Treinta
1249 Words
Nakalipas ng ilang araw nagising na rin si Amire—ang strange daughter ko hindi na ako nagpunta sa kanya dahil naging busy na ako sa laboratory. Hindi ko sinabi ang totoo sa girlfriend ko kung sino si Amire sa buhay ko dahil sa nangyari ayokong makita ang nakita ko sa secret room.
Para akong gulay nang makita ko si Amire na walang malay at mahina hindi ko pa alam na anak ko siya. Kaya pala, magaan ang pakiramdam ko sa kanya dahil sa anak ko sya. Nanghinayang ako na hindi ko man siya nakitang sanggol pa, noong unang maglakad siya, magsalita nang unang beses at iba pa.
Sa ngayon, hindi ko na siya iiwanan kahit matapos ang kanilang misyon at balak nilang bumalik sa Pilipinas sasama na ako gusto ko siyang makila nang lubusan.
"Doc, this is the formula you are asking me to keep." one of my fellow doctor approached.
I came back to reality when he spoke to me I didn't realize I was stunned.
"Doc, is the mixed formula complete?" I asked him as I took his hand.
"Yes, with your help I have also completed it," he answered me.
I just nodded at him.
"What is it for, doc?" he asked me curiously when he looked at me.
"Hm, no one should know this not even Zas and Erika." I remind you.
"You know you can't hide that from Erika especially since she's not an ordinary witch," it answered me.
"It's a cure for the infectious viruses that spread to us we made our own," I mentioned.
Alam ko naman 'yon hindi maitatago at may hindi rin ako sinasabi sa mga kasamahan ko gumagawa ako ng gadgets na gagawin kaming invisible epektibo pa ang ginawa ko sa katulad ko at hindi pa sa lahi ng lobo, bampira, witch, at bernadine baka maging delikado ito sa kanila. Wala sa tiwala kundi sa ugali nila at gayahin ang ginagawa ko nagpaalam na kaagad ako nang matapos ako sa ginagawa kong experiment at bakuna. Binalik naman ng kausap ko sa freezer ang pinakita niya sa akin sinundan ko na lang nang tingin.
"Doc!" tawag ng kapwa kong doctor sa akin.
I looked at the person who called me when I left the laboratory. I saw my brother and my parents standing and looking at me.
"Do you need something?" I asked.
"Someone is looking for you, but they are not allowed here so I accompanied them there." the doctor I was talking to immediately answered, he pointed to my parents and my brother.
Tumango na lang ako bago nilapitan ang pamilya ko kailangan ko sila kausapin tungkol sa nawawala kong alaala.
"Kuya, Mommy! Dad!" bungad ko naman nagtataka kung bakit sila nandito alam nilang bawal ang katulad nila dito.
"Wala silang kasama sa garden nainip umuwi kasi ang mga pamangkin mo sa bahay namin ayaw naman nilang sumama sa akin sinabi kong busy ka." panimula ni kuya sa akin dahilan para mabaling ang tingin ko.
"Dapat sumama kayo sa kanya para may kasama kayo kaya nyo ang sarili nyo pero iba na ang panahon ngayon delikado nang mag-isa." bulalas ko na lang at lumakad na kami palayo sa pwesto nila.
Pumunta kami sa isang restaurant nang makalabas ng hospital mabuti nahubad ko na ang doctor suit ko nang makita ko sila. Umupo kami sa bakanteng pwesto at tinawag ng kuya ko ang waiter tumitig ako sa magulang ko bago huminga.
"Mom! Dad! Pwede ba ako magtanong sa inyo at sa'yo, kuya?" tanong ko na lang sa kanilang tatlo.
Nabaling naman ang tingin nila sa akin nakita nila ang ka-seryosohan ko.
"Ano ang itatanong mo, bro seryoso, ah?" banggit ni kuya sa akin.
"May dumating na doctor sa hospital at kilala ko ito na kasama kong mag-aral dito sa Australia pero nagtataka ito nang sabihin ko 'yon dahil ang sabi nito magkasama kami sa school noon at magkaibigan sa Pilipinas, kuya ang tanong ko, saan ba ako nagtapos talaga?" seryoso kong tanong sa kanila nakita ko ang pag-tingin ni kuya sa magulang ko.
