ร่างใหม่แต่คนเดิม
1294 Words
2 เดือนต่อมา วันนี้เป็นวันต้อนรับนักศึกษาใหม่ของมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง ซึ่งจะมีพวกพี่ๆมาคอยต้อนรับกันอย่างเนืองแน่น บางคนก็แค่มาร่วมงาน บางคนแค่อยากมาดูน้องๆ ส่วนบางคนมาเพื่อจับจองคนของหัวใจ บางทีก็คู่นอนคนใหม่ ที่ทั้งสดและใสซื่ออย่างเด็กใหม่พวกนี้
“อะไรกัน ปกติแกไม่เคยโผล่มาเลยนี่ หรือมีใครในใจถึงโผล่มาได้”
“ถูกบังคับมา ถ้าไม่มาพวกนั้นเอาฉันตายแน่”
ไม่พูดเปล่าแต่เหมราชย์ยังเบนสายตาไปมองพวกสาวๆ กลุ่มเพื่อนร่วมสาขาที่พากันขู่บังคับให้เขามาเข้าร่วมงานต้อนรับน้องใหม่ในวันนี้ เพราะเขาเป็นเดือนของมหาวิทยาลัยซึ่งเป็นตัวแทนของนักศึกษาชั้นปีที่ 4 และเป็นปีสุดท้ายแล้วด้วย เขาเลยจำเป็นต้องมา
“แกดูนั่นสิ ทำไมเด็กๆพวกนี้ถึงได้น่ารักน่าเลี้ยงกันทุกคนเลยวะ ฉันน่ะ บอกเลิกยัยตุ๊กตาเพราะเด็กๆพวกนี้เลยนะเว้ย”
เตวิชย์ เพื่อนสนิทของเหมราชย์ทั้งพูดทั้งยิ้มสองตาก็สอดส่ายมองหาเป้าหมายคนใหม่ ซึ่งความเจ้าชู้ของสองเพื่อนซี้นั้นเป็นที่พูดถึงเป็นอย่างมากโดยเฉพาะเหมราชย์ เมื่อสาวน้อยสาวใหญ่ต่างตบเท้าคลานเข้าไปในรังสวาทของเขาโดยที่เขาแทบไม่เคยได้เชื้อเชิญพวกเธอเลยสักคน
“เหม ใกล้ถึงเวลาขึ้นเวทีแล้ว ไปแสตนด์บายได้แล้ว”
“อื้อ”
เพื่อนสาวเดินเข้ามาบอก ก่อนเหมราชย์จะส่งเสียงเบื่อหน่ายไปให้แล้วเดินตามหลังเธอไปโดยมีเตวิชย์มองตามอย่างสงสาร เพราะเขารู้ว่าที่เหมราชย์ถูกบังคับให้ขึ้นเวทีเพราะอยากให้เด็กๆปีหนึ่งประทับใจในการเข้าเรียนที่นี่ด้วยการเอาคนที่หน้าตาเรียกได้ว่าหล่อมากมายแบบเหมราชย์ขึ้นไปโชว์ตัวนั่นเอง
“ทำไมยัยพายยังไม่มาอีก หรือว่าที่เคยพูดจะเป็นเรื่องจริง”
“ไม่รู้สิ แต่ก็หายไปตั้งแต่วันนั้นเลยนะ หรือบินไปเมืองนอกแล้วจริงๆ”
สองสาวสวยเพื่อนสนิทของพะพายกำลังมองไปรอบๆเมื่อถึงเวลาแล้วแต่พะพายยังไม่โผล่มาเลยนี่สิ
จากนั้นเสียงกรี๊ดของสาวๆก็ดังขึ้น เมื่อกำลังมีกลุ่มนักศึกษาที่เรียกได้ว่าหน้าตาหล่อเหลาที่สุดในมหาวิทยาลัยเดินเรียงกันขึ้นมาบนเวทีที่มีน้องๆปีหนึ่งนั่งอยู่ด้านล่าง
“โหหหห ที่เคยได้ยินมาคือเรื่องจริงสินะ...มหาลัยนี้เป็นที่รวมตัวของเทพบุตรและเทพธิดาของประเทศอยู่ อ๊ายยย หล่อๆทั้งนั้นเลยแก!”
ทุกสายตาต่างจับจ้องมองไปยังเวทีตรงหน้าอย่างสนอกสนใจ ก่อนเหล่าดาวและเดือนของทุกชั้นปีและทุกคณะจะเริ่มแนะนำตัว และพอมาถึงคิวสุดท้าย เสียงนั้นก็ดังขึ้นมากกว่าปกติ เหมราชย์เดินออกมาพร้อมกับยกยิ้มหวานโปรยเสน่ห์ไปหนึ่งที เพียงแค่นี้ก็ทำให้สาวๆยิ้มเพ้อฝันไปตามๆกัน
“พี่ชื่อเหมราชย์ ธุรกิจปี 4 ยินดีต้อนรับน้องๆทุกคน และหวังว่าเราจะมีช่วงเวลาดีๆร่วมกันในมหาลัยอันสวยงามแห่งนี้นะครับ”
เพียงแค่นั้น เสียงกรี๊ดก็ดังสนั่นขึ้นอีกครั้ง เหมราชย์มองไปรอบๆอย่างนึกสนุก เขาชอบที่จะต้องกลายเป็นจุดเด่นและจุดสนใจของทุกคนแบบนี้ ก่อนทุกอย่างจะเงียบลงเมื่อมีร่างบางของใครบางคนเดินเข้ามาในห้องประชุม
“ใครน่ะ...”
“เด็กปี 1 ละมั้ง”
“น่าจะมาสาย”
“นั้นมัน...นางฟ้าชัดๆ...”
“ใครวะนั่น!”
