ระหว่างช่วยกันต้มยาตามที่นักพรตเฒ่าแนะนำ เซี่ยซือซือก็แอบถามถึงที่มา ของการบาดเจ็บจนรักษาไม่ได้ของถานจ้าน นางเคยรู้มาบ้างตามคำเล่าลือของชาวบ้าน แต่คงไม่จริงเท่ากับรู้จากปากของนางถาน
“พูดแล้วข้าก็เจ็บใจนัก คนที่มาทำร้ายจ้านเออร์ของข้า เป็นลูกศิษย์ในสำนักศึกษาเดียวกัน แต่ดันเป็นลูกชายของนายอำเภอเจียง”
“ลูกชายนายอำเภอเจียง ?” เหมือนเรื่องจะใหญ่กว่าที่นางคิดไว้
“ใช่น่ะสิ เด็กคนนั้นเห็นว่าจ้านเออร์ของข้า เรียนเก่งที่สุดในห้องเรียน มักจะมากลั่นแกล้งอยู่เป็นประจำ จ้านเออร์ไม่อยากมีปัญหา จึงพยายามเลี่ยงมาโดยตลอด แต่วันนั้นเลี่ยงอย่างไรก็ไม่พ้น เพราะอาจารย์ดันเปรียบเทียบความสามารถ ของเด็กคนนั้นกับจ้านเออร์ อาจารย์กล่าวว่าจ้านเออร์นั้นแม้ฐานะยากจน แต่มีความขยันหมั่นเพียรเป็นอย่างมาก ผิดกับบางคนมีพร้อมสรรพทั้งฐานะและเงินทอง กลับไม่รู้จักคุณค่าของสิ่งเหล่านั้น”
“โอ้ เช่นนั้นก็แย่ล่ะสิ”
“โทษอาจารย
