คัทลินรีบหันหน้ากลับมา “เอาสิเอา แหมล้อเล่นแค่นี้” เธอรีบรับสมุดมาอุ้มไว้อย่างถนอม แลบลิ้นสีชมพูด้วยท่าทางซุกซน จนหนุ่มๆ ที่เดินผ่านไปผ่านมาแถวนั้นต้องเอี้ยวคอมองแทบเคล็ด
เมื่อสมุดเล่มนั้นถูกดึงไปไพลินจึงรู้สึกเบาตัวนิดหน่อย แต่ยังเหลือหนังสือและสมุดอื่นอีกเต็มอ้อมแขนอยู่ดี
“วันนี้จะไปไหนต่ออ่ะฟ้า?” ไพลินถาม
“ว่าจะไปดูหนังก่อนสักรอบ” ฟ้าพราวตอบ “ป่านนี้พี่วิณณ์น่าจะเล่นบาสรออยู่ที่เดิมแหละ”
“อือ...” ไพลินพยักหน้าเล็กน้อยไม่ได้ถามอะไรอีก
คัทลินยื่นหน้ามาใกล้ฟ้าพราว “ใครอ่ะ? พี่วิณณ์”
ไพลินช่วยตอบ “คู่หมั้นยัยฟ้าน่ะ”
“หา!” ยามคนสวยตาโตยิ่งดูเหมือนตุ๊กตาบลายโคตรน่ารัก “ยัยฟ้า แกมีคู่หมั้น?”
ฟ้าพราวเอ่ยขำๆ “แกจะตกใจอะไรขนาดนั้นยะ ยัยแคท”
“เฮ้ย! ไม่ให้ตกใจได้ไง ไม่เจอกันแค่เทอมเดียว แกที่ไม่เคยมีแฟน และไม่คิดจะมีแฟน แต่กลับมีคู่หมั้นเนี่ยนะ”
“อือ...” ฟ้าพราวไม่อยากเล่าวีรกรรม
