Good Luck Charm

Chapter 21

Pagdating namin sa office ay pinatuloy na kami ng secretary ni Louie sa loob.

“Ikaw na lang ang pumasok, para mas makapag-concentrate kayo sa pag-aaral,” sabi ni Yaya na umupo sa tapat ng secretary ni Louie.

“Okay, Yaya!” Lumuhod ako at niyakap si Beck. ”Good boy ka, Beck ha?” Hinalikan ko `to bago pumasok sa kuwarto.

“Good evening Lou-” Tatakbo na sana ako sa kan’ya nang makita na may kausap s’ya sa telepono habang nag-aayos ng mga papeles sa kan'yang mesa.

Tinaas ni Louie ang kamay n’ya sa bibig para `di ako mag-ingay.

“Ayon nga po sa kakilala ko’ng doktor, masyado’ng matapang para sa isang bata na may weight na 85 pounds at height na 5 feet ang mga gamot na iyon.” Umupo ako sa seat sa tapat ng mesa n’ya. “What’s more, hindi ba’t masyado ata’ng marami siyang iniinom na gamot?”

May cinnamon rolls `uling binili si Louie! Kumuha ako nito at ngumiti sa kan’ya. Tumango naman sa `kin si Louie.

“Inhibitors are usually prescribed for omegas with irregular estrus cycles,” patuloy n’ya sa cellphone na nakapatong sa mesa, habang nag-aayos ng ilang papeles, “Also, pinapainom lang ito kapag may rigorous activities sila’ng gagawin, panigurado para hindi sila tamaan ng alpha pheromones kapag humina ang katawan nila sa pagod. It’s not meant to be taken regularly, so I was wondering why he was taking it daily?”

‘Hay...’ nagsalita rin ang kausap n’ya sa kabila, ‘Alam mo naman kasi kung gaano kadelikado maging omega.’

Aba, si Mama pala ang kausap n’ya!

Nangiti ako at umikot sa mesa para makihalo sa usapan nila, pero pinigil `uli ako ni Louie.

Dumagan na lang ako sa balikat n’ya at inikot ang mga braso ko sa kan'yang leeg.

‘Nag-request talaga ako sa family doctor namin na ibigay kay Josh ang lahat ng p’wede n’yang i-reseta, para masigurado na hindi s’ya aatakihin ng estrus. Sinigurado ko rin na hindi s’ya tatablan ng pheromones ng mga alpha. Alam mo naman, mahirap na sa panahon ngayon, ang daming inaatake’ng omega, ang daming na momolestya, pati nga mga Kuya n’ya, `di n’ya alam hinaharass na s’ya! May pagkamahina kasi talaga ulo ng anak ko’ng `yan, eh.’

Natigilan ako sa pagkain.

Mahina daw ang ulo ko?

“Ayun na nga po, Mrs. Diaz, kaya nga po humihingi ako ng permiso sa inyo, para ipatigil kay Josh ang mga gamot niya. Gusto ko siyang isama sa kakilala ko’ng doktor para maresetahan ng bagong gamot, kung papayag po kayo,” paliwanag ni Louie. “Nakakaapekto po kasi sa pag-aaral ni Josh ang mga gamot na iniinom n’ya. Hindi s’ya makapag-concentrate, pati ang memory n’ya, apektado, kaya hindi nare-retain ang mga bagay na pinag-aaralan n’ya.”

‘Hay... sa bagay... napansin ko nga rin `yan, mula nang nagsimulang uminom ng gamot si Josh, lalo s’yang nabobo... Inisip ko naman na baka parte lang ng pagiging omega ang pagiging mahina ang ulo.’

“Wala po’ng omega na mahina ang ulo, iba-iba lang talaga ang epekto ng mga gamot sa kanila,” sabi ni Louie na hinimas ang braso ko’ng nakasabit sa dibdib n’ya. “Kaya po importante na sakto ang reseta para sa kanila, para maka-function sila nang maayos.”

‘Sige, Atty. Del Mirasol, kayo na po ang bahala, may tiwala naman ako sa inyo, alam ko’ng `di mo pababayaan ang anak ko!’ Tumawa si Mama. ‘Kamusta naman po ang kaso? Naayos na ba ang pag-lipat ng mga ari-arian kay Josh ko?’

“We’re getting there, Ma’am,” sagot ni Louie. “Nailipat ko na ang ilang mga businesses sa pangalan ni Josh, pero ayaw pa rin bitawan ng mga kamag-anak ni Mrs. Safiro ang mga negosyo na pinahawak sa kanila, and they aren’t giving up without a fight.”

‘Bull s**t! Then it’s a fight they will get!’ Nagulat ako sa galit na tinig ng Mama ko sa telepono. ‘`Wag mong tigilan ang hayop na mga magnanakaw na `yan hanggat `di sila gumagapang sa pusali at nagmamakaawa’ng mabigyan ng kahit barya mula sa kaban ni Joshua ko. `Di ako titigil hanggat `di namin nakukuha ang lahat nang dapat ay sa `min!’

“Okay, Ma’am, malinaw po.” Nilingon ako ni Louie, mukhang gusto na n’yang ibaba ang linya. “Tatawagan ko po `uli kayo pag may progress na sa case.”

