Sapphire's Obsession

Chapter 3

Liblib ang lugar ng bayan kung nasaan kami lumaki nina Debbie at Paulyn. Hindi ko alam ang mga detalye basta ang alam ko ay nasa parte kami ng malayong lalawigan sa parteng Timog, ang barangay Esteves. 

Napatingin ako kay Paulyn mula sa pagkakatanaw ko sa bintana nang kalabitin niya ako.

"Ngayon mo na ba siya kakausapin?" Tumango ako sa bulong niya at ibinalik ang tingin ko sa labas.

Puro puno ang mga nadaraanan namin bago kami makarating sa bayan kung saan ang school namin. Mahigit tatlongpum minuto din ang biyahe at talagang kailangan ng sasakyan para makaalis doon sa malaking bahay ni Itay.

Mas malinaw na sa akin ang lahat ngayon na hawak kami ng isang sindikato. Gawain nila ang magpalaki at mag-alaga para malinis nilang ibebenta ang mga dalaga na nasa disi-otso ang edad sa mga dayuhan na napapadpad dito sa lugar namin. Hindi ko pa masyadong alam ang mga detalye kaya kailangan ko pag-aralan lahat, mula sa lugar, daan at sa impormasyon ng sindikato ni Itay.

Huminto ang van sa tapat ng school at sinabihan kaming bumaba na. Tahimik kaming apat na bumaba at nagkatinginan pa kami ni Paulyn saka ito lumingkis sa braso ko.

Iniayos ko ang pagkakasuot ng jacket ko at dahan-dahan na naglakad kasabay ni Paulyn. At dahil araw ng lunes ngayon ay may flag ceremony kaya pumila kami sa hanay ng klase namin.

"Sapphire."

Nagpalinga-linga ako at hinanap ang kung sino mang tumawag sa akin nang makasalubong ko ang tingin ng lalaking lagi akong pinapahamak, 

Si Samuel.

Luminga muli ako at napansing kami na lamang dalawa ang tao sa silid na to. Hindi ko namalayan na nagsilabasan na ang mga kaklase namin pati na rin sila Paulyn dahil subsob ako asa pagbabasa ng mga lumang dyaryo na kinuha ko sa library kanina.

Nakita ko ang paglapit nito sa akin kaya napalunok ako at hindi maiwasang kabahan. Umupo siya sa armchair sa tabi ko at sumandal sa sandalan niyon.

"Ano yang binabasa mo?" Tanong niya kaya napayuko ako at mabilis na itinago ang mga diyaryo.

"Nabasa ko na, kaya huwag mo na itago." Hindi ako umimik at muling inilabas ang mga papel saka muling binasa.

"Sapphire."

Muli akong nag-angat ng tingin at hinawi ang buhok ko at inipit sa likod ng tenga ko.

"Bakit ka nagbabasa tungkol sa mga sindikato?" Tanong niya pa na hindi ko alam kung paano sasagutin. Muli kong tinignan ang lumang diyaryo at napabuntong hininga.

Dapat ko na bang ibahagi sakanya ang lahat?

"Samuel?" Napatingin ito sa akin at kita ko ang pag-ngiti niya saka umayos ng upo paharap sa akin na bahagya kong ikinayuko dahil sa nakakailang niyang titig.

"Bakit, Sapphire?"

"Ano ang tingin mo sa akin? Bakit ka pa rin patuloy na lumalapit sa akin kahit sinabi ko na sayo na layuan ako?" Mahinang tanong ko saka tinignan siya at napaiwas ako ng tingin nang makita ang ngiti niya.

Sa ilang taon ko sa pag-aaral dito ay wala akong ni isa na kinausap na lalaki dahil na rin sa takot kay  Itay. All girls school ang school namin ng elementary at nalipat sa public school sa hindi namin alam na dahilan. 

"Ang ganda mo kasi, Sapphire katulad ng pangalan mo." Napatitig ako sakanya at nag-umpisang mamuo ang luha sa mga mata ko dahil sa sinabi niya na hindi ko alam kung bakit.