Nakita kong hindi kaagad nakasagot si kuya pagkatapos nito tignan ang magulang ko.
"May tinatago ba kayo sa akin?" tanong ko.
"Sino siya?" tanong ni kuya sa akin.
"Harold—Harold Jimenez." sagot ko.
"Tama na ang pagtatago natin sa kanya tungkol sa nakaraan niya, mom, at dad naaksidente si Leo dahil sa nilayo natin siya kay Heiley hindi kasalanan ni Heiley na kalahi niya ang pumatay sa magulang nyo." bwelta ni kuya sa magulang namin na hindi kaagad sumagot.
"Kuya..." tawag ko.
Hindi kaagad nakapagsalita si kuya nang may huminto sa tabi namin nilapag ng waiter ang mga inorder naming pagkain.
"Kumain muna tayo bago ko sabihin ang ilang detalyeng alam ko at ang aksidente mo pati na rin sa nakaraan mo sa Pilipinas." sabi ni kuya sa akin.
Umiiwas naman nang tingin sa akin ang magulang ko at nakita ko yumuko sila ng tignan ko sila bumuntong-hininga na lang ako. Kumain na kaming tatlo may tensyon sa pagitan namin at nararamdam ko 'yon.
Nang matapos kumain si kuya na ang nagbayad ng bill kahit sinabi kong ako ang magbabayad inalalayan namin ang magulang sa paglalakad kahit moderno na ang panahon mas gusto namin samahan sa pagtanda ang magulang kahit may sarili na kaming pamilya. Pumunta kami sa lugar na pwede kami mag-usap nang walang nakakaalam. Sa bahay ni kuya kami dumeretso nagsabi lang ako sa girlfriend ko na may gagawin kami ng kapatid ko at dun ako magtutulog.
Nang makarating kami sa bahay naabutan namin na busy sa pag-aaral ang mga pamangkin ko na-didistract siguro sila sa paligid kahit soundproof ang building. Pumunta kami sa isang kwarto dadalhan na lang nang maiinom ng hipag ko.
"Leo, hindi talaga tayo nakatira dito noong kabataan natin." panimula ng kuya ko sa akin tumango na lang ako para alam nito na ituloy ang sasabihin.
Tumitig na lang ako sa kuya ko at nagsalita ulit siya.
"Nag-migrate tayo dito dahil sa trabaho nila noon at lumayo tayo dahil sa katulad ng mga kasama mo ngayon kaso, tadhana na siguro ang gumawa ng paraan kaya nandyan ka sa kina-lalagyan mo." tugon namab ng kuya ko sa akin.
Hindi naman ako nakapagsalita sa sinabi nito.
"Hindi niya kailangan malaman ang nakaraan!" sigaw ni mommy bigla akong napatingin.
"Bakit?" tanong ko naman.
"..."
"..."
"May hindi ba dapat ako malaman?" tanong ko.
"Mom, dapat niya malaman ang totoo kung kasama niya ang Harold na 'yon hindi natin maitatago sa kanya ang totoo!" sagot ni kuya sa magulang namin.
"Ano ba ang kailangan kong malaman?" tanong ko naiinis na ako sa kanilang binabanggit sa harap ko.
"Inilayo ka kay Heiley! Hindi nila matanggap na isang bampira ang babaeng minahal mo hindi nila gusto si Heiley para sa'yo at humingi sila ng tulong kay Sheena para tuluyan mo ng kalimutan si Heiley." pahayag ni kuya nang tumingin ito sa akin parang sasabog ang ulo ko sa natutuklasan ko.
"Ano ang kinalaman ni Sheena dito?" tanong ko.
"Ginamitan ka ng magic hindi ko alam ang tawag dun hindi ako pumayag na-demonyo sila ni Sheena pero ako hindi niya ako nagawang galawin dahil sa suot kong kwintas." sagot ni kuya at pinakita ang isang kwintas preventive sa mga demonyo.
Ibig sabihin, totoo ang sinabi nila sa akin nina Drake, Eireen at Harold nang una kami magkita. Si Amire—ang bunga ng pagmamahalan namin ng tinutukoy nilang Heiley. Sabi sa akin ni Eireen si Amire at Heiley iisa ang mukha as in parang kambal.
- Writer
