“นี่ ๆ ข้าพูดกับเจ้าอยู่ เจ้ามัวแต่คิดสิ่งใด”
“หืม ท่านว่าอันนะเจ้าคะ”
“หากเจ้าทำได้จริงข้าจะรับซื้อมันไว้ทั้งหมดเอง สี่ดอกนี่ข้าให้ราคาดอกละสามร้อยตำลึง” แม้ยังมีอาการมึนเมา แต่หยวนหย่งเล่อยังคุยราคารู้เรื่องอยู่
เซี่ยซือซือไม่รู้ราคาที่แท้จริงของเห็ดหลินจือไฟ แต่ถึงหยวนหย่งเล่อจะนำไปขายในราคาที่แพงกว่านี้ นางก็ไม่ว่าอันใดหรอก เขาดีกับนางและครอบครัวยิ่งนัก ถือว่าเป็นการตอบแทนน้ำใจเขาก็แล้วกัน อีกอย่างนางยังมีดงเห็ดหลินจือไฟอยู่ เชื้อของเห็ดคงถูกเพาะไว้บนผนัง เจริญเติบโตได้อย่างไม่มีวันหมด
“เจ้ายิ้มอันใด ไม่น่าวางใจชอบกล”
“ข้าแค่สงสัย หากท่านเอาเห็ดหลินจือไฟพวกนี้ไปขาย มันจะเป็นเงินเท่าใดกันแน่”
“เฮอะ ทำเป็นรู้ดี พ่อบ้านเกาพานางไปรับเงิน”
ชิ ! รีบไล่ข้าเชียวนะ พ่อค้าหน้าเลือดได้กระทั่งยามเมา
“ขอรับนายท่าน”
เกาหลี่เฉียงยิ้มที่เซี่ยซือซือรู้ทันนายท่านของเขา รีบเดินนำหน้านางไปยังห้อง
