หย่าให้รักร้าวราน นิยายเซต รัก | หย่า | ร้าง

โต้กลับ

ภูริดาก็ไม่ได้สนใจ เธอเปิดฝาชีขึ้นมาดูว่ามีอะไรอยู่ข้างในนั้น เมื่อวานเธอใช้พลังงานหนักมาก แล้วก็ไม่ได้กินข้าว กลับมาถึงบ้านก็นอนเลย ตอนนี้ท้องไส้เริ่มปั่นป่วน รู้สึกหิวขึ้นมาแล้ว

“ช่วยตักข้าวให้ฉันด้วยก็แล้วกัน ฉันหิว”

ทอดาวถอนใจอีกที ภูริดาช่างไม่รู้สึกรู้สา ทำเป็นทองไม่รู้ร้อน ทอดาวเอาแต่ส่ายหน้า

“คุณออกมาทั้งชุดนอนแบบนี้ คุณได้ล้างหน้าแปรงฟันหรือยังคะ” ทอดาวก็อดเหน็บไม่ได้อีก

“เอ๊ะ! นี่เธอไม่ใช่แม่ของฉันนะ แล้วนี่... มันก็ปากของฉัน ท้องของฉัน ฉันจะแปรงฟันหรือไม่แปรงฟัน ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ พูดแล้วก็หมดอารมณ์เลย เชอะ” ภูริดานั่งกอดอก แล้วเปลี่ยนอิริยาบถเป็นยกกาแฟขึ้นดื่ม

“ระวังร้อนนะคะ”

“โอ้ะ!” กาแฟร้อน ๆ ลวกปากของภูริดา ทอดาวได้แต่แอบขำสะใจ หมุนตัวหันไปตักข้าวใส่จานมาให้กับภูริดา

“ขอบใจย่ะ” รีบหยิบช้อนขึ้นมาคนข้าว เพราะเห็นควันลอยกรุ่นน่าจะร้อนพอ ๆ กับกาแฟ

“คุณใหม่คะ คุณก็รู้อยู่ว่าที่บ้านเราไม่มีคนรับใช้นะคะ ยังไงคุณกินเสร็จแล้ว ก็ช่วยเก็บล้างด้วยค่ะ”

ภูริดาอ้าปากเหมือนกำลังจะพูดอะไรอีก

แต่ว่าทอดาวก็ไม่ฟัง เธอเดินคลี่ยิ้มละมุนออกไปจากห้องครัว สำหรับตัวทอดาว ตอนนี้ก็กำลังควันออกหูเหมือนกัน เธอไม่รู้จะระบายเรื่องนี้ให้ใครฟังได้ ทอดาวได้แต่เก็บซ่อนความขุ่นมัวเอาไว้ในใจ

เธอเดินออกไปหน้าบ้าน ตั้งใจจะไปสูดอากาศสักหน่อย แม้ว่าอากาศข้างนอกจะร้อนแทบตับแตกเพราะเวลาใกล้เที่ยง แต่ก็ดีกว่าอยู่ข้างในบ้าน ขนาดคุณปริญไม่อยู่ แต่บรรยากาศในบ้านยังตึงเครียดได้

ทันทีที่เธอออกไป ทอดาวก็ได้ยินเสียงแตร และเห็นรถคันที่คุ้นตา รถยนต์ของปกป้องจอดอยู่หน้าบ้าน

“เฮ... คุณพี่สะใภ้ครับ ก็ว่าอยู่ทำไมไม่รับสายของผม เมื่อกี้ผมโทรหาคุณพี่สะใภ้แล้วนะครับ ไม่มีใครรับสาย ที่แท้พี่สะใภ้ก็จะออกมาต้อนรับผมนี่เอง” ทอดาวก็ยังชั่งใจ

“คุณพี่สะใภ้ครับช่วยเปิดประตูให้ผมหน่อยสิครับ” แล้วเขาก็โชว์ของที่เต็มสองกำมือให้เธอดู

“อะไรหรือคะนั่นคุณป้อง”

“คุณแม่น่ะสิครับ ลุกขึ้นทำอาหารเพื่อให้ผมเอามาฝากพี่ปริญ แม่ใช้ให้ผมเอาไปให้พี่ปริญที่โรงแรม แต่ผมไม่ไปหรอกนะ ผมเอามาฝากคุณพี่สะใภ้ที่นี่ดีกว่า รีบ ๆ เปิดสิครับ หนักมาก”

ทอดาวลังเลว่าเธอจะเปิดประตูบ้านให้กับปกป้องดีหรือเปล่า เพราะตระหนักได้ว่าภูริดาอยู่ข้างในบ้าน

“พี่สะใภ้ครับ ผมหนักนะครับ”

เขาส่งเสียงออกมาอีกครั้ง ทอดาวหันไปดูในบ้าน ก่อนจะตัดสินใจ เธอไปเปิดประตูให้เขาเข้ามา

“ประเทศไทยหรือเมืองขึ้นของพระอาทิตย์กันแน่ครับ ทำไมอากาศมันร้อนอย่างนี้ โอ๊ย ๆ ร้อนจริง ๆ ไม่ไหว ๆ” เหงื่อของปกป้องตกทีเดียว แล้วเขาก็ไม่รอทอดาว ปกป้องเดินลิ่ว ๆ เข้าไปในบ้าน