"Sapphire, gusto kita."

Hindi ako mangmang para hindi maintindihan ang sinabi niya. Madalas din kaming manuod ng tv at seryeng love story sa bahay nila Itay. Mahilig magbasa ng romance books si Paulyn na madalas niyang ikwento sa akin kaya may alam ako sa mga ganitong linyahan.

"Bakit? Hindi mo ako kilala at kamakailan lang naman tayo nagkakilala, kaya bakit?" Mas lumapit pa siya sa akin kaya awtomatiko akong napaatras.

"Kailangan ba ng dahilan para lang magustuhan ka, Sapphire? Hindi ba pwedeng basta gusto lang kita at 'yon ang nararamdaman ko para sayo?"

Nakipagtitigan ako sakanya at ako na rin ang unang nagbawi ng tingin dahil sa mga mata niyang nakakailang titigan. Muli akong bumuntong hininga at saka inayos ang gamit ko saka tumayo na, agad din siyang tumayo at maagap na hinawakan ang kamay ko.

"A-anong sagot mo, Sapphire?" Aniya saka pilit akong pinaharap sakanya.

Inilahad ko sakanya ang mga lumang diyaryo na hinawakan naman niya at takhang tumingin sa akin,

"Hawak ako ng mga nandyan sa diyaryo na 'yan. Simula pagkabata ay nasa poder na nila ako. Walang kinabukasan ang mga gaya ko, Samuel. Pagkatapos ng aming labing-walong kaarawan ay ibebenta kami sa mga dayuhan. Ngayon, gugustuhin mo pa ba ako?"

Bakit ramdam ko ang kirot saking dibdib nang bitawan niya ang mga diyaryo at walang lingon likod na naglakad papalabas ng silid?

Bakit parang mas nasasaktan pa akong makita siyang lumalayo sa akin kesa ang mga bugbog nila Inay at Itay?

"Ayos ka na, Sapphire?" Mabilis akong napatayo nang marinig ang boses ni Inay mula sa labas. Agad kong binuksan ang pinto ng kwarto namin ni Paulyn at tipid na ngumiti.

"Bakit napakatagal mo?" Tanong niya. Hindi nalang ako umimik at lumabas ng kwarto. Nag-umpisa na siyang maglakad kaya nanatili na lamang ako sa likod niya at sinundan siya hanggang sa makababa kami sa sala at makalabas sa hardin.

Naupo ako sa tabi ni Paulyn na kapwa ko nakasuot ng green na cocktail dress. Napalingo ako sakanya at nakitang titig na titig sya kay Debbie na nakasuot ng pulang mahabang gown at nakikipag-usap sa mga banyagang nakapaligid sakanya. 

"Bakit ang saya-saya niya, Sapphi?" Biglang tanong ni Paulyn saka bumuntong hininga.

"Dahil birthday niya?" Balik-tanong ko.

Malinaw na rin sa akin ngayon ang dahilan ng pag-papa-aral nila sa amin. Iyon ay para maging mukhang kaaya-aya kami sa paningin ng mga banyaga. Para ba kaming isang produkto na kailangan alagaan at puhunanan para maibenta ng lagpas pa sa puhunan nila. Bukod pa doon, ay may nabasa din ako ng katulad kina Itay sa lumang diyaryo. May hawig ang ginagawa nila sa 'Human trafficking' ang kaibahan ay hindi kami masyadong minamaltrato, pwera na lamang kung may kasalanan kami. Kasabwat ng mga malalaking sindikato katulad nila Itay ang ilan sa mga kapulisan dito sa lugar namin kaya matagal ng nabubuhay ang ganitong kalakaran. May nabasa pa ako doon na pagkakuha sa mga napusuang babae ng mga banyaga ay dadalhin kami sa bansa nila o kung saan nila naisin para maging laruan o parausan nila sa mga panahong nalulumabay sila. Sa madaling salita, inalagaan kami at pinag-aral nila Itay na tumayong magulang namin para lamang pagkakitaan. Napakamalas namin para mapunta sa kanilang mga kamay.

