#LivingWithYou
CHAPTER 18
Hindi pa tuluyang sumisikat ang araw ay nasa loob na ng eskwelahan si Bryan. Nasa gitnang parte siya nito at nakaupo ng pa-indian sa damuhan. Nakalapag naman sa kanyang tabi ang bagpack kung saan doon nakapatong ang coat niya na hinubad na muna niya dahil matagal pa naman ang oras bago magsimula ang klase.
Mula sa pwesto ni Bryan ay nakikita niya ang unti-unting pagsikat ng araw. Hindi niya maikakaila na maganda rin itong pagmasdan.
Napabuntong-hininga si Bryan. Iniisip niya ang mga kakaibang nangyayari sa katawan at damdamin niya nitong mga nakaraan hanggang sa ngayon.
“Ano bang gagawin ko?” tanong ni Bryan sa sarili. Wala kasi siyang maisip na gawin bukod sa pagpigil dito pero kahit na ang kaisa-isang paraan na iyon ay sa tingin niya ay