‘Okay, parating na ba si Josh? Basta, ang pinag-usapan natin, ha, at ikaw na ang bahala’ng magsama sa kan’ya sa doktor.’

“Yes, Ma’am, thank you and good evening,” sabi ni Louie.

“Bye Ma!” habol ko pa rito.

‘Ha? Josh – ‘

May pahabol pa sana si Mama, pero napindot na ni Louie ang off button, tapos ay kinapitan n’ya ang ulo ko na nakapatong sa kaliwa n’yang balikat.

Huminga s’ya ng malalim, at matagal bago s’ya nagsalita.

“Hindi mo dapat narinig `yun...” sabi n’ya.

“`Yung ano?” tanong ko. “`Wag kang mag-alala, matagal ko nang alam na mahina ang ulo ko!” Natawa ako. “Kaya nga ako nagpa-tutor kay Kuya Win dati, eh, kaya lang `pag mali ako, pinaparusahan n’ya `ko.”

Natigilan ako.

Nang sinabi ko kay Yaya `yung tungkol sa mga ginagawa namin ni Kuya dati, mahigpit n’ya `ko’ng pinagbawalan na sabihin ito sa ibang tao.

Bastos daw kasi `yun.

Bad daw `yun, at `di daw dapat ako pumayag na gawin `yun sa `kin nina Kuya.

“Gumana naman ba `yung style ng teaching ng step brother mo?” tanong ni Louie na nakayapos pa rin sa ulo ko at humihinga ng malalim.

“Gumana naman, tumaas ang grades ko noon, ayoko kasi maparusahan, eh.”

“Pero `di maganda ang parusa...”

Bumitaw rin sa `kin si Louie, hinila n’ya ang mga braso ko at pinatayo ako sa harapan niya.

“Ayoko’ng isipin mo na kailangan mo’ng masaktan para matuto ka,” sabi niya. “Gusto ko, isipin mo na masaya ang mag-aral, so everytime na perfect ang mga gawa mo, ay bibigyan kita ng reward.”

“Talaga?!” napapalakpak ako sa tuwa, “Anong klase’ng reward?!”

“Ikaw bahala,” sagot n’ya. “Gusto mo, ibibili kita ng special cinnamon rolls mula sa mga sikat na cafe, o kaya bigyan kita ng damit or accesories or laruan na gusto mo?”

“Laruan?” natawa ako. “Ano tingin mo sa `kin, bata?” Natawa rin si Louie na ang amo ng tingin sa `kin.

“Sige, ikaw ang mag-isip, ano ba ang gusto mo’ng reward para lalo ka’ng maengganyo’ng mag-aral?”

“Hmm... kahit ano?”

“Oo, basta’t kaya ko’ng ibigay.”

Napaisip ako nang malalim.

Kapit n’ya ang magkabila ko’ng kamay, nakaupo sa aking harapan at nakatingala sa akin. Ang ganda ng ngiti sa kan'yang mukha na para ba’ng tuwang-tuwa s’ya sa `kin, at ang mga labi n’ya... ang mapupula n’yang mga labi na mukhang napaka lambot...

“Kiss!”

“Ha?!” Nawala ang ngiti sa mukha ni Louie.

“Gusto ko ng kiss!”

“Teka, bakit kiss?” Napaatras s’ya.

“`Yun ang gusto ko, eh!” Nginitian ko s’ya. ”Marami na ako’ng damit, pati na rin accessories, at masyado na `ko’ng matanda para sa mga laruan, ang wala ako ay kiss!”

“P-pero...”

Bumitaw sa `kin si Louie at tumayo. Ako naman ngayon ang tumingala sa kan’ya.

“Josh, hindi tama na halikan kita, cliente kita, what’s more, I’m so much older than you, it wouldn’t be right!” umikot s’ya sa likod ng kan'yang upuan.

“Bakit naman not right?” tanong ko, “Wala namang masama kung i-kiss kita, `di ba? Kahit sina Kuya at si dad, kini-kiss ko!”

“Hinahalikan mo ang step brothers mo?!” Napataas ang boses ni Louie. Nasamid s’ya, at tumikhim. “I mean... hindi ka na bata para humalik pa sa kung kani-kanino... dapat ang hinahalikan mo lang, `yung mga tao’ng importante sa `yo!”

“Kaya nga gusto ko ng kiss mula sa `yo!”

Sumimangot ako kay Louie na namula ang mukha.

“I-iba na lang ang piliin mo’ng reward, `wag `yun!” pilit niya.

“Ehh? Bakit ba ayaw mo ng kiss? Kahapon naman okay lang sa `yo nang i-kiss kita, ha?”

Napaisip si Louie.

“Ah... tama... halik sa pisngi...” nagawa n’ya `uli’ng ngumiti. ”Sige, kung `yun lang naman, ok lang sa `kin, pero dapat, perfect ang scores mo, okay?”

“Okay! Kailan tayo mag s-start?!” masaya ko’ng tanong.

“We’ll start right now,” sabi ni Louie, “So, to make it clear, every time magka-perfect score ka, bibigyan kita ng kiss sa – “

Sumampa ako sa kan'yang upuan, inabot ang mukha n’ya, at hinalikan s’ya sa labi.