ตอนที่ 2
1108 Words
“นี่แกจะเอาจริงเหรอวะ นังภา”
ไพลินเพื่อนสนิทที่เพิ่งบินกลับมาจากเรียนปริญญาโทที่ประเทศอังกฤษด้วยกันเอ่ยถามอย่างตกใจ
“อืม” รัมภาพยักหน้ารับ
“แต่มันเสี่ยงนะแก”
“ฉันรู้ แต่ฉันต้องการภาพฉาวๆ พวกนั้น ไม่อย่างนั้นนะ ฉันก็คงจะต้องถูกจับแต่งงานกับผู้ชายที่ฉันจำหน้าไม่ได้เลยอย่างหมอนั่นน่ะ”
“แต่แกก็น่าจะไปดูตัวก่อนนะ เผื่อหล่อลากดิน แกจะเสียดายเอานะ”
รัมภาส่ายหน้าไปมา “ต่อให้หล่อวัวตายควายล้ม แต่ถ้ามาบีบบังคับกันแบบนี้ ความหล่อมันก็หายวับไปหมดแล้วล่ะแก”
“แต่เย็นนี้แกต้องไปพบเขานี่”
“ใช่ แต่ฉันจะไม่ไปหรอก”
“แล้วแกจะทำเรื่องพิเรนทร์เมื่อไหร่ แล้วแกจะไปหาใครมาช่วยล่ะ”
รัมภานั่งนิ่ง พยายามคิด “ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่เดี๋ยวว่าจะไปนั่งเล่นในบาร์น่ะ ถ้าเห็นใครท่าทางเข้าตาก็จะลากไปทำตามแผนเลย”
“มันอันตรายนะ ถ้าจะหาผู้ชายจากที่แบบนั้นน่ะ”
รัมภาช้อนตาขึ้นมองเพื่อนสนิท
“แล้วแกจะให้ฉันไปหาผู้ชายจากไหนมาจัดฉากหลอกคุณแม่ล่ะ”
ไพลินนั่งคิดอยู่สักพักก็ดีดนิ้วขึ้นเสียงดัง “ฉันคิดออกแล้วว่ะแก”
“ยังไงเหรอไพลิน” รัมภาเองก็อดตื่นเต้นไม่ได้
“แกก็สั่งซื้อผู้ชายมาทางเน็ตดิ มันมีนะผู้ชายขายตัวน่ะ แต่เราก็ไม่ต้องให้มาทำจริงๆ ตกลงให้แค่ทำหลอกๆ เพื่อให้ได้ภาพฉาวๆ อย่างที่แกต้องการก็พอ”
“มันก็ดีแหละ แต่ว่าฉันจะไปหาซื้อที่ไหนกันล่ะ”
“เออ ไม่ต้องกังวล เดี๋ยวฉันจัดการให้”
ไพลินยิ้มกริ่มหน้าบาน
“เออ ขอบใจว่ะแก”
รัมภาเป่าลมออกจากปากอย่างโล่งอก ภาวนาให้สิ่งที่คิดเอาไว้สำเร็จไปได้ด้วยดี
เวลาผ่านไปสักพัก ไพลินก็จัดการนัดหนุ่มหล่อให้ตามที่รัมภาต้องการสำเร็จ
“เฮ้ยแก เรียบร้อยแล้วนะ”
“จริงเหรอ” รัมภายังไม่ค่อยมั่นใจ
“จริงสิ นี่ฉันเลือกตัวท็อปๆ ให้เลยนะ แต่ค่าตัวก็แพงหน่อยนะแก ชั่วโมงละหมื่นห้า”
“ไม่เป็นไรหรอก ขอแค่ทำให้ฉันหลุดจากการคลุมถุงชนบ้าๆ นี่ก็พอ”
“นี่นะ รูปของผู้ชายที่ฉันจองให้แก”
ไพลินยื่นหน้าจอโทรศัพท์มือถือที่มีรูปผู้ชายหุ่นกล้ามปูมาให้หล่อนดู แต่หล่อนก็แค่มองผ่านๆ ไม่คิดจะจดจำ
“อืม”
“แล้วฉันก็นัดสถานที่ให้แกไปรอพ่อหนุ่มโฮสต์สุดหล่อคนนี้แล้วด้วย”
“ขอบใจนะไพลิน”
“เอ่อ ไม่เป็นไรหรอก ฉันไม่อยากเห็นแกหน้าบูดหน้าบึ้งแบบนี้น่ะ เห็นแล้วพาลกินข้าวไม่ลง” ไพลินหัวเราะขบขัน แต่รัมภาขำไม่ออก
หล่อนไม่ต้องการทำเรื่องแบบนี้เลย เพราะมันจะทำให้ชื่อเสียงของตระกูลเสื่อมเสีย แต่หล่อนไม่มีทางเลือกนี่ หล่อนไม่อยากถูกคลุมถุงชนกับผู้ชายที่ตัวเองไม่ได้รัก
หญิงสาวถอดถอนใจออกมาแรงๆ และนั่งเหม่อลอยไปไกล
