สักใจนายวิศวะ

ผู้หมายปอง

“โซลแกเป็นอะไร”แคนดี้สาวสอง รูปร่างถึกเอ่ยถามเพื่อนรักที่กำลังหันซ้ายแลขวาไปมา เหมือนกำลังระแวงอะไรบางอย่างอยู่

“เหมือนมีคนมองฉันอะแก” เสียงหวานเอ่ยบอกกับเพื่อนรัก ใบหน้าจิ้มลิ้มยังคงหันไปมองหาสายตาคู่นั้นที่กำลังมองมายังเธอ

“ผู้หมายปองรึเปล่า” เสียงห้าวของจินนี่ หญิงสาวสุดแซ่บ หุ่นนางแบบ เอ่ยถามเพื่อนรักอย่างโซลด้วยใบหน้าหยอกล้อ เพียงแค่เธออยากให้เพื่อนผ่อนคลาย

“ผีรึเปล่าวะ” เสียงหวานพูดออกมาด้วยใบหน้าระแวง มือบางยกขึ้นลูบแขนของตัวเอง ท่าทางกลัวของโซล ทำให้แคนดี้เอ่ยแซวไม่เลิก

“ผี หรือ ผัวในอนาคต เอาดี ๆ” เสียงทุ้มของแคนดี้ที่พยายามจะดัดเสียงให้เล็กลง พูดกระแนะกระแหนใส่เพื่อนรักที่กำลังน่าแกล้งในสายตาของเธอ

โซลจัดเป็นผู้หญิงตัวเล็ก น่าทะนุถนอม ใบหน้าจิ้มลิ้ม สวย ผิวขาว ยิ่งผมลอนสั้นสีน้ำตาลอ่อน ยิ่งทำให้โซลมีบุคลิกแสบ ซนแต่ซ่อนความเปรี้ยวซี๊ดเอาไว้ในตัว

“งั้นขอหมอนะ ฉันชอบผู้ชายฉลาด สะอาด”

“หมอผี”

“ก็ดีนะ เอาไว้ปราบแกไงแคนดี้”

“ว๊าย!!นางโซล แกปากเสียจริง ๆ จินนี่ดูยัยโซล” เมื่อเห็นว่าโซลไม่มีท่าทีเกรงกลัว ร่างถึกของแคนดี้จึงหันไปขอความช่วยเหลือจากจินนี่ที่ยืนมองการกระทำของทั้งคู่ ก่อนที่เธอจะส่ายหัวออกมาเบา ๆ และเดินเข้าไปต่อแถวลงทะเบียน

พวกเธอสามคนเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่เรียนมัธยมปลายและมีความฝันที่จะมาต่อมหาลัยแห่งนี้ด้วยกันและคณะเดียวกันและทุกอย่างก็เป็นดั่งคิด

เมื่อพวกเธอสอบติดคณะเดียวกันทั้งสามคนซึ่งมหาลัยแห่งนี้จัดเป็นมหาลัยที่มีชื่อเสียงระดับประเทศต้องสอบหรือต้องรวยเท่านั้นถึงจะเข้าเรียนที่นี่ได้

“ผู้หล่อมาก”เสียงทุ้มดัดเล็กพูดออกมาลอย ๆ แต่กลับถูกร่างเล็กของโซลพูดตัดฝันเอาไว้เสียก่อน

“เขามองฉัน”

“เอ๊ะ!!ยัยโซล วันนี้แกจะเป็นศัตรูกับฉันให้ได้เลยว่างั้น”

“ก็ฉันพูดความจริงค่ะ เพราะฉันสวย” ร่างบางสะบัดผมบ๊อบของตัวเอง ใบหน้าจิ้มลิ้มเต็มไปด้วยความมั่น

ก่อนที่ร่างบางจะเดินไปต่อแถวรายงานตัวโดยมีร่างถึกของแคนดี้ ยืนกระทืบเท้าอยู่ด้านหลัง เรียกรอยยิ้มของโซลและเจนนี่ได้เป็นอย่างดี

“จะเข้าปีหนึ่งแล้วเหรอครับ” เสียงทุ้มของรุ่นพี่ที่นั่งอยู่เก้าอี้ลงทะเบียน เอ่ยทักร่างบางของโซล เพียงแค่เห็นใบหน้าเด็กของหญิงสาว บวกกับชุดนักเรียนมอปลายยิ่งทำให้เธอดูเด็กเหมือนเด็กมอต้น

ยิ่งใบหน้าจิ้มลิ้มยิ่งสะกดสายตาของชายหนุ่มที่พบเห็นได้เป็นอย่างดี ทำให้โซลมีผู้ชายเข้าหาเป็นประจำ

“ค่ะพี่” เสียงหวานที่ตอบไม่เต็มเสียง เพียงแค่เห็นหน้าผู้ชายคนนี้ จริง ๆ เธอชินกับการที่ถูกทักมาโดยตลอดว่าหน้าเด็ก เพราะเธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กแถมยังตัดผมบ๊อบสั้น จึงทำให้หลายคนเอ่ยทักเสมอ

“หน้าเด็กจังเลยนะครับ”

“ขอบคุณค่ะ” ใบหน้ากระลิ้มกระเหลี่ยของผู้ชายหน้าตี๋ตรงหน้า ทำให้ร่างบางอยากจะหายตัวออกไปจากตรงหน้า สายตาที่ดูเจ้าเล่ห์เริ่มทำให้หญิงสาวเบี่ยงหน้าหนี

