ฝัน dream
1283 Words
ที่บ้านของคุณแม่รัตมา
“แม่จะให้ผมเอาอาหารพวกนี้ไปให้พี่ปริญหรือครับ” ปกป้องทำหน้าเซ็ง ๆ
“ก็ใช่น่ะสิ ก็แกว่างอยู่ ป้องช่วยแม่หน่อยไม่ได้หรือไง”
เขาแสร้งพ่นลมหายใจแรง ๆ ยกมือขึ้นมากอดอก
“แม่ก็รู้อยู่เต็มหัวอกว่า ผมไม่ชอบพี่ปริญ และอีกอย่างหนึ่งผมก็ไม่อยากจะเห็นหน้าเขาด้วย”แม่ใช้แววตาขอร้อง
“แกจะมาคิดแค้นอะไรพี่เขาเรื่องเก่าพวกนั้น แม่ไม่เคยจำสักเรื่องเดียว รู้ไหม”
“ทั้งที่เขาเป็นลูกชายที่ไม่รักแม่นะเหรอครับ แม่ก็ยัง...” ปกป้องเลือกที่จะไม่พูดต่อเพราะเห็นแววหม่นเศร้าในดวงตาแม่
“แต่มันก็เป็นความผิดของแม่นี่นา” แม่ก็ยังโทษตัวเอง
“โถ่! แม่ครับ ถ้าแม่ไม่แต่งงานกับพ่อ แล้วจะมีผมไหม พี่ปริญแหละที่ใจคับแคบ เรื่องอะไรต่ออะไรก็ผ่านไปเนิ่นนานแล้ว เขาก็ยังยึดติดอยู่ได้”
“ป้องอย่ามาพูดเรื่องเก่าเรื่องเดิมอีกเลยนะ แค่แกช่วยเอาอาหารที่แม่ทำไปฝากพี่ปริญเท่านั้นเอง ชอบพูดให้แม่คิดเยอะ” ปกป้องรีบเดินเข้าไปกอดแม่จากด้านหลัง แล้วหอมแก้มแม่ฟอดใหญ่
“ผมก็ไม่ได้เจ้าคิดเจ้าแค้นอะไรหรอกนะครับ”
“แต่แกชอบพูดย้ำ ๆ ซ้ำ ๆ เหมือนคนแก่” แม่ว่าให้อีก
“แม่อะ”
“อ้อ... พูดถึงเรื่องเจ้าคิดเจ้าแค้น ป้องยังโกรธพี่ปริญเรื่องของผู้ใหญ่ ยายใหม่น่ะ”
“ไม่ใช่สักหน่อยครับ เรื่องของยายใหม่น่ะ เธอไปมีผัวสิงคโปร์แล้ว ผมไม่อะไรกับเธอและพี่ปริญทั้งนั้น”
“แต่ป้องก็ยังติดค้างอยู่ในใจ”
“แล้วไงครับ”
“ที่สุดท้ายยายใหม่ไปเป็นแฟนกับพี่ปริญ ไม่เลือกป้อง” แม่วิจารณ์เรื่องเก่าอีก
“แม่จะพูดเรื่องนี้ทำไมครับ คนอย่างผม หน้าตาดีอย่างนี้ ผมหาแฟนสวย ๆ อึ๋ม ๆ ได้อีกเป็นสิบคนครับ”
“ขี้โม้จริง ตั้งแต่จบเรื่องยายใหม่ ป้องก็ไม่เคยมีแฟน”
“ผู้หญิงนิสัยไม่ดีนะครับ ผมไม่อยากคบหรอก ทั้งเจ้ากี้เจ้าการ ครอบงำชีวิต ผมเพียงไม่อยากมีแม่อีกคนน่ะ”
“หา! แกว่าอะไรนะ แม่ขี้บ่นเหรอ ถึงได้เปรียบเปรยแบบนี้” แล้วฝ่ามือของแม่ก็ตีเพียะเข้าหลังของปกป้องเต็ม ๆ
