจอเธอ ป่านนี้เซียงเซียงจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้
“กลับมาคราวนี้ลุงดีแลนมีของมาฝากเซียงเซียงด้วยนะครับ”
ดีแลนควักบางอย่างที่เตรียมมาให้หลานรัก เป็นนกหวีดแสนสวยลวดลายน่ารักและเป็นสีที่ปลอดภัยต่อเด็ก เขาไม่เข้าใจหรอกว่าการมีลูกมันเป็นยังไง แต่ เอ๊ะ มันหายไปไหนแล้ว
เซียงเซียงมองตาม หลงดีใจ แต่มือของลุงดีแลนมีแต่ความว่างเปล่า
“สงสัยลุงทำหล่น ไปอยู่กับพี่เลี้ยงก่อน เดี๋ยวลุงไปหามาให้” เขาพอจะนึกออกแล้วว่าน่าจะทำหล่นไว้ที่ไหน
“ลุงดีแลนจะไปหาของเล่นมาคืนเซียงเซียง แล้วก็แวะเล่นของเล่นสักหน่อย” พูดจบก็เอาตัวหลานไปให้สาวใช้ในบ้านดูแล แล้วผละออกไปเตรียมหาอะไรเล่นสนุกๆ บ้าง
ทว่า...มือถือของเขาสั่นระรัว คนโทร.มาคือเพื่อนสนิท มันคงเป็นห่วงลิลลี่
“ว่าไงวะแบรดลีย์”
“แกจับลิลลี่ไปทำไม มีเรื่องอะไรกัน”
“เรื่องของผัวเมีย อยากฟังรายละเอียดไหมล่ะ” ดีแลนยิ้มร้ายตอบกลับแบบกวนๆ สีหน้าเอาเรื่อง แล้วใช้เวลาคุยกับแบรดลีย์พักใหญ่ก่อนเพื่อนรักจะยอมวางสายไป
- Writer
