Ep 3.1 ซวยจริงอะไรจริง
570 Words
“ฉันสิสมควรร้อง”
“เอ๋?”
“เมื่อไหร่เธอจะเลิกดึงคอฉันวะ -_-^”
“ห๊ะ!”
ฉันละมือซ้ายจากข้อมือด้านขวาที่พันธนาการคอเซย์ไว้จนเขาต้องยื่นหน้ามาชิดทันทีที่ถูกทัก เซย์จึงลุกขึ้นยืนและดึงมือฉันให้ลุกตาม ความขบขันที่พราวในดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้น ทำเอาฉันแยกเขี้ยวฟ่อ แทบจะเอานิ้วจิ้มตามันให้บอดกันไปข้างเลย!
“เฮ้ย นี่มันสีน้ำนี่หว่าไม่ใช่เลือดซะหน่อย”
“ก็เออสิ นายโดนปาร์ตี้หลอกแล้ว“
แต่กว่าจะรู้ตัวได้นะ -_-
ฉันปาดมือบนหน้าผากตัวเองก่อนจะป้ายสีแดงที่ติดมือมาบนหน้าเซย์อย่างไว ฮ่าๆ
ร่างสูงตรงหน้าชะงักน้อยๆ ก่อนจะยิ้มเหี้ยมเกรียมเสียจนฉันต้องดีดตัวหนีออกมายืนห่างๆ หาทางหนีทีไล่
“ฮ่าๆ แก้มแดงเป็นตูดลิงเลยนายน่ะ”
“เธออยากแดงเถือกไปทั้งหน้าไหม?”
“ฝันไปเถอะเซนต์เซย่า! นายไม่มีทางจับฉันทันหรอก!”
ฉันแลบลิ้นให้เซย์ ก่อนจะคว้าหมอนบนเตียงด้านหลังขว้างใส่เขาสุดแรงเพื่อสร้างโอกาสในการหนี!
...แต่สุดท้ายเรื่องความไวก็ต้องยกให้พ่อยอดมนุษย์นี่อยู่ดีสินะ T^T
“โฮ่ หายซ่าเลยนะ” คนตรงหน้ายิ้มทะเล้น เมื่อฉวยแขนฉันไว้ได้ ส่วนหมอนที่ขว้างไปก็ถูกรับไว้ได้ด้วยมือใหญ่อีกข้าง ฮือๆ เค้าผิดไปแล้วววว TOT
“อยู่เฉยๆ ซิ”
เซย์หยิบผ้าจากไหนไม่รู้มาเช็ดไปมาบนหน้าผากฉัน เพื่อลบสีน้ำที่เปรอะออกให้ โหย... เพิ่งรู้ว่าหมอนี่ก็มีอะไรดีๆ นอกจากชอบรังแกฉันอยู่เหมือนกันนะเนี่ย
“...”
“อะไร ทำไมทำจมูกหมูแบบนั้นอะ”
“เซย์ ผ้านี่กลิ่นมันแปลกๆ อะ”
“ก็แหงละ มันผ้าขี้ริ้วนี่”
“ห๊ะ!”
เซย์ยิ้มกว้างก่อนจะวางผ้าสีตุ่นๆ นั่นลงที่เดิมและเดินฮัมเพลงออกไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น อ... อ๊าย! ไอ้เซนต์เซย่า! แกต้องตายสถานเดียว!!!
“ย้าก!”
“เฮ้ย!”
สายไปแล้วที่จะร้องออกมาตอนนี้ เพราะฉันสวมวิญญาณปะลิงปิง (ลิง+ปลิง) วิ่งฉิวไปกระโดดเกาะหลังมันไว้แน่นหนา อย่าหวังว่าจะแกะออกเชียว!
“ฉันจะกินหูนาย”
“เฮ้ย! อย่านะโว้ย!”
“อย่ามาห้ามซะให้ยากเลย! เตรียมตัวตายได้!”
“อ๊าก!”
เซย่าร้องโหยหวน เมื่อฉันกัดลงที่หูขวาของมันแบบจมเขี้ยว หากยังไม่ทันได้ทำอะไรมากไปกว่านั้น ประตูห้องพยาบาลก็เปิดออกดังปัง พร้อมการปรากฏตัวของอาจารย์สาววัยจองคานแห่งฝ่ายปกครอง...
อาจารย์เลอลักษณ์นั่นเอง T0T!
แถมหนุ่มหล่อน่าหม่ำในชุดกาวน์ที่ตามอาจารย์เลอลักษณ์มาก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นคุณหมอคนใหม่ที่ฉันเพิ่งทำให้ท่านชีช้ำถึงทรวงในไปหมาดๆ เมื่อเช้านี้
“ฟาริมา!!! ศิวัช!!!”
-o- … -o-
“เย็นนี้พวกเธออยู่รอฉันที่ห้องเรียน! ฉันจะลงโทษพวกเธอให้หลาบจำเลย คอยดู!!!”
อาจารย์เลอลักษณ์สั่งพร้อมยื่นไม้เรียวสั่นๆ มาชี้หน้าพวกเราให้ก้มหน้ารับกรรม โดยหมดสิทธิ์อุทธรณ์ใดๆ วันนี้มันวันมหาวิปโยคอะไรของฉันวะ
ซวยจริงอะไรจริงเลยโว้ยยย TOT
- Writer