เมื่อสามปีก่อน ขณะที่เรียนปริญญาโทอยู่ที่ประเทศอังกฤษ หล่อนได้มีโอกาสพานักท่องเที่ยวชาวไทยคนหนึ่งไปเที่ยวที่พระราชวังวินด์เซอร์ และถึงแม้จะแค่ระยะเวลาสั้นๆ เพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมง แต่มันก็ทำให้หัวใจของหล่อนที่ไม่เคยหวั่นไหวกับเพศตรงข้ามมาก่อนสั่นเทาอย่างรุนแรง และแน่นอนนับตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา หล่อนก็ฝันถึงเขา และเฝ้าที่จะได้พบเจอเขาตลอดทุกลมหายใจ
แต่หล่อนไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร อยู่ที่ไหน รู้เพียงแต่ว่าเขาได้ขโมยหัวใจของหล่อนไปทั้งตัวตั้งแต่ครั้งแรกที่สบประสานสายตากัน
และด้วยเหตุผลนี้เอง ทำให้หล่อนไม่อาจจะทำตามความต้องการของครอบครัวได้ เพราะหัวใจของหล่อนมันมีเจ้าของแล้วนั่นเอง
“แก นั่งเหม่อเชียว กลัวเหรอ”
ไพลินเห็นรัมภานั่งเหม่อก็อดถามอย่างเป็นห่วงไม่ได้
“เปล่าหรอก แค่รู้สึกละอายใจหน่อยๆ น่ะ”
“เอาน่า แกก็ไม่ได้เสียตัวจริงๆ สักหน่อย แค่จ้างมาจัดฉากให้เสื่อมเสียเอง”
ไพลินยกมือขึ้นตบบ่าของเพื่อน และพูดให้กำลังใจตลอด
“มันจะผ่านไปได้ด้วยดี แกเชื่อฉัน”
“ขอบใจนะไพลิน แกเป็นเพื่อนคนเดียวที่เข้าใจฉัน” รัมภาน้ำตาซึม มองเพื่อนรักอย่างซาบซึ้งในน้ำใจ
“เออ ไม่เป็นไรหรอก เอาไว้ตอนฉันมีปัญหา แกก็มาช่วยฉันแก้ก็แล้วกัน” ไพลินพูดติดตลก
“ได้เลย ฉันยินดี” รัมภาจับมือของไพลินแน่น “ฉันรักแกนะ ไพลิน”
“ฉันก็รักแก นังภา แต่พอๆ แล้วไม่ต้องพูดแบบนี้แล้ว มันซึ้ง ฉันไม่อยากร้องไห้ เดี๋ยวมาสคาร่าเปื้อนหมด”
“เออๆ ได้ ไม่พูดซึ้งๆ แล้ว”
สองสาวหัวเราะให้กันทั้งน้ำตา
เวลานัดหมายห้าโมงเย็นหน้าร้านอาหารอิตาลีชื่อดัง รัมภามาก่อนเวลานัดยี่สิบนาที หล่อนโบกมือลาให้กับไพลินที่อุตส่าห์ขับรถมาส่งถึงที่ ก่อนจะเดินไปหยุดยืนอยู่ริมถนนห่างออกจากหน้าร้านอาหารหรูไปเพียงไม่กี่สิบเมตร
‘แกจำเอาไว้ให้ดีนะ ผู้ชายตัวสูงๆ ขับรถสปอร์ตสีบลอนด์เงิน หน้าตาหล่อมากๆ จะมาจอดอยู่แถวๆ หน้าร้านอาหาร แกเห็นปุ๊บก็เดินไปขึ้นรถได้เลยนะ’
‘แล้วทำไมไม่ให้เบอร์มือถือมาล่ะ แบบนี้เสี่ยงต่อการขึ้นรถผิดมากเลยนะแก’ หล่อนถามไพลินออกไปด้วยความไม่เข้าใจ
‘แหม ก็เขาไม่อยากให้เบอร์ใครน่ะสิ ก็คงประมาณว่าไม่ต้องการให้ใครติดต่อ เพราะมันเป็นเบอร์ส่วนตัวล่ะมั้ง แต่มันไม่มีปัญหาหรอก ทำตามที่ฉันบอกนี่แหละ’
‘โอเค’
หล่อนจำได้ว่าตัวเองรับปากไพลินออกไปแบบนั้นอย่างไม่มีทางเลือก
หล่อนยืนนิ่งๆ อยู่ไม่นานก็มีรถหรูตรงตามกับที่ไพลินบอกแล่นมาจอดตรงตำแหน่งนั้นพอดิบพอดี หัวใจของหล่อนเต้นแรงมาก ใจหนึ่งอยากจะยกเลิกทุกอย่างซะ แต่พอคิดว่าตัวเองจะต้องถูกบังคับให้แต่งงานกับภีมพัฒน์ หล่อนก็จำต้องก้าวเดินตรงไปหารถคันนั้น
หล่อนเดินมาหยุดใกล้ๆ รถหรู ก่อนจะยกมือขึ้นเคาะกระจกรถสองครั้ง ไม่นานกระจกรถก็ลดลงครึ่งบาน และเมื่อหล่อนมองเข้าไปในนั้น ก็แทบช็อกตาค้าง
นี่มัน... ผู้ชายคนนั้นนี่...!
- Writer