"Nakausap mo na ba si Samuel? Anong sinabi niya? Pumayag ba siya?" Umiling ako sa mga tanong niya at napayuko. Muli kong narinig ang pagbuntong hininga niya at nang tignan ko siya ay doon ko nakita ang kalungkutan sa mga mata niya. 

"Ito na nga yata talaga ang kapalaran natin."

Pinili ko nalang na hindi magkomento at bumaling kay Debbie na kasalukuyan paring masayang nakikipag-usap. Buti pa siya at tanggap na niya ang kapalaran niya. Ilang sandali pa kaming nanuod sa kanila hanggang sa dumating sina Itay at magsalita ng mga magagandang katangian para sa 'anak' nilang si Debbie na labis naman ikinatuwa nito. Dalawang oras nagtagal ang selebrasyon na sila lang naman ang nag-enjoy at ngayon nga ay nakabalik na kami sa kanya-kanyang kwarto matapos narin iutos ni Itay. 

Mahimbing ng natutulog si Paulyn habang ako ay hindi mapakali na pabaling-baling sa kama kaya naisipan ko nalang na bumangon at napatingin sa bintana nang marinig ko ang ugong ng sasakyan.

Tumayo ako sa harap ng bintana at ganoon na lamang ang pagkagulat ko nang makita ang walang malay na katawan ni Debbie na buhat-buhat ni Itay habang naglalakad patungo sa silver na sasakyan kung saan lumabas ang isang banyaga na kausap nito kanina. Hindi ko marinig ang pinag-uusapan nila ngunit nakita ko ang pag-abot ng pera ng dayuhan kay Itay na nagpaintindi sa akin sa mga nangyayari. Agad akong nagtago sa kurtina nang makita kong bumaling sa gawi ko ang banyaga at dahan-dahan na naupo sa sahig para masiguro na hindi nila ako nakita. Hindi ako nakatulog ng gabing iyon at patuloy na iniisip ang kinahinatnan ni Debbie.

Ayaw namin ni Paulyn sa taong gaya niya dahil sa pagiging sumbungera nito at sipsip kina Itay, pero nakakabahala parin ang nangyari sakanya lalo na ang walang malay niyang katawan na hindi ko alam ang dahilan.

Kapwa kami tahimik ni Paulyn sa school kinabukasan. Kanina sa hapag ay inanunsiyo na nina Inay na sa Metro na raw nagpatuloy ng pag-aaral si Debbie na hindi namin pinaniwalaan pareho. Naikwento ko na rin sakanya ang nakita ko kagabi na labis niyang ikinalungkot.

Hanggang sa sumapit ang lunch break at nanatili paring tahimik si Paulyn, nagboluntaryo na akong bumili ng pagkain namin at tango lang ang isinagot niya. Bumuntong hininga akong naglakad patungo sa counter nang may mabangga ako na naging dahilan ng pagmantsa sa unipormeng suot ko.

Napasigaw ako at agad kinuha ang panyo sa bulsa ko para punasan ang blouse kong basang-basa ng orange juice. Napaatras pa ako ng kunin ng isang kamay ang panyo na hawak ko at ito na ang nagpunas kaya gulat na napatingin ako dito na lalo kong ikinagulat nang makilala kung sino iyon,

"Sam..."

"Sorry Sapphire." Sabi niya na hindi ko maintindihan kung para saan ba iyon, dahil parang double meaning.

Hindi na ako naka-apela pa ng higitin niya ako sa braso at ilabas sa canteen. Hanggang sa tumakbo kami palabas ng school na kahit na tumututol ang isipan ko ay hindi ko magawang tumigil at nakikisabay narin sakanya.

Ito na ba yun? Tutulungan na ba niya akong tumakas?

