CHAPTER 5
2595 Words
CHAPTER 5
“ใช่สิ สามีจะมานอนด้วยแค่นี้ทำไมต้องตกใจด้วย -_-“
“นายไม่ใช่สามีฉันนะ! เมื่อไหร่จะเลิกซี้ซั๊วสักที”
ฉันดึงอีตาฮีโร่ที่กำลังจะล้มตัวลงบนเตียงเอาไว้สุดแรง แต่หมอนั่นก็แรงเยอะแถมตัวหนักยิ่งกว่าช้างอีก แขนฉันจะหลุดอยู่แล้วนะ T_T
“ไหนบอกว่าชอบฉันไง ฉันยอมเป็นสามีให้เธอ เธอก็น่าจะดีใจสิ ตกลงชอบฉันแน่หรือเปล่า -_-“
“เอ่อ…คือเรื่องนั้นมัน…”
จะบอกความจริงไม่ได้เด็ดขาดเลย ไม่งั้นเรื่องที่ฉันถูกอาจารย์เควินหักอกแบบย่อยยับก็จะแดงออกมา ฉันยอมให้หมอนี่รับรู้ความอับอายนั้นไม่ได้แน่นอน >OO‘ฉันจะคอยเฝ้ายามให้เอง หลับเถอะนะ…’
ขวับ!
ฉันหันกลับไปมองอีตาฮีโร่ทันทีที่นึกถึงคำพูดของเขาก่อนที่ฉันจะเข้าสู่ห้วงนิทราขึ้นมาได้ หรือว่าที่หมอนี่มีสภาพแบบนี้เป็นเพราะเขาทำตามคำพูดของเขา หมอนี่นอนเฝ้าฉันทั้งคืนโดยที่ไม่หลับเลยงั้นเหรอ ทั้งๆที่เขาเป็นพวกขี้เซาชนิดที่ว่าสามารถยืนหลับได้เป็นชั่วโมงๆน่ะเหรอ!
“คนบ้า ฝืนตัวเองทำไมกันเนี่ย”
ฉันลอบยิ้ม ก่อนจะจัดการเอาหมอนมาหนุนหัวให้เขาและดึงผ้าห่มมาห่มให้ ก่อนจะนอนเท้าคางมองหน้าเขาใกล้ๆ เป็นครั้งแรกที่ได้จ้องหน้าเขาชัดๆแบบนี้แฮะ คางมนได้รูป จมูกก็โด๊งโด่งๆ แถมเวลาหลับก็ดูสิ้นฤทธิ์น่ารักไปอีกแบบ มิน่าล่ะ…สาวๆถึงได้พากันคลั่งไคล้จนแทบจะถวายชีวิตให้ บางทีหมอนี่ก็คงเป็นแหล่งฟีโรโมนเคลื่อนที่เหมือนฉันสินะ เพราะฉันเองตั้งแต่เข้าอนุบาลมา ก็ถูกผู้ชายมาสารภาพรักเดือนละสามครั้งเห็นจะได้
ฉันค่อยๆใช้นิ้วชี้ไล้ที่ใบหน้าของฮีโร่เบาๆ ยาวมาจนถึงจมูกของเขาและมาหยุดอยู่ที่ริมฝีปาก จริงสิ…ฉันเคยจูบกับเขาไปแล้วนี่นา ถึงจะเป็นจูบที่ไม่ทันตั้งตัวและไม่ได้มีความหอมหวานอะไรก็เถอะ แต่ว่า…ริมฝีปากคู่นี้ ฉันเคยสัมผัสมันมาแล้วจริงๆ…
“คิดบ้าอะไรของเธออยู่เนี่ย”
ฉันสะบัดหัวเพื่อไล่ความคิดวิตถารที่โผล่แว้บเข้ามาในหัว สงสัยอยู่ใกล้หมอนี่มากเกินไปจนนิสัยโรคจิตแพร่เชื้อมาติดฉันซะแล้วมั้ง >OO<”
ฉันกรอกเสียงใส่หูเขา แต่หมอนี่ก็ยังนิ่งสนิท มันต้องเป็นผลมาจากการอดหลับอดนอนมาทั้งคืนแน่ๆเลยใช่มั้ย เขาถึงได้มีสภาพวิญญาณออกจากร่างแบบนี้
ก๊อกก๊อกก๊อก!
แล้วฉันควรจะทำยังไงกับคนที่กำลังเคาะประตูอย่างบ้าคลั่งตอนนี้ดีล่ะ T^T!!!
- Writer
