ตอนที่16
1212 Words
ตอนที่16
(ฌอน)
นอกจากไม่เคยจีบหญิงแล้วผมยังไม่เคยง้อผู้หญิงคนไหนเลยจะว่าไปไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้างอนผมต่างหากแต่สำหรับคนนี้เธอกล้าครับแล้วไม่ใช่กล้าธรรมดานะครับเธอกล้ามาก
“มึนหิวมั้ย”
“....”
ไร้สัญญาณตอบรับจากร่างบางที่กำลังนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง
ตั้งแต่ตื่นมามินิมาร์ทไม่คุยกับผมเลยแม้แต่คำเดียวคงเป็นเพราะเรื่องเมื่อคืน
ผมก็รุนแรงไปจริงนั่นแหละแต่จะทำให้ได้เธอแมร่งน่ากินขนาดนี้ยิ่งกินยิ่งอร่อยคิดแล้วก็อยากกินขึ้นมาอีกแล้ว
“ไม่หิวหรอ หืม”
ผมขึ้นไปนอนบนเตียงข้างมินิมาร์ทก่อนจะหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ มินิมาร์ทเหล่ตามองผมนิดนึงก่อนจะลุกหนี
“โอ๊ย”
“เป็นอะไรรึเปล่ามึนมึน”
ลืมไปเลยว่าเมื่อคืนจัดหนักไปหน่อย ผมรีบเข้าไปช่วยพยุงเมียสุดที่รักสงสัยครั้งหน้าผมต้องรู้จักเบาแรงบ้างแล้ว
“เดี๋ยวกูอุ้มไปอาบน้ำ”
สายตาไม่ไว้วางใจจากดวงตาคู่สวยส่งมาให้ผมทันทีเมื่อผมเสนอแบบนั้นและนั่นทำให้ผมคิดถึงเรื่องเมื่อคืนถึงเหตุการณ์ในห้องน้ำคิดแล้วก็อดยิ้มไม่ได้
“ครั้งนี้อาบน้ำจริงๆครับ”
เวลาล่วงเลยมาเกือบเย็นมินิมาร์ทก็ยังไม่ยอมคุยกับผมไม่ว่าผมจะเอาใจเธอแค่ไหนเธอก็ไม่แม้แต่จะหลุดพูดออกมาเลย
“มึนมึนถ้ายังเงียบแบบนี้กูจะโกรธแล้วนะ”
ผมตัดสินใจเดินไปหยุดหน้ามินิมาร์ทและมันก็ได้ผลครับเธอหันมองผมจากนั้นเธอก็ผลักผมออกไม่ให้บังทีวี
แมร่งเอ้ยเป็นคนอื่นผมกระทืบตายคาตีนไปแล้วแต่คนนี้ไม่กล้าจริงๆหรือโทรปรึกษาไอเชนดีวะมันจะได้เรื่องรึเปล่าแต่ขืนอยู่แบบนี้บ้าตายแน่
“ฮัลโหลไอเชน”
“ว่าไงครับ เฮียเมื่อคืนหายไปไหนกันรู้มั้ยผมเหงานะนอนคนเดียว”
“กูไม่มีเวลามาเล่นกับมึง”
“แล้วโทรมาทำไมกูต้องประชุม”
“มินโกรธกูหวะทำไงดีวะ”
“โอ๊ย ไอเฮียมึงถามกูแล้วกูจะถามใครจัดการเองแล้วกัน”
“อ้าว ไอน้องเลวช่วยกูก่อน”
“กูยุ่งครับเฮียบาย”
ปิ๊บ<
วันนี้มันเป็นวันบัดซบอะไรเนี่ยมีน้อง น้องก็ไม่สนใจมีเมีย เมียก็ไม่สนใจ
“มึนมึนจะไปไหนอะ”
ผมรีบวิ่งไปขวางประตูเมื่อเห็นมินิมาร์ทกำลังจะเดินออกจากห้อง เธอหันมองผมพลางขยับปากพูดไม่ออกเสียงแต่ขยับปากเน้นชัดๆจับใจความได้ว่า เ-สื-อ-ก
ปัง!
