นางร้ายเบอร์หนึ่ง

ตอนที่ 3 เลขา

หลังจากกวนเลขาสาวเสร็จคีรันก็หันมาทำงานตรงหน้าต่อ เขาใช้เวลาจนถึงเย็นกว่าจะจัดการเอกสารทุกอย่างเสร็จ เหลือบมองนาฬิกาอีกทีก็เกือบห้าโมงเย็น ชายหนุ่มมองไปยังโซฟาก็เห็นว่าต้นหลิวกำลังนั่งจัดการเอกสารรอเขาอย่างขะมักเขม้น

ชายหนุ่มกระตุกยิ้มเล็กน้อยพร้อมเอนหลังพิงเก้าอี้สำรวจใบหน้าสวยหวานที่ดึงสายตาเขาตั้งแต่ครั้งแรกเห็น ความน่ารักสดใสของเธอดึงดูดเขาไว้จนไม่อาจปฏิเสธความต้องการของตนเองได้

“ผมขอกาแฟสักแก้ว” เขาเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าหญิงสาวเริ่มมีสีหน้าตึงเครียดเพราะนั่งทำงานนานเกินไป ทุกวันที่รอเขากลับบ้านต้นหลิวไม่เคยปล่อยเวลาให้เสียเปล่า เธอหอบงานเข้ามานั่งทำเสมอ เขาแทบไม่เคยเห็นเธอว่างเลยแม้แต่วันเดียว

“กาแฟหมดค่ะ ถ้าท่านประธานอยากดื่มก็ไปที่ห้องหลิวสิคะ”

เธอมักอ้างแบบนี้ทุกครั้งเวลาเขาขอกาแฟตอนเย็น คีรันดื่มทีไรก็มักจะทำงานเพลินจนดึกดื่นทุกที

“ซื้อร้านหน้าบริษัทไม่ง่ายกว่าเหรอ” เขาลุกจากเก้าอี้ผู้บริหาร จากนั้นตรงเข้ามาเก็บเอกสารตรงหน้าของหญิงสาวใส่กระเป๋า

“ของไม่สดเท่าที่ห้องหรอกค่ะ วันนี้อยู่กับหลิวนะคะ หลิวจะทำอาหารให้ทานด้วย” ต้นหลิวกอดแขนของชายหนุ่มที่ยื่นมือมาขยี้ผมของเธอเบา ๆ

ใบหน้าสวยร้อนผ่าวด้วยความรู้สึกขัดเขินกับการกระทำของชายหนุ่มที่ไม่บ่อยนักจะได้เห็น เธอจำได้ว่าตอนที่รู้จักกันแรก ๆ คีรันเย็นชามากกว่านี้หลายเท่าตัว

“หาคนล้างจานสินะ” แก้มแดงระเรื่อของเธอดูน่ารักเสียจนเขาอดใจโน้มไปหอมไม่ไหว

ต้นหลิวทำอาหารให้เขาทานทีไรคนล้างจานก็กลายเป็นเขาทุกที ครั้นจะเอาแต่ใจตัวเองเหมือนอยู่ที่บ้านก็ไม่ได้เพราะต้นหลิวเองก็เหนื่อยทั้งจากงานและดูแลเขามากแล้ว เขาเสนอทางออกให้หาคนใช้มาดูแลบ้านประจำหญิงสาวก็ปฏิเสธเพราะชอบความเป็นส่วนตัว สุดท้ายก็ได้จ้างคนมาทำความสะอาดสัปดาห์ละครั้งแทน โดยวันธรรมดาต้นหลิวว่างก็จะเป็นคนทำ

“สรุปว่าตกลงนะคะ” ดวงตากลมโตส่งไปอ้อนคนตัวโตที่ทำท่าคิดอยู่ครู่หนึ่ง

“ปฏิเสธได้เหรอ” เมื่อไรปฏิเสธต้นหลิวคนน่ารักก็จะกลายร่างเป็นอีกแบบในทันทีและเขาก็ไม่ชอบให้เธอกลายร่างเป็นนางมารร้ายสักเท่าไร

“จุ๊บ น่ารักที่สุด” ริมฝีปากนุ่มจูบเป็นรางวัลให้แก่คนน่ารักที่ยอมตามใจเธอ

“ต้องเอางานไปทำด้วยนะ” เขามองงานบนโต๊ะที่ค้างอยู่เล็กน้อย หากทำให้เสร็จวันนี้ทั้งหมดพรุ่งนี้ก็จะมีเวลาว่างมากขึ้น

“หลิวจะช่วยคุณคีเองค่ะไม่ต้องห่วง” หญิงสาวเสนอตัวช่วยเมื่อเห็นอาการเหนื่อยล้าจากคนข้างกาย

คีรันทุ่มเททำงานเพราะเป็นลูกชายคนโต หน้าที่การงานทุกอย่างจึงตกมาอยู่ในมือเขาทั้งหมด น้องสาวของเขาก็เลือกจะเป็นหมอไม่ได้เข้ามายุ่งเกี่ยวกับงานในบริษัท ต้นหลิวอาจไม่ได้เก่งเท่ากับคีรันแต่บางอย่างก็พอจะปรึกษาหรือคุยกันได้ เธอจบบริหารธุรกิจเกียรตินิยมอันดับหนึ่งมีเหรอจะช่วยแบ่งเบาภาระเขาไม่ได้

“ก่อนจะช่วยดูเอกสาร กลับถึงบ้านช่วยให้ผมหายเหนื่อยก่อนดีกว่า” คีรันก้มลงกระซิบข้างหูต้นหลิวที่หลุดเสียงหัวเราะออกมาอย่างขบขันกับท่าทางเจ้าเล่ห์ของเขา

สรุปวันจันทร์ถึงพฤหัสของเธอนั้นแทบไม่ได้พักเลยทั้งกลางวันกลางคืน ร่างกายเธอทนมาได้ขนาดนี้ก็นับว่าเก่งมากแล้ว หากไม่มีวันหยุดเธอได้ตายกันพอดี