สักใจนายวิศวะ

เจอเมียในอนาคต

ภายในร้านสักลายเล็ก ๆ ที่ตั้งอยู่ใจกลางถนนที่ผู้คนสามารถเดินผ่านไปมาได้แถมยังติดกับตลาดขายสินค้าราคาถูกที่มักมีเหล่าพ่อค้าและแม่ค้ามักจะมาหาที่นี่เพื่อซื้อของไปขาย

ชายหนุ่มผมแดงเดินเข้ามาภายในร้านสักเล็ก ๆ ขายาวก้าวเดินเข้ามายังเคาน์เตอร์ที่มีแฟนหุ้นส่วนร้านสักนั่งรับคิวอยู่ โดยภายในร้านมีสาวสวยต่างพากันมานั่งรอช่างสักสุดหล่อที่เป็นกระแสอยู่ในตอนนี้

“ลี พร้อมแล้วใช่ไหม ฉันจะได้ให้คิวแรกเข้าไปเลย” เสียงหวานของเตยหอมเดินเข้ามาถามชายหนุ่มผมแดงที่พึ่งเดินทางมาถึงร้านสักในช่วงบ่ายของวัน

“อีกห้านาทีให้คิวแรกเข้ามาได้เลย” เสียงทุ้มเอ่ยบอกกับเตยหอม เพียงแค่ชายหนุ่มเปล่งน้ำเสียงออกมา เสียงกรี๊ดกร๊าดของสาวสวยก็ดังเล็ดลอดขึ้นมาไม่ขาด เพียงแค่เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของลี

มือหนาหยิบผ้าปิดจมูก บวกกับถุงมือขึ้นมาสวมอย่างใจเย็น ใบหน้าครึ่งเสี้ยวที่มี ผ้าปิดจมูกปิดอยู่ ยิ่งทำให้ชายหนุ่มดูหน้าคุ้นหามากกว่าเดิม ชื่อเสียงของชายหนุ่มผมแดงคนนี้ไม่ต้องพูดถึง เพราะเขาเป็นบุคคลที่ดังมากในมหาลัยและโลกโซเชียล

“สักตรงไหน?” เสียงทุ้มของชายหนุ่มเอ่ยถามร่างเพรียวที่เดินเข้ามาภายในห้องสักที่เปิดเครื่องปรับอากาศเย็นฉ่ำ

“ข้างข้อมือค่ะ”

“สักรูปอะไร”

“ขอสักรูปที่พี่ลีออกแบบได้ไหมคะ”ใบหน้าสวยจ้องมองใบหน้าหล่อท่าทางยั่วยวน แววตาจงใจบ่งบอกถึงความต้องการบางอย่าง

“ไม่มีความจำเป็น”

“แต่ปุณณ์อยากสักนิคะ พี่ลีจะใจร้ายเหรอ” ใบหน้าสวยกำลังแสดงใบหน้าแสนงอนออกมา ท่าทางที่คนอื่นอาจจะดูน่ารักแต่สำหรับชายหนุ่มตรงหน้า เขากำลังทำหน้าเบื่อหน่ายผู้หญิงคนนี้เต็มทน

“จะสักไหม” ความดิบเถื่อนของชายหนุ่ม เหมือนเชื้อเพลิงที่เติมไฟให้ผู้หญิงหลายคนอยากเอาชนะและครอบครองเขาเป็นอย่างมาก

“ค่ะ สักรูปหัวใจสีดำเล็ก ๆ ค่ะ” ใบหน้าเสียดายของปุณณ์แสดงออกมาอย่างชัดเจน เธอคิดมาตลอดว่าตัวเองสวยแต่พอมาเจอผู้ชายตรงหน้า ความมั่นใจที่เคยมีมาก่อนหน้านี้กลับติดลบไปทันที

“อืม”

“จะเจ็บไหมคะ”

“ผมใช้เข็มแหลมสักก็ต้องเจ็บอยู่แล้ว ไม่น่าถามคำถามนี่กับผมนะครับ” น้ำเสียงติดหงุดหงิด ตอบคำถามของลูกค้าสาวท่าทางกวนประสาท แต่ในเมื่อเธอเป็นลูกค้าเขาก็ต้องอดทนเอาไว้และทำหน้าที่ของตัวเองต่อไปให้เสร็จ

“โอ๊ย” เสียงอุทานเบา ๆ ของลูกค้าสาวดังเล็ดลอดออกมาเบา ๆ คล้ายเสียงครางเหมือนกำลังจงใจยั่วร่างสูงที่กำลังนั่งสักอยู่เงียบ ๆ อย่างใช้สมาธิ

“เจ็บมากก็เอาผ้าอุดปากครับ”

“พี่ลีเป็นคนตลกนะคะ” รอยยิ้มสวยปรากฏบนใบหน้าของหญิงสาว ความเถื่อนของผู้ชายคนนี้ไม่เคยลดลงแม้แต่น้อย

ลียังคงนั่งสักท่าทางสุขุมและใจเย็น แม้ว่าผู้หญิงตรงหน้าจะมีท่าทางยั่วยวนมากแค่ไหนก็ตาม แต่สำหรับเขากลับเป็นเรื่องที่รกหูรกตามากกว่า