ประตูปิดลงแทบจะกระแทกหน้าผมซึ่งกำลังยืนอึ้งกับคำด่าเมื่อกี๋อยู่ เสือกอย่างนั้นหรอนี่เธอว่าผมเสือกหรอมันจะมากไปรึเปล่าวะ
“มึนมึนมันจะมากไปแล้วนะ!! มันจะอะไรนักหนาวะก็ขอโทษไปแล้วไง”
ไม่ทันทีผมจะถึงตัวเธอมินิมาร์ทก็เดินขึ้นรถเบนซ์สีขาวไปเสียก่อนถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นรถของเพื่อนเธอ
“เฮียครับเฮีย”
“อะไรอีกวะ”
ลูกน้องคนสนิทวิ่งหน้าตื่นเข้ามาหา
“คุณหญิงกำลังมาที่นี่ครับ”
โอ๊ย มันอะไรนักหนาวะเนี่ยเรื่องแม่ของลูกยังเคลียร์ไม่เสร็จเลยแม่กูมาต่ออีกซึ่งถ้าเป็นเรื่องแม่ผมโดนคนเดียวไม่ได้น้องชายที่รักต้องโดนด้วย
“มึงไปลากคอไอเชนมา”
“ละ...ลากคอคุณเชนไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะครับ”
“เออ ไปลากมาให้ได้ภายในครึ่งชั่วโมงถ้าไม่ได้กูเอาพวกมึงตาย”
ผมนั่งหงุดหงิดอยู่ในห้องทำงานพยายามกดโทรออกหามินิมาร์ทหลายครั้งแต่เธอตัดสายตลอดทำไมการเป็นผู้ชายที่ดีรักเมียมันยากแบบนี้วะ -_-<
“ไอฌอนมึงตายคนเดียวไม่ได้รึยังไงวะลากกูมาทำเหี้ยอะไร”
ไม่ต้องเงยหน้าก็รู้ครับว่าใคร
“ไหนมึงบอกจะช่วยกูเรื่องนี้ไงถ้ามึงช่วยกูสำเร็จมึงก็ได้ประโยชน์ด้วยไม่ดีรึไง”
เชนกระแทกตัวลงบนโซฟาสายตาคมกริบของมันจ้องผมเหมือนจะฆ่าจะแกงผมทำเป็นไม่เห็นยังไงงานนี้ก็ต้องพึ่งมัน
ผมรู้ดีกว่ามันคือผู้ชายหล่อแสนดีในสายตาคนอื่นแต่ภายในเต็มไปด้วยแผนการร้ายกาจจนบางทีผมเองยังแอบกลัวน้องชายตัวเอง
“ถ้ากูไม่กลัวจะต้องมาโดนจับคู่แบบมึงกูไม่ช่วยหรอกนะเฮีย”
ใช่ครับไอเชนช่วยผมเพราะพวกเราคิดว่าหากผมสามารถแสดงให้แม่เห็นได้ว่าคนรักที่ผมหาเองดีและทำให้ผมมีความสุขจะทำให้แม่ล้มเลิกความคิดจะจับคู่ให้ผมและไอเชนซึ่งเป็นรายต่อไปที่จะโดนหลังจากที่ผมเป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว
“Hi ลูกรักของแม่”
เสียงสดใสร่าเริงดังขึ้นก่อนจะเห็นตัวซะเอง แม่ตรงปรี่เข้ามาหอมแก้มผมซ้ายขวา
“อ้าวลูกรักอีกคนของแม่มาที่นี่ได้ไงจ๊ะ”
และเมื่อท่านเห็นไอเชนก็ตรงเข้าไปหอมแก้มเชนไม่ต่างกัน
“แม่มาทำอะไร”
“เชนดูพี่ชายเราสิพูดเสียงแข็งกับแม่อีกแล้ว”
“แล้วแม่มาทำอะไรล่ะครับ”
“ก็มาดูว่าที่ลูกสะใภ้แม่ไง”
“ว่าที่ลูกสะใภ้!”
“อ้าว ก็เมื่อวานเชนโทรไปบอกแม่ว่าฌอนจะแนะนำให้แม่รู้จักไง”
ผมหันไปมองน้องชายตัวดีด้วยสายตาอาฆาต
ว่าทำไมมันให้ผมเอามินิมาร์ทมาด้วยแล้วบอกว่าเผื่อแม่มาจะได้ใช้เป็นข้ออ้างอย่างนี้ไม่เรียกว่าเผื่อแล้วเรียกว่ามันตั้งใจทำให้เข้าแผนการมันมากกว่า
“มินกลับไปแล้วครับและผมก็ไม่ได้คิดนัดแม่มาเจอเธอ”
“ได้ไงกันไม่รู้ล่ะพรุ่งนี้ลูกต้องพาเธอเข้าไปพบแม่และคุณย่า”
“โธ่วแม่”
จะเข้าไปพบได้ไงล่ะตอนนี้แม้แต่หน้าผมเธอยังไม่มองเลย
“เชนด้วยเรายังมีความผิดเรื่องหนูจีนอยู่นะ”
“อะไรกันแม่เรื่องนี้ต้องโทษเฮียสิ”
“พอๆทั้งคู่ไม่ต้องมาโอดครวญแม่พูดเป็นครั้งสุดท้ายถ้าพรุ่งนี้ไม่ทำตามที่แม่สั่งพวกแกจะได้รู้ว่านรกเป็นยังไง”
ผมและเชนมองหน้ากันก่อนจะลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่
“เข้าใจมั้ย!”
“ครับ” x2
“ดีมากเจอกันพรุ่งนี้นะลูกรัก อิอิ”
นางมารผมพูดได้เต็มปากเต็มคำเลยว่าเธอหญิงสาวสวยในคราบนางมารเมื่อได้ดั่งใจแม่ก็เดินออกไปอารมณ์ดีเหมือนคนถูกหวย
“แมร่งเอ้ย! อะไรนักหนาวะเมียก็งอนแม่ก็เผด็จการ”
“มึงเลิกโวยวายเหอะเฮียแล้วนี่ไปทำอะไรซ้อเขาถึงงอน”
“ก็เอา”
“หืม”
“เอาหนักไปหน่อยมั้ง”
“มึงว่าไงนะไอเฮีย โอ๊ย กูอยากลาออกจากการเป็นน้องชายมึงจริงๆ”
——
- Writer
