ตอนที่ 8
974 Words
มนัสวีกำมือตัวเองแน่น รู้สึกเจ็บจุกในอกเพราะเฮเดนปิดประตูตายไว้หมดทุกด้าน เขากำลังบีบคั้นหัวใจเธอ ถึงจะไม่เข้าใจและเจ็บปวดกับการกระทำของคนเคยรักหากหญิงสาวก็แทบหมดทางเลือกในเวลานี้ เธอรู้ดีว่าเฮเดนไม่เคยบิดเบือนคำพูดของเขา หัวใจของเธอเต้นเร่าเมื่อท้ายที่สุดเธอค่อย ๆ ขยับตัวเข้าหาร่างสูงใหญ่อย่างเชื่องช้าด้วยการคุกเข่า ร่างอรชรเหมืองนางแมวยั่วยวนที่กำลังปลุกเร้าบุรุษเพศด้วยการเคลื่อนไหวที่มีลีลาโดยเจ้าตัวไม่ตั้งใจสักนิด เฮเดนผ่อนคลายตัวเองลงแต่นัยน์ตาสีอำพันยังจับจ้องอยู่ที่เรือนร่างแน่งน้อยซึ่งขยับเข้าหาเขา
เฮเดนพยายามขจัดความคิดที่ว่า เขาเกิดความปรารถนาในตัวมนัสวีอีกครั้งออกไป แต่...พระเจ้า...ให้ตายไปตอนนี้ เขาเกือบลืมหายใจและลืมความคั่งแค้นที่แล่นพล่านในหัวไปชั่วขณะเมื่อหัวใจประหวัดคิดไปถึงห้วงเวลาที่ผ่านไปเมื่อห้าปีก่อน ขณะนั้นเองที่ร่างบอบบางอยู่เหนือเขาหากดวงหน้างามกลับแสดงความลังเลใจ
“คุณจะให้ฉันทำอะไร?”
“บอกแล้วไงว่าทำให้ผมพอใจ”
“ฉันไม่ได้อยากทำแบบนี้”
“แต่คุณต้องทำ! นับแต่นี้ถ้าผมสั่งให้คุณทำอะไร คุณมีหน้าที่อย่างเดียวเท่านั้นคือต้องทำตามคำสั่งของผม”
“เฮเดน...ฉันแค่อยากคุยกับคุณเท่านั้นนะคะ”
“ผมต้องการแค่ความพอใจ” เขายืนยันคำเดิม นัยน์ตาแสดงความแน่วแน่นั้นทำให้มนัสวีแทบจะหมดความเข้มแข็งในวินาทีนั้น
“ถ้าฉันทำให้คุณพอใจแล้ว คุณจะปล่อยฉันกับลูกไปใช่มั้ยคะ”
เฮเดนแค่บิดริมฝีปากเป็นรอยยิ้มซึ่งนั่นก็เป็นคำตอบที่ชัดเจนสำหรับหญิงสาว เธอสูดลมหายใจลึกและคิดว่าเขาคงอยากจะกลั่นแกล้งให้เธอเจ็บปวดกับความอับอายที่ตอนนี้เธอเหมือนนางยั่วราคาถูกที่กำลังปลุก
ผู้ชายให้เกิดอารมณ์
ก็จะเป็นไรไป...ในเมื่อเขาต้องการแค่ความพอใจแลกกับการที่เธอและลูกน้อยจะหลุดพ้นไปจากการบีบบังคับของเขา หญิงสาวบอกกับตัวเองอย่างมีหวังแม้มันจะริบหรี่ก่อนทาบฝ่ามือนุ่มนิ่มลงบนบ่ากว้างทั้งสองและค่อย ๆ โน้มตัวเองลงไปหา แต่แล้วเธอกลับได้ยินเสียงห้าวบัญชา
“ทำตามคำสั่งของผม”
“เฮเดน...”
“จูบผม”
หญิงสาวผงะและแทบจะดึงมือทั้งสองบนบ่าของเขากลับแต่ก็ดูเหมือนจะสายไปเพราะแววตาทรงอำนาจคู่นั้นราวสะกดเธอไว้ มนัสวีมองเขาด้วยแววตาฉายความไม่เข้าใจซึ่งเขาอ่านมันออก ชายหนุ่มเอียงคอและหยัดมุมปากขึ้น
“คุณต้องทำทุกอย่างตามคำสั่งของผม”
“คุณไม่ต้องสั่งหรอกค่ะ...ฉันทำเอง...เอ้อ...ได้”
เขาส่ายหน้าและสันกรามนูนขึ้นเห็นได้ชัด “หึ...จริงสินะ ของแบบนี้ถึงไม่มีใครสั่งมันก็ไม่ใช่เรื่องยากที่จะทำอยู่แล้ว...แต่ว่า...”
เฮเดนหยุดคำพูดก่อนทำให้หญิงสาวหวั่นไหวด้วยการจับเอวคอดด้วยมือหนาหนัก เขาหรี่นัยน์ตาคมกริบขณะจ้องดวงหน้าหวานของร่างแน่งน้อยที่อยู่เหนือเขา
“นับแต่นี้ผมจะเป็นคนสั่งให้คุณทำตามและคุณก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะเรียกร้อง หรือถ้าคุณปฏิเสธทุกอย่างก็จบ”
“หมายความว่ายังไง”
“ทำตามที่ผมสั่ง...เดี๋ยวนี้”
เสียงหนักหน่วงทำให้หัวใจของมนัสวีไหวสะทก ในลำคอหญิงสาวแห้งผาก เธอเม้มปากเข้าหากันก่อนค่อย ๆ ลดตัวลงไปหาร่างสูงที่นอนเอกเขนกเหมือนจอมราชันที่กำลังบัญชาให้นางทาสทำตามความปรารถนาของเขา ดวงหน้างามลดต่ำลงจนปลายจมูกโด่งเล็กรั้นชนกับปลายจมูกโด่งยาวบนใบหน้าคร้ามเข้ม สีหน้าของเฮเดนเครียดขึ้นอย่างเห็นได้ชัดไม่ต่างจากกล้ามเนื้อทุกมัดที่กำลังตึงตัว ปลายนิ้วทุกนิ้วบนบั้นเอวคอดเริ่มกดเกร็งบนเนื้อนวล เสียงลมหายใจของชายหนุ่มเริ่มผ่อนหนักและทำลายสมาธิของหญิงสาวแทบหลุดกระเจิง
นี่เธอกำลังทำอะไร...เพราะมันไม่ใช่เป้าประสงค์ที่เธอมาที่นี่เลยสักนิด แต่เธอกำลังถูกบังคับและบีบรัดด้วยการต่อรองอันน่าหวาดหวั่น มนัสวีอยากหลุดไปจากห้วงความคิดของตัวเองยามนี้ที่มันทั้งสับสนและตื่นเต้นเมื่อกลีบปากนุ่มดุจกำมะหยี่จรดลงบนริมฝีปากหยักหนาของเฮเดนที่มันกำลังระริกไหวเช่นเดียวกับมัดกล้ามบนตัวเขา
เธอคิดว่ามันน่าอับอายแต่แล้วหญิงสาวก็ทำในสิ่งที่ค้านกับความคิดของตัวเองนั่นคือเป็นฝ่ายแทรกลิ้นเข้าไปในอุ้งปากของเขา สัมผัสปลายลิ้นชุ่มฉ่ำของชายหนุ่มที่รออยู่แล้วและเขาตอบสนองเธอกลับมาอย่างฉับพลัน วินาทีนั้นหญิงสาวถึงกับอ่อนยวบ เธอไม่เคยสัมผัสสิ่งนี้มานานเท่าไหร่แล้ว ความเปียกชื้นแต่เร่าร้อนจนลำคอของเธอที่แห้งผากเหมือนธารแล้งเริ่มชุ่มด้วยหยาดฝน ร่างกายนุ่มนิ่มกำลังละลายเป็นน้ำผึ้ง
จูบนั้นเนิ่นนานขณะหญิงสาวจุ่มจ้วงความรัญจวนจากริมฝีปากของเธอสู้ริมฝีปากของเขา หากแต่ชั่วครู่มนัสวีกลับรู้สึกถึงความแข็งกระด้างและเย็นชาจากปากของเขา เธอพยายามจ้วงลิ้นลึกเข้าไปแต่เขากลับหลีกหลบกระทั่งกลีบปากนุ่มค่อย ๆ เลื่อนออก เสียงหัวเราะดังในลำคอของชายหนุ่มที่หยัดมุมปากขึ้นขณะจ้องมองเธอ
“คุณจูบกับผัวใหม่แบบนี้หรือเปล่า...ช่างไร้รสชาติสิ้นดี!”
- Writer