“เสร็จแล้ว” เสียงทุ้มเอ่ยบอกกับลูกค้าสาวตรงหน้า ใบหน้าสวยยังคงเคลิบเคลิ้มเพียงแค่ได้เห็นหน้าและได้ยินเสียงของผู้ชายคนนี้ใกล้ ๆ แค่นี้เธอก็มีความสุขแล้ว

“เสร็จเร็วจังค่ะ”

“เชิญครับ ผมมีคิวอีกเยอะ” ลีไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไร แขนแกร่งยกขึ้นผายมือเชิญผู้หญิงคนนี้ให้เดินออกจากห้องสักของเขา

“ไว้เจอกันที่มหาลัยนะคะ” ร่างบางหันมาเล่นหูเล่นตากับชายหนุ่ม ก่อนที่เธอจะเดินย่างก้าวออกไปช้า ๆ ก่อนที่คิวต่อไปจะเข้ามาภายในห้องสักเรื่อย ๆ จนคิวของวันเสร็จก็เล่นไปเกือบเที่ยงคืน

“ปวดตา ฉิบหาย” เสียงทุ้มของลีเดินออกมาจากห้องสัก โดยมีร่างสูงของไดมอนด์และคีตะช่างสักอีกคนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว

“หนุ่มฮอตก็คิวยาวเป็นธรรมดา” คิวของลีและคีตะมักจะยาวกว่าของไดมอนด์ เนื่องจากลีเป็นหนุ่มโสดที่ผู้หญิงอยากเข้าหามากที่สุดซึ่งเป็นข้อดีสำหรับเขาไม่น้อยที่ชิงมีเมียก่อนลี

“กูก็ไม่อยากฮอตหรอก” น้ำเสียงเบื่อหน่ายของลีเอ่ยบอกกับไดมอนด์และคีตะ ก่อนที่นิ้วเรียวจะเคาะบุหรี่ออกจากซองและคีบเอาไว้ที่ปากอย่างใจเย็น มือหนาค่อย ๆ จุดไฟและสูดควันเข้าไปในปอด เพื่อให้ร่างกายได้ผ่อนคลาย

“ไม่อยากฮอตก็ต้องมีเมียสิเฮีย”คีตะที่เป็นน้องเล็กเอ่ยแซวพี่ใหญ่ออกไป เพราะถ้าเกิดลีมีเมีย ผู้หญิงที่มาต่อแถวสักก็คงลดน้อยถอยลง

“ไอ้คีตะ คนอย่างไอ้ลีมันเคยมองผู้หญิงซะที่ไหน”

“ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเฮียลีถึงไม่มีเมียสักที”

“ก็มันยังไม่เจอคนที่ใช่ไง!!” บทสนทนาของคีตะและไดมอนด์ที่มีคนกลางอย่างลีนั่งฟังอยู่ โดยหัวข้อสนทนาคงหนีไม่พ้นเรื่องเมียในอนาคตของชายหนุ่มที่กำลังนั่งสูบบุหรี่อย่างใจเย็น ใบหน้าหล่อกำลังเหม่อลอยครุ่นคิดถึงบางอย่างที่เขาพึ่งไปเจอมา

“อยากเห็นหน้าเมียเฮียลีในอนาคตแล้วว่ะ?”

“คงอีกนาน”

“ผมก็ว่างั้น ขนาดผู้หญิงที่เข้ามาสักกับไอ้เฮียมัน มีแต่สวย ๆ ทั้งนั้น ยังไม่มีใครได้ชิมไอ้เฮียสักคน”

“คงอีกไม่นาน” เสียงทุ้มของลีดังขึ้นขัดบทสนทนาของเพื่อนรักและรุ่นน้องคนสนิท ใบหน้าเลิกลั่กของทั้งคู่หันไปมองหน้าเจ้าของประโยคทันที

พวกเขาไม่เข้าใจในสิ่งที่ลีกำลังจะสื่อออกมาโดยที่เจ้าตัวยังคงนั่งมองปรายบุหรี่ที่มีเปลวไฟสีแดงประกายอยู่

“มึงหมายความว่าไง” ไดมอนด์ที่ยังคงค้างคาใจกับประโยคคำพูดของลี เอ่ยถามออกไปและคำตอบที่ได้ทำให้พวกเขาทั้งสองถึงกับชะงักไปไม่น้อย เพราะไม่เคยคิดเคยฝันว่าจะได้ยินประโยคนี้ออกจากปากของลี

“กูอาจจะเจอเมียในอนาคตแล้วก็ได้”

“เชี้ย / จริงดิ” เสียงอุทานของทั้งสองหนุ่มดังขึ้นพร้อมกัน ใบหน้าตกใจเหมือนกำลังเห็นผีแสดงออกมาชัดเจน แทบไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเองที่ได้ยินประโยคนี้

“ใครวะ? แล้วนี่ไอ้มาวินกับไอ้มาร์ชรู้รึเปล่า”

“ยังไม่มีใครรู้หรอก แม้กระทั่งเจ้าตัว” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้าหล่อของลี รอยยิ้มที่แฝงอะไรบางอย่างบวกกับสายตาที่ประกายออกมา ทำให้คีตะและไดมอนด์ถึงกับยกมือขึ้นลูบขนแขนตัวเองเบา ๆ แทนหญิงสาวคนนั้น

“กูควรดีใจแทนผู้หญิงคนนั้นหรือควรสงสารผู้หญิงเธอดี”