@ สวนหย่อมมหาวิทยาลัยเอกชน R
เมย์ลากตัวฉันกลับมายังจุดนัดพบเดิมของเรา ซึ่งวันนี้เงียบเหงาไม่เหมือนอย่างเคย จากที่เรามีกันอยู่ห้าคน วันนี้เหลือเพียงแค่ฉันกับเมย์เท่านั้น
“ไม่อยากจะเชื่อเลย เจ๊ทำไมกลายเป็นแบบนี้ไปได้ เรื่องเมื่อสี่ปีที่แล้วก็เคลียร์กันจบไปแล้วไม่ใช่หรือไง” เธอเอาแต่บ่นพึมพำแบบนี้ตลอดทางจนกระทั่งมาถึงที่โต๊ะ
และดูเหมือนว่าจะไม่ยอมหยุดง่ายๆ แถมยังหันมาถามฉันเสียงดุ
“ที่เมื่อวานแกไม่รับโทรศัพท์ ส่วนเจ๊ตาลย้ายของออกจากหอ เพราะพวกแกทะเลาะกันเรื่องนี้ใช่ไหม?”
“ไม่ใช่เรื่องเมื่อสี่ปีก่อนหรอก” ฉันพ่นลมหายใจทิ้งเบาๆ พลางทิ้งตัวลงนั่งบนม้าหิน เพื่อตั้งสติให้ตัวเองใจเย็นลง หลังจากเจอสงครามประสาทบ้าๆ ก่อนหน้านี้
“แล้วเรื่องแกกับพี่เกมส์ที่เจ๊พูดอ่ะ มันหมายความว่ายังไง?”
ตอนแรกก็ว่าจะตั้งสติอยู่หรอก แต่พอถูกเมย์ถามแบบนี้ ฉันก็เริ่มร้อนรนอีกครั้ง
“เรื่องมันยาว ไว้ค่อยเล่าได้ไหม?”
