นางร้ายเบอร์หนึ่ง

ตอนที่ 2 แอบแซ่บ

ห้องทำงานผู้บริหารชั้นบนสุดเป็นสถานที่ทำงานของต้นหลิว เลขาสาวคนเก่งที่สามารถจัดการทุกอย่างให้เจ้านายได้โดยไม่ขาดตกบกพร่อง เธอทุ่มเทแรงกายเพื่อให้งานออกมาดีที่สุดก็เพื่อท่านประธานหนุ่มที่ตอนนี้กำลังรั้งร่างของเลขาสาวให้มานั่งบนตัก เสื้อเชิ้ตรัดรูปถูกปลดกระดุมออกเผยหน้าอกอวบอิ่มที่เบียดชิดกันภายใต้ชุดชั้นในสีดำที่ดูจะเล็กไปสำหรับความอวบใหญ่นี้

“คุณคีรอเลิกงานก่อนดีกว่านะคะ” หญิงสาวรีบห้ามเขาก่อนที่ทุกอย่างจะเลยเถิดไปมากกว่าที่ควร ตอนแรกตั้งใจจะอ่อยอีกฝ่ายเล่น ๆ ทว่าเขากลับไม่ยอมปล่อยเธอออกจากห้องง่าย ๆ

“ตอนไหนก็เหมือนกัน คุณจงใจมายั่วผมอยู่แล้วนี่”

มือใหญ่ลูบไล้หน้าขานวลเนียนแสนนุ่ม จมูกโด่งสันสูดดมกลิ่นหอมอ่อน ๆ จากพวงแก้มอิ่มที่แต่งหน้าบาง ๆ อวดผิวสุขภาพดีเพราะเจ้าตัวหมั่นออกกำลังกายอยู่เสมอ

“รู้แล้วทำไมไม่ปฏิเสธล่ะคะ อ๊ะ คุณคี” หญิงสาวพยายามกลั้นเสียงหวานไม่ให้หลุดออกมาทว่าไม่สามารถควบคุมมันได้สักครั้ง ห้องน้ำแม้จะเก็บเสียงแต่เธอก็มองว่าไม่ควรมาทำเรื่องแบบนี้ในห้องทำงาน

คีรันที่เธอเคยเจอในช่วงแรกไม่ได้เป็นคนหื่นทุกสถานที่แบบนี้ เขาเคยบอกว่าไม่อยากยุ่งกับเธอที่สุดแต่ตอนนี้กลับตรงกันข้าม

“ปฏิเสธแล้วคุณเคยฟังเหรอหลิว” ตั้งแต่รับต้นหลิวเข้ามาทำงาน เธอยั่วเขาสามเวลาหลังอาหาร ผู้ชายอย่างเขามีเหรอจะต้านทานไหว ต้นหลิวไม่ใช่แค่สวยแต่เธอเก่งในทุกด้านโดยเฉพาะเรื่องบนเตียง

ข้อตกลงในการอยู่ร่วมกันคือเขาและเธอทำตัวเป็นเจ้านายกับลูกน้องเวลาอยู่ในที่ทำงาน เวลานอกเหนือจากนั้นก็ใช้ชีวิตกันปกติไม่ได้ปิดบังเสียทีเดียว อาจตอบยากหน่อยเวลาคนถามสถานะในตอนนี้แต่เขาก็พูดได้เต็มปากว่าต้นหลิวเป็นผู้หญิงของเขา

“หลิวแค่อยากกอดเฉย ๆ นี่คะ ไม่ได้เจอคุณคีตั้งสามวัน”

เสียงหวานออดอ้อนพร้อมกับช้อนตามองชายหนุ่มที่ละจากสองเต้าอวบอิ่มขึ้นมาสบตาคนตัวเล็กบนตัก

“คุณตั้งกฎเองนะ” ตั้งแต่วันศุกร์ไปจนวันอาทิตย์เธอไม่ว่างมาเจอเขา เวลาของเราคือวันจันทร์ถึงพฤหัสเท่านั้น

หลังเลิกงานต้นหลิวจะกลับบ้านพร้อมเขา ส่วนใหญ่จะใช้ชีวิตอยู่ในบ้านที่เขาซื้อไว้หลังจากตกลงเริ่มความสัมพันธ์ บางวันที่เขากลับบ้านใหญ่หญิงสาวก็กลับห้องของตัวเอง ต้นหลิวไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเขาเลยสักครั้ง กลายเป็นเขาเองที่มักจะโอนเงินให้เธอเป็นประจำ เขาเป็นคนได้ผลประโยชน์อยู่ฝ่ายเดียวแต่ต้นหลิวเสียก็ดูเป็นการเอาเปรียบมากเกินไป

ดังนั้นทั้งบ้านและรถเขาจึงเลือกจะซื้อให้เป็นชื่อของต้นหลิว แม้เธอจะไม่ได้อยู่บ้านที่เขาหาให้ทุกวันก็ตาม

“หลิวก็ต้องมีวันพักผ่อนบ้างสิคะ อีกอย่างวันหยุดแบบนั้นคุณคีก็ต้องอยู่กับครอบครัวไม่ใช่เหรอ” เธอไม่ได้เห็นแก่ตัวถึงขนาดดึงเขาไว้กับตัวเองทุกวัน คีรันมีครอบครัวและเขาก็ควรได้พักผ่อนเช่นกัน

“ถ้างั้นก็เลิกปฏิเสธแล้วช่วยกันทำให้มันเสร็จจะดีกว่า”

เพราะแบบนี้ไงเขาถึงต้องแบ่งเวลางานใช้กับต้นหลิว กลางคืนจะได้ไม่ต้องกวนหญิงสาวมาก

หญิงสาวไม่ได้ตอบกลับแต่ขยับกายลุกจากตักมานั่งคุกเข่าตรงหน้าชายหนุ่มที่ประคองใบหน้าของเธออย่างพอใจ ต้นหลิวพูดง่ายไม่ค่อยขัดใจเขา เธอดื้ออยู่เรื่องเดียวคือขี้หึงและไม่ชอบให้ผู้หญิงคนไหนมายุ่งกับเขามากเกินพอดี