“แกหายหัวไปไหนมาทั้งคืนวะนังภา รู้ไหมทุกคนเป็นห่วงแกน่ะ” ทันทีเห็นรัมภาเดินเข้ามา ไพลินก็รีบยิงคำถามทันที
“ขอโทษนะที่ทำให้เป็นห่วง ฉันโทรบอกคุณแม่แล้วล่ะว่าสบายดี” รัมภาทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาภายในบ้านของไพลิน สีหน้าเศร้าหมองปิดไม่มิด
“แล้วแกปิดเครื่องหาพระแสงอะไรวะ”
“พอดีฉันเห็นคุณแม่โทรมาตามให้ไปกินข้าวกับพี่ภีมน่ะ ก็เลยปิดเครื่อง แล้วก็ตั้งใจว่าสักพักจะเปิดเครื่อง แต่ลืม...”
ไพลินจ้องหน้าเพื่อนสนิท มองอย่างพิจารณา ซึ่งก็เห็นว่ารัมภาผิดปกติไป
“สรุปแล้วแกไปไหนมาทั้งคืน แถมกลับมาสายโด่งแบบนี้น่ะ”
“ฉัน...”
“ห้ามโกหกนะ” ไพลินย้ำ
รัมภาจำต้องกัดฟันมองหน้าเพื่อนสนิท ก่อนจะพูดออกไปตามความจริง
“ฉันก็ไปกับผู้ชายที่แกนัดเอาไว้ให้น่ะสิ แล้วก็อยู่รอจนสาย แกก็ไม่เห็นเอานักข่าวไปเลย”
ใช่ หลังจากที่ผู้ชายคนนั้นแตกสามน้ำอย่างที่เขาต้องการแล้ว นักข่าวที่คิดว่าจะโผล่มาก็ไม่มา เขาจึงได้ลงจากเตียง และจ