ทอดาวขยับเท้าเดินตาม เธอปิดเรื่องนี้ไม่ได้อีกต่อไป

“เดี๋ยวก่อนค่ะคุณปกป้องรอทอดาวด้วยค่ะ” เธอรีบเดินตามอย่างรีบเร่ง ใบหน้าเหนื่อย

ปกป้องหยุดอยู่ที่หน้าประตู เขาหันกลับมามองหน้าของพี่สะใภ้ ทั้งแววตาและสีหน้าของทอดาวไม่ดีเท่าไร ชายหนุ่มได้กลิ่นตุ ๆ เห็นเค้าลางที่ไม่ดีบางอย่าง แล้วเมื่อวานนี้พี่สะใภ้ถามถึงภูริดา ‘เอ๊ะ! หรือว่า’

พอเขาเข้าไปในบ้าน เขาก็เจอะเข้ากับภูริดาจริง ๆ ชายหนุ่มถึงกับอ้าปากค้างกับชุดนอนที่ภูริดาใส่อยู่ มันแทบปิดอะไรไม่ได้เลย เขาเห็นโครงสร้างของร่างกายส่วนเว้าส่วนโค้งที่ซ่อนอยู่ข้างใน เขาถึงกลืนน้ำลายดังเอื๊อก

‘เนื้อ นม ไข่ ขาวจั๊วะแบบนี้แหละ’

ที่เมื่อก่อนเขากับพี่ปริญจึงได้แย่งกันจีบเธอ แต่ตอนจีบทั้งสองพี่น้องไม่ได้รู้หรอกว่าได้จีบผู้หญิงคนเดียวกัน มาโป๊ะแตกตอนที่ไปเจอกันที่ร้านอาหาร ตอนที่ปริญควงภูริดาไปกินข้าวที่ร้านเดียวกันกับที่ปกป้องไปกินกับเพื่อน

“ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่” ปกป้องถามเสียงแข็งอย่างกับตำรวจกำลังสอบปากคำผู้ร้าย และสายตาที่เขามองภูริดาก็ไม่พอใจเอามาก ๆ

ภูริดาเองในตอนนั้นที่เธอตัดสินใจเลือกปริญเป็นแฟน เพราะว่าปกป้องยังเรียนไม่จบ ปริญที่ดูเป็นผู้ใหญ่ ดูอบอุ่น และมีวุฒิภาวะมากกว่า การงานก็กำลังดี ดูมีความก้าวหน้ามากกว่าน้องชายนั่นเอง

“ก็เจ้าของบ้านเขาอนุญาต ทำไมฉันจะอยู่ที่นี่ไม่ได้ล่ะ”

“แต่ที่นี่เป็นเรือนหอของพี่ปริญกับพี่สะใภ้ของผม ทางที่ดีคุณควรออกไปหาโรงแรมอยู่ หรือไม่ ก็ไปเช่าบ้านอยู่จะไม่ดีกว่าหรือ แล้วนี่... สภาพ” ปกป้องใช้มือชี้ไล่ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า มองภูริดาอย่างสังเวชใจ

“เธอจะเดินแก้ผ้ารอบบ้านคนอื่นแบบนี้ไม่ได้ น่าเกลียดที่สุด” ปกป้องว่าเธอแรง ๆ

ภูริดาก้มมองสภาพตัวเอง เรือนร่างที่แสนภูมิใจของเธอ แต่เมื่อทบทวนคำพูดของปกป้อง ภูริดาก็ทำสีหน้าไม่พอใจ เธอมองตอบปกป้องอย่างหงุดหงิด

“คนที่จะไล่ฉันออกไปจากบ้านหลังนี้ได้ ก็มีแต่พี่ปริญเท่านั้น คนอื่นไม่มีสิทธิ์” พูดเพราะปริญถือหางเธอ

ปกป้องหันมามองหน้าพี่สะใภ้ ที่ตอนนี้กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ดวงหน้ามีแต่ความเศร้าหมอง เขาก็มองเธออย่างเห็นใจ

“ในเมื่อพี่ปริญอนุญาตให้เธอมาอยู่ที่นี่ได้ ถ้าอย่างนั้นฉันขอพี่ปริญมาอยู่ที่นี่ด้วยดีกว่า จะได้เป็นไม้กันหมา”

“นายนี่มัน...” ภูริดาเต้นเร่า ๆ อย่างไม่พอใจ

ทอดาวรีบเข้ามาขวางทั้งสองคน “เดี๋ยวก่อนค่ะคุณป้อง คุณป้องมาร้อน ๆ เชิญนั่งก่อนสิคะ จะกินน้ำเย็นไหม” และใช้สายตาไล่ภูริดาให้กลับเข้าไปในห้องนอน

ทอดาวไม่อยากให้ทั้งสองคนถกเถียงกันไปมากกว่านี้

ปกป้องหันมายิ้มบาง ๆ ก่อนจะนั่งลงแบบทำหน้าตาขวางโลก เขายังส่งสายตาท้าทายมองภูริดาอีกด้วย

ภูริดาเห็นท่าไม่ดี และไม่อยากต่อกร หรือเสวนากับปกป้องอีก ภูริดาจึงเดินกลับเข้าไปในห้องนอนของเธอ

ปกป้องได้มองตามพี่สะใภ้ที มองตามภูริดาที

ภูริดาต้องมีแผนอะไรอยู่ในใจแน่นอน ถึงได้มาอยู่ที่นี่ ข่าวลือที่บอกว่าภูริดาเลิกกับสามีชาวสิงคโปร์นั่นก็คงจะเป็นจริง

------------

ฝากวิจารณ์ด้วยนะคะ ดรามาเรื่องแรก ๆ