“นี่แกกำลังว่าแม่อยู่นะตาป้อง ประเดี๋ยวเถอะ” แม่กำลังเงื้อมือเพื่อตีเขาอีก
ปกป้องรีบคว้าเอาของทุกอย่างที่แม่จัดเตรียมเอาไว้ วิ่งออกไปจากหน้าบ้าน ตรงไปที่รถยนต์ของเขา แม่รีบเดินตาม
“ผมไปแล้วนะครับแม่ แต่ผมจะไม่ไปหาพี่ปริญที่โรงแรมหรอก ผมจะเอาไปให้ที่บ้านก็แล้วกัน”
“แล้วแต่เถอะ อ้อ... แม่ฝากความคิดถึงให้กับหนูทอดาวด้วยนะ”
“ครับ”
“อย่าลืมบอกกับหนูทอดาวด้วย แม่ขอหลานสักคน”
ปกป้องรีบเอากระจกลง “แม่ก็โทรไปบอกพี่ปริญ ลูกชายคนโปรดของแม่เองเถอะครับ เพราะคนที่จะทำหลาน ไม่ใช่พี่สะใภ้ของผมเพียงคนเดียว พี่ปริญก็ต้องทำด้วย นะแม่นะ” พูดจบ ปกป้องก็ขับออกไปในทันที
ส่วนแม่นั้น ได้แต่คิดถึงแต่ลูกชายของตนเอง ‘ปริญแต่งงานมาตั้งสามปีแล้ว ทำไมไม่มีลูกสักทีนะ ไม่รู้ใครมีปัญหา’ แล้วท่านก็ยกมือไหว้
“คุณพระคุณเจ้า เทวดา รุกขเทวดา สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายทั้งปวง ช่วยดลบันดาลให้ลูกชายของดิฉันมีลูกกับหนูทอดาวด้วยเถอะ ฉันจะดีใจมาก ๆ เลยค่ะ เขาจะได้รู้จักความรักของพ่อกับแม่ที่มีให้ลูก” พูดไปยิ้มไปเหมือนคนเพี้ยน ท่านรักลูกชายคนนี้เหลือเกิน
แม้ว่าปริญจะแสดงออกกับคุณรัตมาไม่ดีนัก แต่ว่าความรักของแม่อย่างท่านยังคงเหมือนเดิม คุณรัตมาเข้าใจลูกชายดี เพราะเธอมีสามีใหม่ สาเหตุนี้แหละ เป็นเรื่องที่ทำให้ท่านห่างเหินกับปริญ
‘ปริญครับ แม่รักลูกเสมอ แม่คนนี้มีแต่ความหวังดีกับลูกจริง ๆ ขอให้ปริญมีลูกเสียที ลูกจะได้รู้ว่าแม่รักและห่วงใยลูกแค่ไหน’
ที่บ้านของปริญ
ภูริดาใส่ชุดนอนเดินออกมาข้างนอก ตอนนี้เป็นเวลาใกล้เที่ยงแล้ว ทันทีที่เห็นทอดาว ภูริดาก็เอ่ยขึ้นมา
“ช่วยชงกาแฟให้หน่อยได้ไหมทอดาว”
ทอดาวหันมามองภูริดาอย่างช้า ๆ อย่างไม่สบอารมณ์
“คุณจะขอให้ฉันชงกาแฟในฐานะเจ้าของบ้าน หรือคนรับใช้ของคุณคะ” เพราะน้ำเสียงที่ออกคำสั่งนั้นชัดเจน
“ฉันก็ไม่ได้จะใช้เธอหรอกนะ แต่ฉันไม่รู้ว่า อะไร ๆ อยู่ตรงไหน ฉันยังเรียนรู้ที่จะอยู่ที่นี่ เอ... หรือว่า” ภูริดาทำท่าคิด
