ดาหลา

1019 Words

ขณะที่แพทย์หญิงใบบัวกำลังจะเดินไปยังเรือนหลังเล็ก รถยนต์คันหรูได้แล่นเข้ามาจอดลานกว้างบริเวณหน้าบ้านหลังใหญ่ ก่อนที่หญิงสาวร่างอรชรจะเดินนวยนาดตรงมายังเธอ ซึ่งหล่อนได้ปรายสายตามองมาที่แพทย์หญิงราวกับศัตรูหมายเลขหนึ่ง “นี่เธอ!” น้ำเสียงแข็งกระด้างตรงข้ามกับหน้าตาและการแต่งตัวดังขึ้น “เธอนั่นแหละ คนงานใหม่สินะ พ่อเลี้ยงเมืองรามอยู่หรือเปล่า” ดาหลายังคงเอ่ยถามหญิงสาวออกมาด้วยน้ำเสียงห้วนๆ “คุณเรียกฉันเหรอคะ” แพทย์หญิงใบบัวทำหน้าหลอหลา พลางใช้นิ้วชี้มาที่ตัวเองด้วยความสงสัย “ก็เธอนั่นแหละ พ่อเลี้ยงเมืองรามอยู่ไหม ฉันถามก็ตอบมาสิอ้ำอึ้งอยู่ได้” รู้สึกว่าหล่อนจะเกรี้ยวกราดเหลือเกิน ทั้งที่ไม่ได้รู้จักกันมาก่อน เพราะดาหลารู้สึกว่าหญิงสาวตรงหน้าดูสวยสะดุดตา จึงทำให้หล่อนไม่ชอบใจใบหน้างามๆ ของเธอ เพราะไม่ว่ามองมุมไหนแพทย์หญิงใบบัวก็ดูสวยและมีเสน่ห์หาตัวจับยาก “พ่อเลี้ยงเพิ่งเดินเข้าไปในไร่ ถ้าค

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD