6
1650 Words
“ถือว่าฉันขอร้องแล้วกัน ปล่อยฉันไป แล้วฉันจะไม่แจ้งความ หรือบอกกับใครๆ เลย” ลิลลี่ข่มควมกลัวต่อรอง
“ฉันไม่ได้เล่นขายของ ที่ยอมลงทุนไปไล่จับเธอมา เพราะฉันรู้มาว่าไอ้พี่ชายตัวแสบของเธอมันหวงน้องสาวมาก มันจะได้รู้ซึ้งว่าเวลาเสียของหวงมันเป็นยังไง”
“แต่ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด ปล่อยฉันไปเถอะ”
“ไม่ได้” ดีแลนตะคอกกลับ พร้อมกับหรี่ตาแคบๆ ลงจ้องมองที่ใบหน้าสวยหวาน เขายกยิ้มมุมปาก “เอาแบบนี้แล้วกัน แฟร์ๆ เลยนะ” เขากดเสียงต่ำบอกอย่างเจ้าเล่ห์ “พี่ชายเธอพาผู้หญิงของฉันไป เพราะฉะนั้นระหว่างนี้ เธอก็ทำหน้าที่แทนเพชรลดาไปก่อนเลยดีไหม”
“หน้าที่อะไร!” ลิลลี่กวาดมองไปรอบๆ ห้อง แน่นอนว่าตกแต่งสวยงามหรูหรา ไม่น่าจะสร้างให้แม่บ้านอยู่ เท่านี้ลิลลี่ก็ใจหายวาบ ดวงตาคู่สวยมีแววตระหนกตกใจ แม้จะไม่แสดงอาการผ่านท่าทาง แต่สีหน้าเจื่อนไปถนัดตา
“ทำให้ฉันมีความสุขบนเตียงไงล่ะ” เขาพูดออกไปลุ่นๆ ทำให้สาวน้อยตาโต
แม้ภายในใจจะร้องคำว่ากลัวตัวเบ้อเร่อ แต่หญิงสาวยังข่มใจกัดฟันพูดกระแทกใส่เขา “ถ้าจะให้ฉันอยู่ที่นี่ เพื่อทำหน้าที่จูงหมีควายไปขึ้นสวรรค์ ฉันไม่ทำหรอก ต่อให้ตายก็ไม่ทำ”
ดีแลนยกยิ้มมุมปาก “ไม่มีใครเคยต่อปากต่อคำกับฉันได้ยาวเท่าเธอเลย ฉันชักอยากจะทวนความจำกับเธออีกสักรอบแล้วล่ะสิ ว่ามันจะมันส์เหมือนได้ต่อปากต่อคำกับเธอหรือเปล่า วันนั้นเธอนอนหลับนิ่งๆ เหมือนฉันนอนกับศพเลย วันนี้แหละดิ้นได้ คงมันดีพิลึก”
ลิลลี่ไม่ทันตอบโต้ก็สะดุ้งเฮือกเมื่อถูกผลักให้นอนหงายลงบนที่นอน ดีแลนไม่คิดจะรังแกผู้หญิง แต่ยัยตัวเล็กทำให้เขาหมดความอดทนจนต้องให้บทลงโทษ
เขาพาร่างสูงมาคร่อมทับร่างบอบบางไม่ให้ลุกขึ้นหนี มือหนาข้างเดียวรวบมือบางสองข้างไว้เหนือหัว
“ปากเก่งแบบนี้งั้นบทเรียนแรก ฉันจะสอนเธอก่อนว่า กว่าเธอจะได้ทำหน้าที่พาฉันขึ้นสวรรค์ เธอจะต้องถูกคนอย่างฉันเสียดสีสักกี่ที”
เขาสบกรามแน่น ไม่มีใครบังอาจมาเรียกเขาหยาบคายแบบนี้ เขาสูงกำยำ หน้าตาหล่อเหลาเข้าขั้นดารา ไม่ได้ตัวใหญ่เหมือนหมีอย่างที่ยัยแสบตะโกนด่าปาวๆ แต่หากเทียบไซซ์ระหว่างเขากับเธอ มันก็นะ เหมือนหมีอุ้มแตง
ผู้หญิงที่ร่วมเตียงด้วยทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า รูปร่างของเขาดีมาก พวกเธอชอบกล้ามเนื้อของเขา แล้วชอบลูบมันบ่อยๆ จนบางครั้งดีแลนนึกรำคาญ
แต่แม่สาวน้อยคนนี้ดันเปรียบเทียบเขากับหมี คงมีแค่สิ่งเดียวที่พอจะนำเขาไปเปรียบกับหมีได้ นั่นคงเป็น
‘กล้ามเนื้อที่แข็งแรง ถึก ทน เหมือนหมีกริซลี แรงดียิ่งกว่าช้างแอฟริกา’
ลิลลี่ไม่คิดจะขอร้องเขาอีก เพราะรู้ว่าเขาคงไม่ปล่อยเธอไปแน่ๆ จู่ๆ น้ำตาก็ไหลรินลงมา นี่เขาคงรักผู้หญิงที่ชื่อเพชรลดามาก มากจนยอมทำร้ายเธอเพื่อเอาคืนพี่จิ้งเหวิน
เขาไม่ใช่มาเฟียขี้สงสาร หรือใจอ่อนเพราะน้ำตา แต่ที่ไม่ชอบและรำคาญที่สุดก็คือน้ำตาผู้หญิง “นี่หยุดร้องไห้นะ ฉันไม่ชอบน้ำตาผู้หญิง ฉันเกลียดคนอ่อนแอ”
ลิลลี่มองเขาทั้งน้ำตา มันไม่ใช่น้ำตาของความอ่อนแอ แต่มันเป็นน้ำตาของความพ่ายแพ้ที่ไม่อาจสู้แรงเขาได้
“อยากทำอะไรก็ทำสิ ฉันสู้แกไม่ได้อยู่แล้ว”
ดีแลนสบกรามแน่น เขาโมโหที่เธอปากดี หากไม่สั่งสอนให้หลาบจำเธอคงได้หัวเราะเยาะคนอย่างเขาตาย ยิ่งเห็นดวงตากลมโตที่มองจ้องอย่างเอาเรื่องทั้งที่มีน้ำตากลบอยู่ก็ยิ่งทำให้เขานึกมันเขี้ยวขึ้นมาเสียอย่างนั้น
“ทำอะไรก็ได้ใช่ไหม งั้นฉันทำต่อเลยนะ” คนตัวใหญ่ส่งสายตายั่วยวนกวนประสาท
ดีแลนก้มลงไปจูบที่ปากอิ่มสีระเรื่อด้วยแรงโมโห เขาดูดดึงอย่างเอาแต่ใจทว่าความนุ่มละมุนที่เขาได้สัมผัสทำให้ตื่นตะลึงจนหยุดไม่อยู่ แต่พอจะทำต่อก็เห็นคนตัวเล็กสั่นไปทั้งตัว หน้าสวยๆ ซีดเผือด
“กลัวเหรอ ครั้งก่อนฉันจูบเธอไม่ใช่แค่ปากนะ จูบไปถึง...”
“พอเลยนะ ฉันสั่งให้หยุด...”
ดีแลนหัวเราะ ดวงตาเจ้าเล่ห์ “ได้ เมียบอกอะไรผัวต้องทำตาม”
ลิลลี่แน่ใจว่าเขาไม่ได้หมายความตามที่พูดเพราะแน่นอนว่าเมื่อไหร่ที่เขาหยุดพูดก็เพราะว่าปากไม่ว่าง ปากกำลังทำหน้าที่ของมัน ดีแลนฉกวูบลงไปที่กลีบปากอิ่ม ดูดดึงอย่างเร่งร้อน จนตัวเล็กเบิกตาโต
ยิ่งจูบก็ยิ่งหยุดไม่อยู่ ความนุ่มละมุน หอมหวนทำให้คนหล่อครางฮือในลำคอ ความเร่าร้อนรุนแรงในตอนแรกค่อยๆ เปลี่ยนเป็นบดคลึง เคล้าคลอด้วยความอ่อนโยน อยากลิ้มชิมรสความหวานนานๆ
มือข้างที่ว่างสอดเข้าไปใต้ผ้าขนหนูสีขาวผืนนุ่ม ควานหาความนุ่มหยุ่นที่เขากดทับอยู่และรับรู้ได้ว่ามันอวบอิ่มขนาดไหน
“อื้อ”
ลิลลี่ดิ้นรนไปมาแต่สัมผัสเร่าร้อนที่เขาจูบ และร่างหนาที่เสียดสีพาดทับลงมาทำให้เธอหายใจไม่ออก หญิงสาวดิ้นแรง พยายามหลบให้พ้นฝ่ามือหนาที่แทรกซึมเข้ามาทำราวว่าตนเองเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ คิดอยากจะจับตรงไหนก็จับ คิดจะบีบตรงไหนก็บีบ
ดีแลนไม่อยากสัมผัสจากมือตนเอง ภายนอกว่าใหญ่แล้วภายในใหญ่กว่า และแน่นมือกว่ามาก
“อวบใหญ่จริงๆ”
ลิลลี่ยิ่งดิ้นยิ่งถูกบีบเคล้นจนเวลานี้ผ้าขนหนูที่พันกายสาวเอาไว้ทำทีว่าจะหลุดแหล่ไม่หลุดแหล่
ตอนแรกเธอรังเกียจ ขยะแขยงแล้วเขายิ่งแกล้ง ลิลลี่จึงแสร้งข่มตานิ่งเสียปล่อยให้เขาทำโดยไม่ขัดขวาง
“เอาสิ อยากทำอะไรก็ทำ แกไม่ใช่ลูกผู้ชายอยู่แล้ว”