Tumigil kami sa isang bahay kubo at agad na pumasok doon. Naupo ako sa papag na tanging gamit na makikita sa loob ng kubo na pilit na hinahabol ang hininga sa ginawa naming pagtakbo. Nakita ko pa ang pag-locked niya sa pinto ng isang kadena saka umupo sa tabi ko na ikinausod ko sa kabilang banda.

"Sapphire, gusto ko malaman ang lahat kaya ikwento mo sakin." Nanatili akong nakatingin sakanya at patuloy paring hinahabol ang aking hininga.

"Kasi Sapphire, nagtanong-tanong ako sa mga kakilala ko at sinabi nilang may sindikato nga dito sa bayan natin na siyang bumubuhay sakanila. Isang Mayor pala ang nangangalaga sa inyo, at ang ilan sa mga alagad niya ay kasama ko sa gang. Paano ka napunta dyan? Bakit hindi niyo sinubukang tumakas?" Nagulat ako sa sinabi niya at iniisip ang mga nabasa ko. 

Naguguluhan na ako ngayon, kung noon ay akala ko alam ko na ngayon ay mas lalong gumulo. "Anong ibig mong sabihin? Alam ng lahat ang tungkol sa sindikato?" Nang tumango siya ay mas lalo akong naguluhan. Kung alam nila ay kami lang pala ang mga mangmang na biktima.

"Kung ganoon ay walang tsansa na makatakas kami dahil kalaban namin ang buong bayan?" Mahinang sabi ko. Dahil alam kong kahit ang mga pulis ay hindi kami magagawang tulungan.

"Gagawa tayo ng paraan, Sapphire. Iyong mga kaibigan ko, tutulungan nila tayo dahil gusto narin nilang itumba ang Mayor nila dahil ayaw na nilang gumawa pa ng masama." Muli akong tumingin sakanya at nag-umpisa ng manubig ang aking mga mata. 

Ang kwento sakin ni Paulyn tungkol sakanya ay isa siyang gangster na pinatapon ng Nanay niya dito sa lugar namin kung saan naninirahan ang tiyuhin niya para raw magbago siya. Ngunit mukhang wala na talaga siyang pag-asang magbago dahil sa mga sinasabi niya.

"Hindi mo ba naiisip ang kapahamakan, Sam. Malaking tao ang babanggain niyo, hindi basta-basta at maraming koneksyon. Matagal na panahon na silang namumuno dito ayon narin sayo kaya huwag nalang. Tanggap na namin ni Paulyn ang kapalaran namin." Lumuluha kong saad saka tumayo at nagtungo sa pinto.

"Kaya nga tutulungan ko kayo, Sapphire! Hindi ako makapapayag na magaya ka sa ibang dalaga na ginawang parausan ng mga demonyo! Gusto kita kaya ililigtas kita kahit na ikamatay ko pa!"

"Pero mapapahamak ka!"

"Kahit ikamatay ko pa, maialis ka lang sa impyernong lugar na 'yon!" Tuluyan na akong napahagulgol sa mga sinabi niya. Napaupo ako at sinubsob ang aking mukha sa palad ko. Naramdaman ko naman agad ang pagyakap niya sakin at ang paghawak sa mukha ko,

"Ililigtas kita, pangako iyan."

Tumango ako at niyakap siya na malugod naman niyang ginantihan. Ilang minuto kaming nanatili sa ganoong posisyon hanggang sa alalayan niya ako patungo sa papag. Hinawakan ng dalawa niyang kamay ang magkabila kong pisngi at tumitig sa mga mata ko. Kusa akong napapikit nang maglapat ang mga labi namin, at dahil bata pa lamang ako at ito ang unang beses na may gumawa sa akin nito ay nagpaubaya ako hanggang sa isa-isa na niyang tanggalin ang uniporme ko.

Masakit ang una naming pagniniig ngunit napalitan iyon ng sarap dahil sa pagiging gentleman niya. Pumikit na lamang ako at niyakap siya habang nasa ibabaw ko parin at hindi na nag-isip pa, bahala na ang Diyos sa anumang kahihitnan ng lahat lalo na pagkauwi ko sa malaking bahay nila Itay.