“ถ้าฉันอยากอยู่ที่นี่ ก็ควรจะต้องทำทุกอย่าง ก็ใช่อะนะ ต่อไปฉันอาจจะกลายเป็นเจ้าของบ้านก็ได้” แล้วยิ้มร้าย ภูริดาเดินเข้าไปในครัว
ทอดาวใจเสีย ผู้หญิงหน้าด้านหน้าทน ประกาศตัวโต้ง ๆ ว่าอยากเข้ามาทำหน้าที่แทนเธอ ทอดาวรีบเดินตามไป
“ไม่เป็นไรค่ะคุณใหม่ ฉันจะชงกาแฟให้คุณเอง คุณจะกินกาแฟดำ ใส่น้ำตาลกี่ก้อน หรือว่าจะใส่ครีมด้วยคะ”
ภูริดายิ้มอย่างสะใจ “ขอกาแฟดำ ฉันกินกาแฟสองช้อน ไม่เอาทั้งน้ำตาล และก็ครีม โอเค... อ้อ แล้วเธอรู้ไหมว่าฉันน่ะกินกาแฟเหมือนพี่ปริญเลย เธอกินแบบนี้หรือเปล่า”
ภูริดาพูดเคลมเหมือนกับกัมพูชาเคลมอะไร ๆ ของไทยเลย ภูริดาแสดงตัวว่า เธอมีอะไรที่คล้ายกับปริญ
ทอดาวถึงกับถอนหายใจออกมา รีบชงกาแฟให้กับภูริดา ในตอนที่เธอเอากาแฟมาเสิร์ฟ ภูริดาก็นั่งลงไปที่โต๊ะอาหาร
ชุดนอนที่ภูริดาใส่นั้นเห็นทะลุไปทุกสัดทุกส่วน ยิ่งมีแสงลอดส่องเข้ามาผ่านหน้าต่าง และในมุมที่ทอดาวเห็น ทอดาวกระแทกถ้วยกาแฟลงไปบนโต๊ะตรงหน้าของภูริดา
“ตอนนี้คุณมาอยู่บ้านคนอื่น ฉันขอติงนะคะ ช่วยแต่งตัวสภาพนี้แค่อยู่ในห้องเท่านั้น อย่าออกเดินเพ่นพ่านข้างนอกห้องนอนอย่างนี้เลยค่ะ มันไม่น่าดูเท่าไหร่เลยค่ะ” สายตาตำหนิ
“มันก็ไม่เห็นแปลกตรงไหนนี่”
“แปลกค่ะ ถ้ามีคุณปริญอยู่ด้วย เพราะตอนนี้ฉันเห็นเรือนร่างของคุณแทบทะลุปรุโปร่ง”
“ฮ่า...” ภูริดาหัวเราะลั่นเมื่อจบคำพูดของทอดาว ทำให้ทอดาวหน้าตึงและแดงขึ้นมา
“แต่ผู้หญิงเรา ถ้าจะให้ดี ก็ควรปกปิดร่างกายบ้างนะคะ ไม่ใช่เปิดเผยไปซะหมด แบบนี้ของอะไรที่มันได้ง่าย ๆ มันก็ไม่มีอะไรที่น่าชื่นชมอีกต่อไปค่ะ”
“นี่เธอว่าฉันอีกแล้วนะ มันเนื้อตัวของฉัน ฉันจะทำอะไรก็ได้”
“ตรรกะของคุณมันแปลก ๆ นะคะ ฉันก็เปล่าว่าคุณค่ะ แต่ที่พูดที่ติง เพราะในฐานะที่เป็นผู้หญิงด้วยกันเท่านั้น คุณอาจจะไปอยู่เมืองนอก ใช้ชีวิตที่นั่น และรับเอาวัฒนธรรมแบบนั้นมา แต่ว่าการใช้ชีวิตที่บ้านหลังนี้ พวกเรามีกติกาอยู่นะคะว่า เราจะไม่ใส่ชุดนอนออกมาเดินเพ่นพ่านค่ะ”
- Writer