“พี่ชื่อภัทรนะครับ เป็นรุ่นพี่ปีสอง” เสียงทุ้มเอ่ยบอกกับโซล ใบหน้าและสายตาสื่อความหมายเจาะจงว่าเขาต้องการสานต่อความสัมพันธ์ในครั้งนี้

“ค่ะ”

“น้องมีเบอร์ไหมครับ”

“เออ คือ”ใบหน้าของผู้ชายตรงหน้าที่ดูไม่หน้าไว้ใจ ทำให้ร่างบางตอบกลับด้วยน้ำเสียงกระอักกระอวนและเริ่มเลิกลักจนเพื่อนที่ยืนอยู่ข้างหลังสังเกตอาการได้และรีบเข้ามากันเพื่อนรักของตัวเองเอาไว้

“แกเสร็จรึยัง” เสียงทุ้มของแคนดี้เอ่ยทักร่างเล็กที่ยืนนิ่งอยู่ ร่างถึกที่เห็นโซลหันหน้ามาขอความช่วยเหลือจึงทำให้แคนดี้ก็รีบเข้ามาเป็นไม้กันหมาให้กับเพื่อนรักทันที

“เสร็จแล้วใช่ไหมคะพี่” หลังจากที่ร่างเล็กยื่นเอกสารเรียบร้อย เธอหันไปบอกกับเพื่อนรักและรีบเดินออกจากบริเวณนั้นไปทันที

“ความสวยเป็นเหตุ ฉันล่ะปวดหัวกับพวกแก” หลังจากที่ทั้งสามลงทะเบียนกันเสร็จสรรพ เสียงทุ้มของร่างถึกถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเบื่อหน่ายในความสวยของเพื่อนรักทั้งสองของตัวเอง เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจอเหตุการณ์แบบนี้

“ฉันจะสวยให้น้อยลงก็แล้วกัน”

“ทำไมแกไม่สู้วะ? ไอ้โซล”

“อ้าว!!ฉันก็สำรวมเอาไว้ก่อนสิแก ฉันเป็นแค่เด็กปีหนึ่งนะ” ใบหน้าจิ้มลิ้มหันไปบอกกับแคนดี้ที่ตั้งคำถามให้กับเพื่อนรัก

เพราะปกติโซลไม่ใช่ผู้หญิงที่กลัวผู้ชายมาแซวและถ้าเกิดว่าเธอไม่พอใจใคร หญิงสาวก็มักจะด่ากราดโดยไม่ต้องรอให้แคนดี้เข้าไปช่วย

“นี่!!พวกแกให้ฉันรับหน้าแทน”

“ใช่ / ใช่” สองสาวต่างสไตล์หันไปตอบแคนดี้พร้อมเพียงกัน รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้าสวยของทั้งสอง

“พวกแกไม่ใช่นางเอกของเรื่องนี้”

“โทษทีจ๊ะ พอดีเรื่องนี้ฉันเป็นนางเอก” ร่างเล็กเดินเข้าไปกระซิบข้างหูของแคนดี้ หญิงสาวกระซิบข้างหูของแคนดี้เบา ๆ ใบหน้าจิ้มลิ้มที่ประกายไปด้วยความแสบของเธอ ทำให้แคนดี้อยากจะฟาดก้นโซลสักป๊าบ

“ไม่ได้ เรื่องนี้ฉันต้องเป็นนางเอก”

“ไรท์แต่งให้ฉัน”

“แกพูดเรื่องอะไรโซล” ใบหน้างุนงงของแคนดี้และจินนี่ที่ยืนคิ้วขมวดเข้าหากันเป็นปม เพียงเพราะพวกเธอไม่เข้าใจในสิ่งที่โซลกำลังพูดออกมา

“เรื่องนี้ฉันเป็นนางเอก พวกแกรู้แค่นี้ก็พอ”

“เออ / เออ” ใบหน้าปลงตกของเพื่อนรักทั้งสอง จำใจตอบรับเพื่อนรักอย่างโซล ซึ่งพวกเธอก็ไม่เข้าใจประโยคที่เพื่อนรักพูดเลยสักนิด ออกจะดูเหมือนโซลกำลังเพ้อถึงอะไรบางอย่างซึ่งพวกเธอก็ไม่ทราบได้

“เอ๊ะ!!แล้วใครจะเป็นพระเอกของเรื่องดี ไรท์เขียนให้โซลมีแฟนเป็นหมอได้มุ้ย” ใบหน้าเพ้อฝันของร่างเล็กปรากฏบนใบหน้าจิ้มลิ้ม

โซลชอบผู้ชายสะอาดและสุขุม พูดจาสุภาพ อ่อนโยนเป็นสุภาพบุรุษ หน้าตาออกไปทางโอปป้าเกาหลีจะดีมาก ซึ่งเธอเห็นมาหลายคนแล้วหลังจากเข้ามามอบตัวที่มหาลัยแห่งนี้

“ฉันว่าแกไปนอนก่อนไหม สงสัยขายของดึก”

“ฉันเห็นด้วยกับแคนดี้นะ เจอกันเปิดเทอม” ร่างเพรียวของจินนี่เดินออกไปจากบริเวณนั้นเป็นคนแรกโดยมีแคนดี้เดินตามหลังไปไม่ห่าง ปล่อยให้ร่างเล็กยืนทำหน้าเพ้อฝันอยู่แบบนั้น

“เฮ้ย!!พวกแกรอฉันด้วย”