อิงทัชนิ่งอึ้งไปช่วงขณะ ตอนนี้ความรู้สึกเขาราวกับโดนค้อนปอนด์อันใหญ่ทุบลงเข้าไปที่ศีรษะอย่างแรง หูทั้งสองข้างอื้อจนไม่ได้ยินเสียงอะไรแม้แต่นิดเดียว ใบหน้าที่เคยมาดมั่นมีความมั่นใจในตัวเอง กลับถอดสีเป็นซีดขาว คนตัวเล็กเอามือเรียวตบเบาๆ ไปที่หน้าของอิงทัชเพื่อเรียกสติเขาให้กลับคืนมา
“อิงทัช อิงทัช คุณเป็นอะไร?”
นิวรินเอียงคอมองคนตัวใหญ่รูปร่างกำยำล่ำสัน ที่กำลังนั่งเงียบไม่พูดไม่จาด้วยความสงสัย นิวรินไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าตอนนี้อิงทัชเผลอใจไปให้เธอเสียแล้ว ไม่รู้เลยว่าคำพูดที่เธอเอ่ยเล่นๆ มันเป็นเรื่องจริง
“เปล่าๆ ก็ดีเหมือนกัน หึๆ”
เขาพยายามเค้นเสียงหัวเราะออกมาจากลำคอ เพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกที่มีกับนิวริน ตอนนี้อิงทัชอยากจะดึงรั้งเธอเข้ามากอดให้แนบแน่นไม่ให้ไปไหน แต่ก็ทำได้แค่เพียงมองเธอที่กำลังจะหลุดลอยไป กลายเป็นผู้หญิงของคนอื่น
“แล้วเรื่องงานแต่งเราล่ะจะทำยังไง”
นิวรินเอ่ยขึ้นพร้อม
