///ท้ายไร่///
ในเวลาใกล้ค่ำบรรยากาศที่สุสาน ช่างผ่อนคลายเย็นสบาย เมื่อถูกสายลมต้องกาย ยิ่งทำให้รู้สึกดี ความเงียบสงบทำให้พ่อเลี้ยงเมืองรามมองไปที่ของขวัญ กุหลาบหลากหลายสีถูกวางเอาไว้ที่ฐานเจดีย์ ซึ่งเป็นฝีมือของหนูน้อย เธอใช้กรรไกรตัดกุหลาบจากแปลงข้างๆ มาเพิ่ม ก่อนจะจัดใส่แจกันเรียงรายอยู่ที่ฐานเจดีย์ จนทำให้เขาอดที่จะยิ้มให้กับภาพตรงหน้าออกมาไม่ได้
พ่อเลี้ยงหนุ่มเพิ่งจะสังเกตถึงดวงตาสุกสกาววาวับของเมืองแมนที่อยู่ในภาพถ่าย ซึ่งไม่ต่างจากดวงตาของหนูน้อย ทั้งเค้าโครงใบหน้ารอยยิ้มแววตาของของขวัญนั้น ช่างมีส่วนละม้ายคล้ายคลึงพี่ชายของเขาเป็นอย่างมาก มันคงเป็นเรื่องบังเอิญ เพราะแพทย์หญิงใบบัวไม่เคยพูดถึงเมืองรามแม้สักครั้ง
ใครเป็นบิดาผู้ให้กำเนิดลูกสาวของเธอกันแน่นะ เขาได้แต่คิดในใจ แต่ก็ไม่กล้าเอ่ยถามเธอออกไป เพราะกลัวว่าหญิงสาวจะมองว่าเขาสนใจอดีตของเธอ
“ของขวัญเรากลับกันเถอะ นี่ก็เย็นมากแ
