คำพูดเน้นย้ำของนิวรินทำเอาอิงทัชต้องรีบเก็บอาการ เพื่อไม่ให้เธอรู้ว่าตอนนี้เขากำลังเป็นห่วงเธออยู่จริงๆ อิงทัชกระตุกยิ้มมุมปากพลางยักไหล่ขึ้นมาอย่างกวนๆ
“ฉันก็พูดไปอย่างนั้นแหละ หึ”
“แต่ที่แน่ๆ คืนนี้แกต้องกลับกับฉัน”
คำพูดเชิงออกคำสั่งที่หลุดออกมาจากปากของอิงทัช ทำเอานิวรินถึงกับกลอกตามองบนอย่างรู้สึกเบื่อหน่าย คนตัวเล็กพ่นลมออกจากปากอย่างไม่สบอารมณ์
“ไม่มีทาง ฉันจะกลับกับทามไท”
ครืดดดดด....ครืดดดด.....ครืดดดด
เสียงสายเข้าโทรศัพท์มือถือของทามไท เขาใช้มือข้างขวาล้วงมันขึ้นมาดูเบอร์ที่โชว์อยู่บนหน้าจอ สีหน้าทามไทดูลังเลไม่น้อย แลดูคิดไม่ตกว่าจะกดรับสายนี้ดีหรือเปล่า แต่เขาเลือกที่จะตัดสายทิ้งไปแล้วหย่อนมันใส่ในกระเป๋ากางเกงตัวหรู
ครืดดดด....ครืดดดด...ครืดดดด....
มือหนาล้วงเข้าไปที่กระเป๋ากางเกงแล้วเอาโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูเบอร์ที่หน้าจออีกครั้ง เขาหันหน้ามามองนิวรินก่อนที่จะยิ้มแหยๆ