“ตรงไหน ฉันว่าฉันมีสิ่งที่ผู้ชายควรจะมี ที่สำคัญดุจัดเสียด้วยนะ อยากพิสูจน์ดูไหม เห็นแล้วอย่าเพิ่งถอนตัวเพราะกลัวสู้ไม่ไหวก็แล้วกัน”
พอเห็นมือหนาเอื้อมไปราวกับจะจับอะไรแถวหว่างขา ลิลลี่หน้าซีดถนัด
“แผนสูง งั้นคอยดูฉัน ฉันจะทำให้เธอต้องขอร้องให้ฉันเดินหน้าต่อ” เขาลดแรงจู่โจมอย่างบ้าคลั่งเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นค่อยๆ ลากไล้จูบอย่างแผ่วเบา คนไม่เคยถูกสัมผัสทางกายแบบนี้ก็ถึงกับร้อนไปทั้งตัว
“อื้อ”
ลิลลี่พยายามปฏิเสธความรู้สึกซ่านไหวแปลกๆ ที่มันตีตื้นขึ้นมา เธอไม่ชอบมันแต่ทำไมร่างกายกลับตอบรับรุนแรง ปากร้อนผ่าวที่ดูดดึงกลีบปากอยู่นั้นให้ความรู้สึกซ่านไหวจนยากจะต่อต้าน
“เธอรู้ไหม ฉันฆ่าผู้หญิงอวดดีได้ด้วยจูบเดียว”
เดี๋ยวจะหาว่าราคาคุย ดีแลนบดจูบลงไป แล้วส่งลิ้นร้อนชื้นเข้าไปหยอกเอินเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเล็กที่ไม่มีประสบการณ์ ลิลลี่สมองพร่าเลือน ยิ่งเมื่อถูกลิ้นร้ายแทรกเข้ามาในโพรงปาก ก็แทบจะละลายไปกับความหวิวไหวนั้น มันใกล้ชิดมากแบบที่ไม่เคยใกล้ชิดกับใครเท่านี้มาก่อน ขณะที่หมียักษ์ซึ่งเธอตั้งฉายาให้ เพื่อกลบความหล่อของเขายังระดมจูบไม่หยุด ราวกับหยุดตัวเองไม่ได้ ยัยตัวเล็กทั้งสดทั้งใหม่ หวานไปทั้งตัว ดีแลนสอดแทรกปลายลิ้นเข้าไปกวาดชิมเอาความหวานแล้วครางในลำคอด้วยความพอใจ
“อา หวานจริงๆ”
จากที่คิดจะสั่งสอนแต่กลายเป็นทรมานตัวเอง ทรวงอกอวบที่อยู่ใต้ฝ่ามือทำให้เขาอยากทำอะไรมากกว่าจับๆ ลูบๆ เขาเพิ่งรู้ในวันนี้ว่าสองแฝด จอร์แดนกับจัสติน หลานรักไม่ได้พูดโกหก
ลูกของไอ้แบรดลีย์สองคนนั้น หัวดี หัวไว หัวใส เหมือนพ่อมันไม่มีผิด เขาแค่สอนหลานๆ ไม่กี่ครั้ง เวลาถูกสาวสวยอุ้ม ให้สัมผัสดูด้วยว่าอกนิ่มหรือแข็ง แล้วมาส่งสัญญาณให้ลุงดีแลนรู้ด้วย หลานรักทั้งสองจำได้แม่นเลย แต่เสียตรงที่พ่อเจ้าแสบมันโทร.มาด่าเขาว่าไปสอนลูกมันให้เสียเด็ก
ครั้งหนึ่งที่แบรดลีย์พาลิลลี่ไปห้างสรรพสินค้าในเมืองไทย แล้วลิลลี่ก็ไปด้วย เธอไม่เห็นเขา แต่เขาเห็นเธอ วันนั้นลิลลี่กำลังเลือกชุดชั้นใน ส่วนเขาเจอแบรดลีย์กับสองแฝด เขาจึงไปกระซิบที่หูหลานๆ
พอหลายวันต่อมาเขามีโอกาสเจอสองแฝดที่สระน้ำ เพราะแบรดลีย์มันพาลูกๆ มาเล่นน้ำ ไม่น่าเชื่อพอเขาแอบถามผล เจ้าจอร์แดนกับจัสตินก็ชี้ไปที่ลิลลี่ซึ่งกำลังทาครีมกันแดดอยู่ที่ข้างสระน้ำ สองแฝดส่งสัญญาณมือตามที่เขาสอน แปลเป็นความหมายว่า ลิลลี่หน้าอกแข็งเป๊ก วันนั้นเด็กแฝดสุดแสบทำให้เขาหัวเราะออกมา
‘อย่าบอกนะว่ายัยลิลลี่แรกแย้ม ยังไม่เคยผ่านมือใครมา’
‘เขาคนแรกที่จะได้แทรกไปในกลีบดอกลิลลี่’
- Writer
