ตอนที่ 4

1155 Words

หล่อนไม่เคยเห็นหน้าอกของผู้ชายคนไหนสมบูรณ์แบบเช่นนี้ มันทั้งกว้าง ทั้งรกไปด้วยเส้นขนหยิกๆ สีอ่อนกว่าเส้นผมของเขาเล็กน้อย กล้ามเนื้อที่หน้าท้องแน่นมาก เห็นรูปรอยซิกแพคได้ชัดเจนเต็มตา พระเจ้า... ทำไมเขารูปร่างดีแบบนี้นะ หล่อนต้องรีบยกมือขึ้นซับน้ำลายที่มุมปากอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่น ซึ่งก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่มีสายเรียกเข้ามาพอดี รัมภาเป่าปากอย่างโล่งอก ก่อนจะรีบเดินไปค้นหาโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าสะพายที่วางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้ง ก่อนจะเบิกตากว้างตกใจ เมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของใครโทรเข้ามา “คุณแม่...” หล่อนยืนลังเลอยู่เสี้ยวนาทีก็ตัดสินใจกดปิดเครื่องโทรศัพท์มือถือในที่สุด “ขอโทษนะคะคุณแม่” หล่อนหย่อนโทรศัพท์มือถือลงไปในกระเป๋าสะพายตามเดิม และหันมามองคนตัวโต ก็เห็นว่าเขาเดินออกไปนอกระเบียงแล้ว ในสภาพไม่สวมเสื้อแบบนั้น หล่อนรีบเดินตามไปหยุดที่ประตูกระจก เอานิ้วแง้มเล็กน้อย เพื่อมองเขา และก็เห็นว่าเขากำลังยืนคุยโทรศัพท์มือถืออยู่ เขาคุยกับใครกัน? อาจจะเป็นลูกค้าสาวๆ รัมภาไม่อาจจะห้ามความไม่พอใจเอาไว้ได้ ทั้งๆ ที่ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะคิดด้วยซ้ำ “ครับ ไม่เป็นไรครับคุณป้า เอาไว้วันหน้าก็ได้ครับ ครับผม สวัสดีครับ” หล่อนเห็นเขาวางสายแล้ว ก็รีบเดินออกห่างเพื่อไม่ให้เขารู้ว่าหล่อนแอบฟังอยู่ ขณะที่ในใจก็อดคิดถึงคุณป้าที่เขาคุยโทรศัพท์ด้วยไม่ได้ ‘คงจะเป็นลูกค้าวัยดึกแต่กระเป๋าหนักสินะ’ หล่อนตวัดตามองเขาอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะออกคำสั่งให้เขาแก้ผ้าให้เสร็จแล้วขึ้นไปนอนบนเตียง “ฉันจ่ายเงินซื้อเวลาของคุณมา ดังนั้นฉันไม่ชอบให้คุณเอาเวลาไปคุยกับลูกค้าคนอื่น” แววตาของเขาที่จ้องมองตอบมานั้นมืดลึกและทำให้คนถูกมองอย่างหล่อนรู้สึกเสียวสันหลังแปลกประหลาด แต่ทำไมหล่อนต้องกลัวด้วยล่ะ ในเมื่อตอนนี้หล่อนคือเจ้านาย เป็นนายจ้าง “ถอดกางเกง แล้วขึ้นไปนอนบนเตียงได้แล้วค่ะ” เขาไม่ตอบ แต่ก็ทำตามความต้องการของหล่อนอย่างว่านอนสอนง่าย กางเกงขายาวถูกสลัดออกไปกองกับพื้น ตอนนี้เรือนกายทรงพลังของเขามีเหลือเพียงกางเกงชั้นในบ็อกเซอร์เพียงตัวเองเท่านั้น พระเจ้า... ทำไมเวลาเขามีเนื้อผ้าน้อยชิ้นแบบนี้ ถึงได้ดูใหญ่โตไปหมดเลยนะ หล่อนเป่าปาก และก็พยายามละสายตาจากเรือนกายทรงพลังของเขา แต่ดูเหมือนว่าจะทำได้ยากมาก เพราะสายตาเจ้ากรรมมันกวาดมองไปทั่วทั้งเนื้อทั้งตัวของผู้ชายตรงหน้า หล่อนเคยเห็นผู้ชายเปลือย เคยเห็นผู้ชายแก้ผ้า ทั้งในชีวิตจริง และเป็นภาพถ่าย แต่ให้ตายเถอะ ไม่มีผู้ชายคนไหนดูดี ดูสมบูรณ์แบบได้เท่ากับผู้ชายตรงหน้าคนนี้เลยแม้แต่คนเดียว ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยมัดกล้าม