ตอนที่ 8 ยอมรับชะตากรรม
971 Words
.
..
...
....
เขายังคงนั่งนิ่งไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามองแม้แต่น้อย
“ไปกับป้าเถอะค่ะคุณอิน ป้าจะพาขึ้นไปดูห้องพัก” ป้าสมัยจับมืออินทิราไว้พยายามปลอบให้เธออารมณ์เย็นลง เธอคิดไว้แล้วว่าบาสเตียนจะต้องทำเรื่องยุ่งๆ อะไรสักอย่างในที่สุดก็เป็นจริง
“ค่ะป้า”
พูดจบเจ้าหล่อนก็ถอนหายใจเสียงดัง ใบหน้าที่เคยขาวใสกลับแดงระเรื่อด้วยความโมโห จากนั้นก็เดินตามหลังป้าสมัยขึ้นไปยังห้องพัก
บาสเตียนได้แต่มองตามหลังไป แสยะยิ้มราวกับซาตานร้าย ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เป็นคนหัวอ่อนอย่างที่เขาคิดไว้ คาดว่าอีกไม่นานเจ้าหล่อนจะต้องแผลงฤทธิ์อย่างแน่นอน เขาต้องเตรียมรับมือเอาไว้ให้หนักๆ เลยทีเดียว
“คนอย่างเธอไม่มีทางเอาชนะฉันได้หรอก”
อินทิราเดินตามหลังป้าสมัยและสาวใช้ที่ชื่อนงคราญขึ้นมาบนห้องพักซึ่งอยู่ชั้นสอง ความหรูหราและใหญ่โตไม่สามารถดึงความสนใจจากผู้มาใหม่ได้เลยสักนิด เพราะในใจมัวแต่คิดเรื่องที่เพิ่งประสบพบเจอมาเมื่อสักครู่ หล่อนจะไม่มีทางยอมเป็นฝ่ายเสียเปรียบนายนั่นแน่นอน
“ถึงแล้วค่ะ นี่คือห้องพักของคุณ”
“ขอบคุณนะคะป้า แต่ตอนนี้หนูคงอยู่ที่นี่ลำบากซะแล้วล่ะ ดันมาเจอคนโรคจิตเข้าให้ซะงั้น หนูขอโทษที่ต้องพูดตรงๆ อดไม่ได้จริงๆ” อินทิรายืนบ่นอยู่หน้าประตูห้อง
“ไม่เป็นไรค่ะ ป้าว่าเราเข้าไปคุยกันในห้องดีกว่า”
“ค่ะป้า”
เมื่อเข้ามาในห้องแล้วอินทิราก็รู้สึกโล่งอกไปได้มากพอสมควร อย่างน้อยก็ยังมีพื้นที่ส่วนตัวให้เธอในคฤหาสน์แห่งนี้
“มันเกิดอะไรขึ้นคะทำไมคุณถึงได้กรี๊ดลั่นบ้านซะขนาดนั้น”
“ตอนแรกคุณปราลีบอกหนูว่าจะให้มาเป็นแม่อุ้มบุญ แต่พอมาถึงอีตาบ้านั่นกลับจะให้หนูเป็นทั้งเมียและแม่ของลูกซะงั้น มันไม่เหมือนอย่างที่เคยคุยเอาไว้เลยสักนิด สรุปว่าคุณปราลีหลอกหนูมาให้อีตาบ้านี้แน่ๆ” เจ้าหล่อนบ่นให้คนทั้งสองฟัง
“ป้าว่าไม่น่าใช่ คุณปราลีเธอไม่ใช่คนกลับกลอกอย่างนั้นสักหน่อย มันต้องเป็นแผนของคุณบาสเตียนแน่ๆ” ป้าสมัยเอ่ยอย่างมั่นใจ
“ป้ารู้จักคุณปราลีด้วยเหรอคะ”
“รู้จักสิ แต่ก่อนเธอก็มาทำงานเป็นเลขาคุณบาสเตียนที่นี่”
“หนูไม่รู้จะทำยังไงแล้วป้า ป้าต้องช่วยหนูนะถึงยังไงเราก็เป็นคนไทยด้วยกัน หนูไม่อยากเป็นเมียนายโรคจิตนั่นเลย” อินทิรายกมือขึ้นไหว้ป้าสมัยพลางเอ่ยขอร้อง
