บ่ายสามโมงกว่า รัมภาก็ตัดสินใจกลับมายังบ้านของตนเอง ซึ่งแน่นอนว่ามารดานั่งรออยู่แล้ว
“สวัสดีค่ะคุณแม่”
“เป็นสาวเป็นนาง หายออกจากบ้านไปทั้งคืนแบบนี้ รู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่นนะยายภา”
“เอ่อ... ภาขอโทษค่ะ”
หล่อนยกมือไหว้มารดา ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งข้างๆ ท่าน
“นี่ถ้าแม่ไม่โกหกคุณพ่อว่าแกไปนอนค้างกับไพลินนะ เรื่องใหญ่ไปแล้ว”
“ภาขอโทษค่ะคุณแม่ ภาจะไม่ทำอีกแล้วค่ะ”
“แล้วยังจะเรื่องที่เบี้ยวนัดพ่อภีมอีก รู้ไหมว่าทำแม่เดือดร้อน”
หล่อนต้องยกมือไหว้มารดาอีกครั้งอย่างสำนึกผิด “คุณแม่คะ ภาขอโทษจริงๆ ค่ะ”
“ขอโทษมันไม่พอหรอก”
“คุณแม่จะให้ภาทำอะไร ก็บอกภาได้เลยค่ะ ภายินดีทำทุกอย่างเพื่อไถ่โทษ”
คุณหญิงรำไพมองหน้าลูกสาว
“เย็นนี้ไปที่บ้านคุณลุงพร้อมพงษ์กับแม่”
“เอ่อ...”
“แกต้องไปขอโทษที่เบี้ยวนัดเมื่อวาน”
“แต่ภา...”
“ไหนแกบอกว่าจะทำทุกอย่างเพื่อไถ่โทษยังไงล่ะยายภา”
“เอ่อ...”
แต่หล่อนไม่คิดว่าจะ