ดูแข็งแรง บึกบึน และทรงพลังอำนาจน่าเกรงขาม ไม่ว่าจะเป็นแผงอกที่เต็มไปด้วยเส้นขน หน้าท้องที่ดูแข็งปั๋งราวกับไม้กระดาน และต่ำลงไปกว่านั้น โอ้... หล่อนแทบหยุดหายใจ เมื่อสายตาไม่รักดีจ้องเป๋งไปที่เป้ากางเกงในบ็อกเซอร์ของเขา อะไรบางอย่างดุนดันออกมาเป็นรูปรอย มันเป็นอวัยวะอะไรทำไมหล่อนจะไม่รู้ล่ะ แล้วทำไมมันใหญ่แบบนี้ ขนาดยังไม่แข็งตัวยังใหญ่และยาวจนส่วนหัวแทบเล็ดลอดออกมาจากขอบกางเกงในบ็อกเซอร์ แล้วถ้ามันแข็งตัวล่ะ มันจะใหญ่โตแค่ไหน รัมภาหน้าซีดเผือดสลับแดงระเรื่อกับสิ่งที่เห็น ทั้งหวาดกลัวระคนอยากลิ้มลอง “คุณแน่ใจนะว่าต้องการให้ผมแค่นอนกอดคุณ” คำพูดหยันๆ ของผู้ชายเจ้าของเรือนร่างสมบูรณ์แบบดังขึ้น รัมภาได้สติทันที หล่อนรีบหันหน้าแดงก่ำมองไปทางอื่น หัวใจเต้นแรงระรัว ความร้อนฉ่ากำลังซ่องสุมกำลังพลอยู่ในอุ้งเชิงกราน หล่อนไม่เคยรู้สึกว่าในกลีบสาวมีน้ำไหลเยิ้มแบบนี้มาก่อน แต่ตอนนี้มันทะลักออกมามากมาย จนหล่อนเกรงว่ามันจะหยดทะลุเป้ากางเกงชั้นในออกมา “ทะ... ทำไมคุณถามแบบนั้นล่ะ” “หึ ก็ผมเห็นคุณจ้องเป้าผมคล้ายกับอยากจะกินใจจะขาดนี่” “ฉัน...” หล่อนเผลอหันไปสบประสานสายตากับเขา และก็เหมือนถูกดูดเข้าไปในดินแดนเขาวงกตที่ค้นหาทางออกไม่เจอ “ถ้าต้องการให้ผมเอาจริงๆ ก็บอกได้นะครับ เพราะผมไม่เพิ่มราคาหรอก” “ฉัน... ฉันไม่ได้ต้องการแบบนั้นสักหน่อย คุณก็แค่นอนกอดฉันเฉยๆ แล้วพรุ่งนี้เช้า เพื่อนฉันก็จะพานักข่าวมาที่นี่” หล่อนเห็นเขาไหวไหล่กว้างน้อยๆ อย่างไม่ไยดี ก่อนที่เขาจะเอานิ้วยาวรูดกางเกงในบ็อกเซอร์ออกไปจากกาย หล่อนกรีดร้องลั่น รีบหลับตาปี๋ “กรี๊ดดดด นี่คุณทำบ้าอะไรเนี่ย” “ผมก็ทำตามที่คุณบอกยังไงล่ะ” หล่อนรู้สึกเหมือนเขาเดินเข้ามาหยุดใกล้ๆ และมันใกล้มากจนรู้สึกถึงอะไรบางอย่างชนที่ท่อนแขน อะไรล่ะ แล้วมันคืออะไร...? ด้วยความอยากรู้หล่อนจึงลืมตามอง ก่อนจะต้องช็อกค้าง เมื่อเห็นงูตัวเขื่องกำลังเสียดสีกับท่อนแขนเล็กของตนเองอยู่ “คุณ...?!” หล่อนรีบกระโดดออกห่างและหันหน้าหนี ความอับอายมากมายเกิดขึ้นในอก หัวใจเต้นแรงระรัว ภาพที่เห็นมันยังติดตา เขาใหญ่ เขายาว ยิ่งกว่าที่จินตนาการเอาไว้อีก แถมท่าทางมันยังดุดัน และเต็มไปด้วยความหิวกระหาย หล่อนควรจะหนีออกไปจากห้องนี้ซะ ยุติความคิดบ้าๆ ลงให้หมด เพราะหากให้เขานอนกกกอดจริงๆ หล่อนอาจจะหักห้ามใจตัวเองไม่ได้ “อยากลองจับไหมครับ” “คุณ... คุณขึ้นไปอยู่ใต้ผ้าห่มเลยนะ ขึ้นไปเลย ไอ้คนลามก” เสียงหัวเราะกระด้างของเขาดังขึ้นพร้อมๆ กับเสียงเตียงยวบยาบ หล่อนค่อยๆ เอียงหน้าไปมองก็พบว่าผู้ชายหล่อลากไส้ขึ้นไปนอนอยู่ใต้ผ้าห่มสีขาวเรียบร้อยแล้ว หล่อนเป่าลมออกจากปากอย่างโล่งอก “แล้วเวลากอดฉัน เก็บไอ้งูของคุณให้ดีด้วย ฉันไม่อยากถูกมันกัด” หล่อนกัดฟันพูดออกไป หน้าตาก็แดงระเรื่อไม่หยุด “งูของผมไม่กัดใครมั่วซั่วหรอกครับ รับรองได้ว่าถ้าคุณไม่อนุญาต ก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more