เสียงที่เคยดังกึกก้องกลับเงียบไปทันตา มีแค่เสียงกระซิบกระซาบกัน และทุกสายตาก็มองมาที่คนมาใหม่เป็นจุดเดียวกัน
“มะนาว...แกว่ายัยนั่นหน้าคุ้นๆรึเปล่าวะ...”
“หือ?...ก็คุ้นนะ แต่ไม่รู้จักอ่ะ แล้วนี่ยัยพายจะไม่มาจริงๆเหรอ?
แพรี่ กับ มะนาว หนึ่งในเพื่อนสนิทของพะพายมองไปที่คนมาใหม่อย่างสงสัยแต่กลับจำไม่ได้ว่าคือเพื่อนสนิทของตัวเอง เมื่อพะพายขาดหายการติดต่อไปร่วม 2 เดือน
ส่วนพะพายที่มองหาจนเจอเพื่อนสนิทเดินเข้ามาหาพร้อมกับนั่งลงพื้นที่ว่าง ที่สองสาวจองเอาไว้ให้กับเธอ
“อ่าว ตรงนี้ฉันจองไว้ให้เพื่อนฉันน่ะ เธอช่วยไปนั่งที่อื่นได้ไหม?”
แพรี่หันไปมองอย่างไม่พอใจแต่คนมาใหม่ไม่สนใจ
“อะไรของยัยนี่...แต่ว่าน้ำหอมกลิ่นนี้เหมือนกลิ่นประจำตัวยัยพายเลยแฮะ”
มะนาวหันไปกระซิบกับแพรี่ ซึ่งสองสาวก็หันกลับมามองคนมาใหม่อย่างพิจารณาอีกครั้ง
“พาย...แกเหรอ...”
“อืม”
“เฮ้ย!! / เฮ้ย!!”
สองสาวถึงกับอุทานออกมาเสียงดัง จนคนรอบข้างหันมามอง เมื่อตอนนี้หลายคนกำลังสนใจสาวสวยที่พึ่งเดินเข้ามาใหม่ โดยเฉพาะพวกหนุ่มๆ
จากนั้นบนเวทีก็เริ่มดำเนินการต่อไป แต่คนที่อยู่บนนั้นกลับเอาแต่มองจ้องมาที่สาวน้อยผู้มาใหม่อย่างนึกสนใจ
“เกิดอะไรขึ้นกับแกพาย ทำไมแกถึง...”
“นั่นสิ แกจริงๆเหรอ...ยัยอ้วนของพวกฉัน...จริงๆเหรอเนี่ย...”
สองสาวเพื่อนสนิทของพะพายยังไม่อยากเชื่อว่าสาวสวยตรงหน้าจะเป็นเพื่อนของพวกเธอจริงๆ เมื่อพะพายที่พวกเธอรู้จักนั้นน่ารักน่าหยิก รูปร่างอ้วนนิ่มทำให้ยิ่งน่าแกล้ง ต่างจากแม่สาวสวยตรงนี้ ที่ดูท่าจะหยิ่งใช่เล่น
“ถ้าไม่ใช่ฉันแล้วใครจะคบพวกแกสองคนล่ะ อะไรกัน คบกันมาจะ 15 ปีแล้วยังมาบอกว่าจำฉันไม่ได้อีก”
พะพายแกล้งหันไปต่อว่าเพื่อนสนิททั้งสองคนของเธอ เมื่ออันที่จริงก็น่าจะจำไม่ได้อยู่หรอก ขนาดเธอเองยังแทบจำตัวเองไม่ได้เลย
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมแกถึงผอมขนาดนี้ล่ะ แล้ว แค่ 2 เดือนผอมได้ไงนี่สิ”
มะนาวถามออกมา เพราะไม่เจอกันแค่ 2 เดือนแท้ๆพะพายกลับผอมจะแทบกลายเป็นคนละคนเลย
“เอาไว้เล่าให้ฟัง ตอนนี้พวกพี่ๆกำลังขึงตามาที่พวกเรา ถ้าไม่อยากถูกทำโทษก็เงียบปากก่อน”
และจากนั้นสามสาวก็เงียบเสียงลง ก่อนจะมองไปยังเวที ที่พวกรุ่นพี่กำลังบรรยายถึงเรื่องต่างๆเกี่ยวกับมหาวิทยาลัยและการรับน้องใหม่ ซึ่งจะจัดขึ้นร่วม 3 อาทิตย์ พะพายที่มองไปเจอเข้ากับคนที่เธอไม่อยากเจอซึ่งตอนนี้ดูเหมือนเขาเองก็จะมองมาที่เธออยู่เหมือนกัน
‘มองทำไม ไอ้คนนิสัยไม่ดี...’
พะพายต่อว่าเหมราชย์ในใจ ก่อนจะเบนสายตาหนีเขา เมื่อเธอจำสิ่งที่เขาพูดกับเธอได้อย่างแม่นยำ ถึงจะผ่านมาแล้ว 2 เดือนก็ตามที
ส่วนเหมราชย์ เขาเจอเป้าหมายใหม่แล้วในตอนนี้ ทั้งสดใส น่ารักและหวังว่าจะไร้เดียงสาให้เขาได้สอนสัมผัสรักในแบบที่เธอไม่เคยเจอด้วย
และพองานต้อนรับน้องๆสิ้นสุดลง เด็กใหม่ก็ถูกแยกออกไปตามสาขาที่เรียน เพื่อเข้าไปพบปะทักทายเพื่อนๆร่วมชั้นของตัวเอง ซึ่งจะมีการคัดเลือกหนุ่มสาวที่หน้าตาดีที่สุดเพื่อมาเป็นตัวแทนของสาขา และพะพายก็ถูกเลือกอย่างไม่ต้องสงสัย
- Writer