“ป้าว่าคุณใจเย็นๆ ก่อนนะคะ คุณบาสเตียนไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้นหรอก อ้อ! ป้าลืมบอกไปว่าคุณหน้าเหมือนกับแฟนเก่าของคุณบาสเตียนอย่างกับแกะเลย”
“แฟนเก่า! แล้วมันเกี่ยวอะไรกับหนูล่ะป้า”
“ก็แฟนเก่าคุณบาสเตียนเคยทิ้งไปแต่งงานกับเศรษฐีชาวอังกฤษน่ะสิ จนคุณบาสเตียนเป็นบ้าเป็นบอไปหลายเดือน จากที่เคยเป็นคนน่ารัก ร่าเริง พูดคุยเก่งกลายมาเป็นอย่างที่เห็นนี่ล่ะค่ะ ป้าคิดว่าเธอคงจะอยากได้คุณมาเป็นตัวแทนแฟนเก่าเพื่อ...” ป้าสมัยแทบไม่อยากเอ่ยต่อไป เพราะกลัวว่าอินทิราจะคิดมาก
“เพื่ออะไรคะป้า บอกหนูมาเถอะจะได้รับมือตั้งแต่เนิ่นๆ เพราะถึงยังไงหนูก็หนีไปไหนไม่ได้อยู่แล้ว”
“เพื่อแก้แค้นคืนไงคะ”
“บ้าไปแล้ว!! ผู้ชายคนนี้โรคจิตจริงๆ”
“ป้ามีเรื่องอยากขอร้องคุณค่ะ”
“เรื่องอะไรคะ อย่างหนูจะช่วยอะไรป้าได้เนี่ย”
“ป้าอยากให้คุณทำให้คุณบาสเตียนคนเดิมกลับมาได้ไหมคะ ป้าเลี้ยงเธอมาตั้งแต่เด็กรู้ดีว่าเนื้อแท้ของเธอไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น” เมื่อนึกถึงบาสเตียนคนก่อนที่น่ารัก ทำเอาป้าสมัยถึงกับถอนหายใจเสียงดัง เพราะอยากได้บาสเตียนคนเดิมกลับมา
“หนูคงรับปากป้าไม่ได้หรอกค่ะ ลำพังหนูเองยังเอาตัวไม่รอดเลย” อินทิรารีบปฏิเสธทันที เพราะเธอยังไม่รู้ตื้นลึกหนาบางของผู้ชายคนนี้เลยสักนิด
“ป้าเข้าใจค่ะ เอาเป็นว่าป้าไม่รบกวนแล้ว พักผ่อนให้สบายนะคะ ถ้าต้องการอะไรเรียกป้าหรือนงได้”
“ค่ะป้า ขอบคุณมากๆ นะคะ”
“ไม่เป็นไรค่ะคนไทยเหมือนกันเราไม่ทิ้งกันอยู่แล้ว” ป้าสมัยยิ้มให้ก่อนจะเดินออกจากห้องไปพร้อมกับนงคราญ
เมื่ออยู่เพียงลำพังแล้วอินทิราก็รีบล็อกประตูห้องไว้ ก่อนจะเดินกลับมานั่งข้างเตียง กวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องด้วยความหวาดกลัว แม้ที่นี่อาจจะดูหรูหรามากแต่กลับไม่ทำให้เธออยากอยู่แม้แต่น้อย เธออยากจะหนีออกไปในตอนนี้เสียด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้ไม่มีใครที่พอจะช่วยได้ แถมยังมีปัญหาเรื่องเงินอีกต่างหาก ทุกอย่างมันมืดแปดด้านไปหมด
ในเมื่อเลือกทางเดินนี้แล้วจะต้องเดินไปให้สุด เพื่อไม่ให้มารดาที่กำลังรักษาตัวอยู่ต้องเป็นห่วง ชีวิตเธอมันไม่มีเคยมีทางเลือกมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว เป็นอย่างนี้ทุกครั้งไป คงต้องทำใจยอมรับชะตากรรมที่กำลังจะเกิดขึ้นในเร็ววันนี้ให้ได้
- Writer
